Het oude slagschip in de haven
 

Het oude slagschip in de haven

Daar in de haven.
ligt het oude slagschip
Nu verroest en met vuil beklad

Ooit nog van blinkend staal
Eens glorieus vlaggenschip
van een vergeten macht

Geen storm, hoe woest ook, kon de stalen zeereus aan.
Geen haai, Geen vogel
kon ontsnappen aan de vuurmonden

Op bloed beruste krijger
immer op den dool
maar nooit voldaan

En de mannen die brandden in het vuur
Honderden zielen gevangen in wrakstukken
Het slagschip, de eenzame moordenaar op zee

Doch nu nog slechts oud ijzer.
Zijn kanonnen reeds van munitie ontdaan
slechts een laatste overblijfsel van een tijd die niet meer bestaat


Straks komt de sloper.
Met staalbranders van wapens en pantsers ontdoen
Is dit de finale straf voor alle misdaden?

Mooi, vooral de eerste vier strofes, daarna vind ik het iets minder...
Deze zin: 'Doch nu nog slechts oud ijzer.' vind ik niet zo lekker lopen door dat doch en nog. Ook de laatste zin klopt naar mijn idee niet helemaal.
Ik vind het wel mooi geschreven verder, kan me er goed een beeld bij vormen.

Hogja, ik zeg altijd tegen mijzelf dat ik totaal geen talent als dichter heb, dus voor mijn doen mag ik er denk ik wel tevreden over zijn. :P

Midden kan inderdaad beter, maar heb geen idee hoe XD

Nuja, ik vind dat je wel talent hebt in de zin van het vormen van beelden. Ik vind het ook wel leuk, zover je het leuk kunt noemen, dat het schip oorspronkelijk door niets kan worden verslagen, maar dat er uiteindelijk een simpel slopertje komt die dat toch doet.
Maar, het vloeiend lezen ervan gaat me niet zo makkelijk af... Al is de rest prima in orde :)