tussenstop naar de zon
 

waar ben je,
zitten je gedachten
ergens in de ruimte
tussen de sterren in het heelal.
zweef je met je hoofd
langs de maan
tussen de planeten
in het niks,
maak je een luchsprong
een vrije val.
waar kan ik je bereiken?
op de maan,
tussen stop naar de zon,
zit je op een vallende ster,
ik weet niet waar je bent
weet niet hoe ik je kan bereiken
weet niet eens wanneer je reis begon.
je bent gesprongen,
liftend
met je dromen.
je bent al voorbij de wolken
je zit in duisternis
op een planeet
levend van fantasie.
op een plek waar ik nooit zal kunnen komen.
bijna te ver
bijna totaal van mij vervreemd

zo sad http://forum.scholieren.com/frown.gif maar zo mooi http://forum.scholieren.com/smile.gif

thanks http://forum.scholieren.com/smile.gif

Heel mooi!

De originaliteit druipt uit elk woord van dit gedicht, waarlijk goed geschreven. Met trouwens een einde dat niet moet onderdoen voor de rest van het gedicht. De inhoud is heel erg droevig, gelaten, zonder toekomst. En dat breng je in een mooie combinatie van aan de oppervlakte liggende gevoelens die heel diepe wortels hebben en vergelijkingen die de balans houden met de aard van een dichter(es). Goed, heel goed.

Groetjes, Dreampoet

wow thanks! je snapt wel wat ik er mee bedoel zeg!

knuff. carina