Oefentopic
 

Omdat het leuk is om te oefenen met schrijven van verhalen of andere dingen heb ik een oefentopic gemaakt
Iedereen die wil kan roepen en om een opdracht vragen de bedoeling is dat je gewoon een opdracht geeft dus of een thema of een personage een ik-vorm verhaal etc. ;)
Let's start!

TS begint!

Of uh, je bent al gebanned? :P

Ik wil wel als eerst een kleine opdracht. :):o

:D
Ikzelf niet, maar ik ken wel zo iemand ;)
Was een tijd dat die werden verloot op scene fuiven... :p

Hog, als jullie het goed vinden wil ik het wel even van Mean overnemen, tot ze terug is. ;)

Goed,
eerste opdracht:

Heel simpel:
een verhaal dat begint met de volgende regel:
"Er zijn zo van die dagen, dat een mens beter in bed was blijven liggen."
(ik-personage)
thematisch: een nare gebeurtenis. Je mag zelf die gebeurtenis kiezen.
Je mag het zo lang maken als je wilt, maar maak het ook niet té lang.

Als je klaar bent, mag je een suggestie voor de volgende opdracht doen ;)

Ik hoef geen opdrachten, maar mensen die inspiratie zoeken:



Kies een nummer en schrijf er een verhaal(tje) bij. Maar verder moet je alles zelf invullen, dus is verder nog redelijk vaag.

bedankt voor het overnemen van dit topic :rolleyes:

:D

Ik zit steeds te denken... Hadden we niet al zoiets? Juist het DoP-topic was al op een topic van Letteren gebaseerd, dacht ik, maar misschien herinner ik het me verkeerd, en anders zal het in elk geval een erg oud topic zijn geweest.

Ik wil wel een opdrachtje.

Het Vingeroefeningen-topic op DoP was volgens mij geupt vanuit 2005 ofzo ;)

Vogelvrij mag een verhaal schrijven over kans, waarbij ze het werkwoord 'zijn' en alle vormen daarvan niet mag gebruiken. Als ik even Mean mag spelen :o

haha nee ik geef niet alleen de opdrachten iedereen mag een opdracht weggeven als ie wil ;)

Ik ga ze hir eens goed tot horrorschrijver opleiden dan! :D

Doen we het dan net als bij het 'Spel' topic, iemand doet een opdracht, geeft een nieuwe en de volgende roept 'los!'?

Lijkt mij een goed idee ;)

Nee hoor, er kunnen toch best meerdere opdrachten openstaan?

Ha, dat topic bedoelde ik! Maar hierbij is het concept dus wat losser, als je een opdracht wilt, kun je er gewoon om vragen, maar mensen kunnen ook posten: "Het lijkt mij leuk als FA eens een kort romantisch verhaal schrijft" oid.

Etmakas, jij verzint altijd zulk vreselijk moeilijke dingen, maar ik ga het proberen hoor ;)

that's what i mean
Juist meer als het DoP topic omdat je gewoon allemaal de tijd hebt om te schrijven

Eerst wilde ik het hele verhaal laten bestaan uit de woorden: "Gemiste kans", maar ik vermoedde dat je dat sowieso te karig zou vinden, dus nu heb ik het wat langer gemaakt ;)



Ze wist dat dit de laatste kans zou worden. Toch staarde ze naar de geglazuurde muffins op het schoteltje en zweeg. Tegelijkertijd praatte ze honderduit, wat ook als zwijgen telde, omdat er niemand luisterde. Iedereen wachtte op de woorden die uitbleven, die nog ongevormd in haar hoofd rondzongen. Voorlopig klonken ze als een irritant gezoem dat haar hoofdpijn bezorgde. Er bestonden ergere dingen dan hoofdpijn.

Die nacht droomde ze over hem en verkeerde in de veronderstelling dat ze haar kans benut had, of zelfs dat ze het verkeerd begrepen had. De laatste kans lag nog jaren van hen vandaan. 'Hoe gaat het?', vroeg ze.
'Stukken beter', zei hij. 'Ik kan weer lopen!'
En hij liep. Ze vergat dat zij in dromen kon vliegen en werd opgelucht wakker. Het bleek hun laatste ontmoeting.

Nice (y). Doet me ineens heel hard nadenken over het werkwoord 'worden' want eigenlijk lijkt het bijna alsof 'worden' en 'zijn' dezelfde betekenis hebben maar dan in een ander stadium. Huh? Best gek!

Eerste regel van een oud gedicht van me, maar het klopt. Worden is bijna het tegenovergestelde van zijn, dus ik vond dat ik dat wél mocht gebruiken ;)

Ja, ik vind ook dat het mag maar toen ik het zag staan dacht ik dus heel even 'kan dat?'. En echt het tegenovergestelde is het ook weer niet, het is gewoon best een gekke relatie tussen die twee. Rups-vlinder, zoiets.

En ik wil ook best een opdracht maar niet iets enorm ingewikkelds.

Schrijf een kort verhaaltje vanuit een meervoudig perspectief, met 'we' of 'ze' dus.

Bwaaah, er komt echt niet meer dan bagger uit, maar goed :p. En ik weet niet of het echt goed meervoudig perspectief is omdat er ook enkelvoudig in zit. Hmm... poeh!

We waren ons van geen kwaad bewust. Het begon allemaal heel onschuldig. Vandaag was de eerste dag van mama's nieuwe leven.
"Voortaan zullen jullie zonder mij van school naar huis moeten lopen. Om vier uur ben ik thuis, dus jullie zullen zelden lang alleen zijn," had ze ons op het hart gedrukt. Sinds wij geboren waren, was mama huismoeder geweest dus dat ze na zes jaar de arbeidsmarkt weer op ging, was best een beetje spannend voor haar. Gelukkig waren wij al reuze zelfstandig. Tom was op het idee gekomen om mama te verrassen door haar te laten zien dat het huishouden ook zonder haar wel draaien zou.
"We gaan het hele huis mooi maken!" riep hij enthousiast. In eerste instantie waren we alleen van plan geweest een beetje stof te zuigen en de afwas te doen. Niets bijzonders.
"Heel goed, maar dit is het toch nog niet helemaal..." peinsde Tom, terwijl hij met zijn blik de woonkamer afspeurde. Als we de ramen lapten en de vloeren dweilden, zouden we pas echt indruk weten te maken, dachten we. Waarschijnlijk had er een alarmbelletje moeten gaan rinkelen toen tante Tine van beneden belde om te klagen over het water dat langs haar plafond naar beneden drupte.
"Niets aan de hand," zei Tom. "Dat moet gewoon even drogen." Ik knikte. Natuurlijk, niets aan de hand, het moest gewoon even drogen. Dat alarmbelletje bleef dus uit en Tom was nog altijd niet tevreden. Ergens had ik wel een vaag voorgevoel dat papa en mama onze volgende stappen niet zo zouden kunnen waarderen maar Tom was zo enthousiast dat ik mijn zorgen opzij zetten en mijn kwast diep in de roze verf stak. Wie hield er nou niet van roze?

Eigenlijk is het een ik-perspectief hè, dat overheerst meer dan het wij-perspectief. Maar maakt niet uit hoor, het gaat er maar om dat je een stukje schrijft en ik vind het wel een leuk stukje :)

ik wil ook een opdracht :)

Ja, daar was ik al bang voor :p. En ik begon nog wel zo netjes haha, suf zeg, dat ik dat dan niet weet vol te houden.

En Mean, schrijf een stukje waarin iemand zichzelf uiteindelijk tegenspreekt (als je wilt, natuurlijk ;)).

Vog0l is geslaagd! *O*

En FA naamzoek! mag een verhaal schrijven zonder bijvoeglijke naamwoorden :o :)

Ik had niet gevraagd om een opdracht, maar omdat het zo vriendelijk wordt gevraagd.
Wel één opdracht per keer. ;)

Er liepen striemen over mijn ogen. Ze waren rood als bloed. En in mijn hoofd voelde ik pijn. Pijn die drukte als de wonde van een kogel. En toen werd alles zwart.

Ik werd wakker in een wereld zonder iemand anders. Zonder genade en zonder liefde. De wereld die ik zag was doodser dan de opslagruimtes van een begrafenisondernemer. Langzaam begon ik te lopen door deze wereld. De grond bleef kleven aan mijn voeten. Ik keek omlaag en zag dat mijn schoenen werden bedekt door slijm. Slijm dat groener was dan snot. Het stak af tegen het zwart. Het zwart dat de hemel vulde.
"Dit is niets," fluisterde ik tegen mijzelf. "Slechts een droom." Tegelijk vroeg ik mij af of mijn ramen wel dicht waren en mijn deur op slot was. Wat als iemand kwam terwijl ik lag te slapen?
Mijn onrust werd echter verstoord door het verstikkende. De ogen keken mij aan. Ik zag er 'wat erger is dan dood' in.
"Jij ben niets!" schreeuwde ik tegen het beest.
"Ben jij daar wel zeker van?" gromde hij. Zijn stem klonk als krijtjes die over een bord schraapten. Misschien was het wel spottend bedoelt?
"Jij bent nu dood," vervolgde hij. "En ik wacht hier op jou." Hij stak zijn klauw uit. Vingers als dolken hingen vlak voor mij. Ze contrasteerden met mijn ogen van dood. "Ik moet gek zijn geworden in mijn hoofd," fluisterde ik nog. Maar hij greep mij reeds vast.
Het zwart van de atmosfeer veranderde in rood. Rood zoals de striemen die ik eerder over mijn oogleden voelde lopen.
"Als het aan mij lag nam ik je mee naar de hel," hoorde ik het beest zeggen. "Maar het ligt niet aan mij... Helaas..." Het beest sprak nors. "Maar schrijvertje, als je leven je lief is, dan zou ik dat boek eens afmaken. Ik wacht nu al zo lang op dat boek dat jij lang geleden beloofd heb. Je stelt mijn geduld nu behoorlijk op de proef..."

Ik werd wakker. Terug in mijn bureau. Landschap die ik ken. Ik stak mijn computer aan en verwijderde het stationsromanetje waar ik aan zat te schrijven. En toen startte ik de tekstverwerker opnieuw op. Op het witte van het blad schreef ik: 'Verhaal over de Verbannenen IV'
Het beest had te lang zitten wachten op een verhaal van mij. Een verhaal over bloed en angst.

Zonder bijvoegelijke naamwoorden. In gebruikelijke 'Attributieve' betekenis van het woord natuurlijk. ;)

Dat stationromantetje volgt nog, zodra het beest tevreden is. ;)

:D

Hm, ja, nu heb je alleen de attributieve bijvoegelijke naamwoorden (rode striemen) gemeden, zou leuk zijn geweest als je ook geen predicatieve bijvoegelijke naamwoorden had gebruikt (de striemen waren rood), maar goed, dat is misschien ook wel erg moeilijk :P

Me wants ook een opdracht. :O

Issun, jij mag voor mij eens een stukje schrijven over 'iets' (je mag kiezen wat) dat in of rond een zwembad gebeurt. ;)

(Mijn volgend manuscript zal gaan over een zwembad en ik wil eens weten waar de normale lezer zoal aan denkt bij zwembaden, vandaar ;))

Ik zal wat proberen. Ik kan alleen niet garanderen dat het iets normaals wordt. :P

Als het niet normaal is, is het des te leuker voor mij om te lezen he. :D
(Mijn manuscript gaat allicht ook niet normaal worden, nooit goed in geweest. Iets normaals schrijven...)

Het is af, ik post het straks!

Et voila:

------------

Mam had het nog zo gezegd! En de badmeester had ons er al op gewezen, hij had op zijn fluitje geblazen, zijn gespierde armen in zijn zij gezet, zijn gezicht een strenge uitdrukking gegeven, en de volgende woorden gesproken: ‘Niet rennen in het zwembad!’ Maar wij zaten al in groep zeven en mijn broer, die al bijna zestien is, zegt altijd dat badmeesters mietjes zijn, en mijn broer heeft gelijk, dat weet ik. Wij lieten ons dus niet kennen en wij floten gewoon keihard terug! Joris stak zijn vingers in zijn mond en blies zo hard dat hij de badmeester overstemde. Wij keken gefascineerd toe hoe de dikke ader op het hoofd van de badmeester groeide en groeide naarmate wij harder lachten. Joris zei dat als de ader zou knappen, het bloed er in liters uit zou spuiten als de badmeester het niet snel genoeg stopte. Mam wierp blikken die boekdelen spraken, ‘brutale apen!’ zou ze gezegd hebben, als ze de moeder van Joris was dan. Mijn moeder is namelijk lief. Pap niet, maar die lag te slapen, dus die zei ook niks.
Terwijl de badmeester ons probeerde te negeren, legde Joris zijn plan uit. We lachten hard, als echte mannen. Behalve Tim, hij lachte zoals meisjes lachen of zoals de kleine jongetjes die bij ons in de speeltuin op de wipkip spelen. We telden af tot drie en toen renden we richting de badmeester, we zouden vlak voor z’n neus in het water springen zodat hij kletsnat zou worden! Joris zou er nog een snerende opmerking achteraan gooien en dan zou dat mietje van een badmeester zich mompelend terugtrekken. We renden in een rij achter Joris aan, onze gezichten stralend van de opwinding. Joris trapte de bal van een klein meisje in het water en wij lachten.
Toen zag de badmeester ons. De dikke ader op zijn hoofd leek ieder moment te kunnen knappen, zo boos keek hij. Hij deed zijn mond open om te schreeuwen maar het was al te laat. Tim was de eerste die in het water donderde. Wij keken om en Joris lachte hem uit, dus deden wij dat ook. Toen viel Robbert, die voor mij rende, ook in het water. Hij kwam gemeen met zijn enkel op de rand voordat hij met zijn hoofd het water raakte. Ik zag het gezicht van mam, haar mond stond open van verbazing van onze brutale actie. Ik kwaakte van plezier. Toen zag ik voor mij hoe Joris uitgleed en met zijn stuitje op de grond knalde. Die domme Gerard rende gewoon recht tegen hem aan en ze vielen allebei in het water; Joris’ been draaide in een rare hoek. De badmeester was intussen echt aan het schreeuwen en rende zelf naar ons toe – mijn broer had gelijk, het was echt een mietje. Ik wilde net langzamer gaan rennen, want Joris lag in het water, toen ik ook mijn eigen voeten voelde slippen op de gladde vloer. Met mijn knie raakte ik de rand voordat ik ook zelf in het water viel. De badmeester schreeuwde, zijn ader was echt geknapt, want hij hield zijn hand erop om het bloeden te stoppen. Dat had hij op tijd gedaan, want er was op zijn hand helemaal geen bloed te zien!

Toen we Joris in het ziekenhuis op gingen zoeken waren we allemaal boos op elkaar. Op Gerard natuurlijk, omdat hij Joris in het water had geduwd, maar ook Tim omdat hij de eerste was geweest die was gevallen en dat had Joris afgeleid. Joris zelf zei geen woord, dat was wijs, dat deed mijn broer ook wel eens, gewoon niks zeggen.
Toen Joris uit het ziekenhuis was ontslagen moesten we met z’n allen onze excuses aanbieden aan de badmeester. Zijn ader zag er weer normaal uit. We mochten wel gewoon naar het zwembad blijven komen. Dit keer renden we niet rond maar lagen we rustig in het water. Behalve Gerard, die rende naar de wc en gleed uit. Joris had het nog zo gezegd: niet rennen in het zwembad!

Het zal velen onder jullie verbazen, maar één van de dingen waar ik niet tegen kan, zijn spataders en andere dingen mankementen van de bloedcirculatie. Ben ooit eens in de godsdienstles bijna flauw gevallen tijdens het lezen van een verhaal over een leukemie patient. :D
Ja, zelfs een half-vampier als ik heeft zo zijn gruwels en a-fetisches ;)

Maar een zeer goed verhaal in ieder geval. Een akelig verhaal en zo heb ik ze graag, want ik vind zwembaden en watermassa's maar akelige dingen ook. Dat mensen daar voor hen plezier naartoe gaan... ;)

Leuk verhaaltje, Issun, beetje gruwelijk wel ;) Ik snap alleen deze zin niet goed, komt ook omdat er nogal veel personages in je verhaal zijn:

Ik zie niet helemaal in wat er gruwelijk of akelig aan is (naast misschien die ader), maar bedankt anyway. ;o

En ja, die zin was nog niet helemaal goed idd. Ik bedoelde dus dat de moeder van Joris dat wel gezegd zou hebben, maar dat snapte je al wel of niet?

Ik snapte dat het was in de context van: dat zou de moeder wel gezegd hebben in haar plaats. ;)

Gruwelijk in de 'moderne' betekenis bedoel ik. Niet in mijn eigen Lovecraft traditie uiteraard. Daarvoor mist het wat sluimerend kwaad en gapende waanzin he. :D

:D

Ik vind hem vanaf de eerste zin fijn om te lezen (y)

ik ben druk bezig

Nou ja, die ader inderdaad en al het breken van benen! ;)

Ja, uiteindelijk snapte ik dat :)

is er misschien een makkelijkere opdracht voor mij?

Schrijf een verhaal(tje) waarin de volgende woorden voorkomen:
-brood
-gans
-lucht

En daarin ook een rol spelen? ;) Ik bedoel, je zou ook een zin kunnen doen van: 'Terwijl ik mijn brood opat, zag ik hoog in de lucht een gans vliegen.' en daarna over iets heel anders schrijven.

Mean mag verder zelf weten hoe ze de opdracht opvat en wat ze ermee mag doen, het is immers een opdracht om jezelf uit te dagen en te motiveren, maar natuurlijk zou het leuk zijn als de woorden er niet te duidelijk bijgesleept worden ;)
Als nog iemand een opdracht wil, misschien wel leuk als meerdere mensen een verhaaltje schrijven waar die woorden in voorkomen?

Ik wil het misschien ook nog wel doen. Maar ik moet nu weer naar school. :P

Is het topic nu al dood? Hopelijk brengt dit het enigzings tot leven:

Iemand, schrijf een verhaal van één zin - maar wel een enorm lange zin. Zeg maar minstens een behoorlijke alinea.

Ik wou gaan slapen maar toen zag ik op tv zo een film vol bloed en kettingzagen en naakte vrouwen die werden afgemaakt en die beelden grepen mij zo aan dat ik maar bleef kijken en kijken, ondanks dat ik eigenlijk in bed hoorde te liggen om morgen fit te zijn om te kunnen studeren om zo een brave burger te worden, maar die film greep mij werkelijk zo aan dat het er maar niet van kwam en ik bleef ook maar constant kwijlen vooral omwille van het geschreeuw van die ene dame toen die gevaarlijke zot haar ingewanden uit haar lijf rukte en toen kreeg ik ook nog eens honger en heb ik maar een hamburger met heel veel ketchup klaargemaakt want ik had best wel veel honger gekregen van te kijken naar al dat bloed dat uit mijn gammele oude tv spoot en toen de film eindelijk gedaan was...
...ben ik maar gaan slapen.

Goede nacht ;)

:D

Toen ik de eerste zin paar woorden in het mailtje las wist ik meteen van wie het was, hèhè. :D