Het was te warm voor dekens
 

Een apart topic voor dit gedicht, omdat ik wat feedback wil!
Contact voor niet leden via Dingaantouwtje@scholieren.com
______________________________________________________________


Er verstreek een nacht, en een zoveelste
- enigszins grappige - discussie werd achteloos
tussen stoffige muizen in de kelder opgeslagen

"om er later weer op terug te komen", zegt ze dan.

En terwijl we de matrassen uit elkaar kussen - onze nagels
in elkaars rug plantend en onze neuzen Eskimoënd tegen elkaar -
vergeten we de hitte van de strijd en
verwelkomen een nieuwe hitte.

Ja, het brandt

En toen de brandweermannen onze karkassen kwamen blussen,
had ik ons ontbijtmandje alweer gevuld en op een picknickkleed gezet.
Ik veegde nog wat as uit haar haren met de verklaring dat we onsterfelijk waren
zodat de mieren dit keer ons ontbijtje niet verpesten zouden.
(immers: welke mier komt er in mijn kelder?)

Met onze magen weer gevuld namen we onschuldig plaats in de
nieuwe auto van haar ouders. Niet dat een van ons kon rijden, maar
we hadden democratisch besloten dat ons liedje het mooiste klonk
vanuit een autoradio. En zo werden we groter.

Ja, het brandt

Het brandde, het withete lakengevecht. Tot ze de door mij gekochte
oorbellen niet meer dragen wou, haar hand duidelijk kleiner werd dan die van mij.

Ze begon te dromen. Zomaar. Natuurlijk: ik lag naast haar, maar waar was mijn
afscheidskusje? Wie weet zoende ze in haar nachtelijke avonturen wel met één of
andere matroos! Maar ik was niet lang verdrietig.

Ze had alleen maar het einde van de wereld gezien.

"Toen ik terugkwam van het einde van de wereld" zei ze zachtjes in mijn oor
"Heb ik bloemen meegebracht" en toen viel ze weer in slaap.

Ik vind het mooi, maar niet echt een gedicht, het voelt voor mij meer als proza. Prachtige woordkeus, vooral de laatste strofe, maar het is niet mijn stijl. Dat maakt het gedicht niet minder mooi, maar soms twijfel ik of je de zin op het juiste ogenblik afbreekt.
Ik moet het nog eens goed lezen om zinnig commetaar te geven, maar dit is mijn eerste indruk ;)

Haha, ik kwam er pas halverwege achter dat dit door iemand met een piemeltje was geschreven :D.

Maar verder, ik vind het niet al te best. Het raakt me niet, het zegt me neits. Het hangt te los aan elkaar, te veel van die slechte one-liners. Komt op mij over als veel kleine inspiratiestukjes voor verschillende gedichten aan elkaar geplakt, maar niet goed uitgewerkt. Kan misschien zijn dat het aan mij ligt, of dat ik al te lang niet met dichten bezig ben. Oh ja, te prozaïsch zoals Rat schreef, dat viel mij ook op.

Hmm jammer :(

Ratatouille: Prozagedichten zijn ook gedichten. En ik snap niet hoe mensen erbij komen dat dansen op papier niet is bedoeld voor proza, in wat voor vorm dan ook? Dit is duidelijk geen verhaal, dus niet voor letteren, en de term "te" prozaïsch vind ik dan wat aparterig. Hoe kan iets té prozaïsch zijn? Het blijft een gedicht.

Ik ben bang dat ik het eens ben met Halogeen. Het gedicht raakt me niet. Ik stoor me niet zozeer aan het prozaische want 'iets anders' is juist goed om uit te proberen, ook voor jezelf. Maar in dit geval raak ik voortdurend de draad kwijt, ik mis het ritme. Er is weing samenhang tussen versregels, dat stoort. Verder vind ik 'democratisch' iets te plat, iets te weinig poetisch in deze context. Soms kan dat leuk werken, maar hier vind ik het niet goed passen :bloos:

Ik bedoel meer, dat het proza is, maar in een gedicht gestopt. Ik had hiervan gewoon een 'verhaal' gemaakt, bij proza vind ik het persoonlijk niet zo mooi om de zinnen zomaar af te breken. Het hoort hier juist wel thuis trouwens, niemand heeft het verwezen naar 'Letteren'.
Wat vind je er zelf eigenlijk van en wat wil je ermee overbrengen? Misschien schept dat iets meer duidelijkheid;)

Hmm, ik ben het niet helemaal met mijn voorgangers eens, ik vind er wel degelijk mooie stukken tussen zitten. En af en toe mooie ideeën die misschien beter uit waren gekomen in een verhaal.

Dit vind ik sowieso erg mooi:

"om er later weer op terug te komen", zegt ze dan.

En terwijl we de matrassen uit elkaar kussen - onze nagels
in elkaars rug plantend (al had ik gewoon planten gezegd)

Dit stuk hier vind ik erg leuk, maar was dus meer tot zijn recht gekomen in een verhaal:

Met onze magen weer gevuld namen we onschuldig plaats in de
nieuwe auto van haar ouders. Niet dat een van ons kon rijden, maar
we hadden democratisch besloten dat ons liedje het mooiste klonk
vanuit een autoradio. En zo werden we groter.

Verder commentaar volgt nog ;)
Maar ik vond dat je hier wel een beetje onterecht veel kritiek kreeg, vooral omdat er niks positiefs meer uit werd gehaald.

Ik doelde erop om een gevoel op papier zetten van een stelletje dat samen groot word en allerlei dingetjes hebben als "ons liedje" en "de oorbellen die ik voor je gekocht heb". Echter, ze groeien een beetje uit elkaar, denkt de jongen, maar dat blijkt mee te vallen: Ze ging niet bij hem weg, maar droomde slechts over het einde van de wereld.

Bedankt! Deze stijl is een beetje meer mijn stijl aan het worden, alleen ik ben er nog mee aan het expirimenteren. Echter, ik ben niet goed in verhalen (dus die ga ik niet schrijven), en zo zal ik altijd houden dat er mensen zijn die het te verhalend vinden. Ik vind dat juist wel mooi, net als Vogelvrij dat gedicht maakte over de paashaas.

Up omdat ik commentaar nog had beloofd.

Ik vind je einde minder goed dan je begin, al vind ik dit nog wel weer leuk:
"Tot ze de door mij gekochte
oorbellen niet meer dragen wou, haar hand duidelijk kleiner werd dan die van mij."
maar voor de rest wel minder.
Het gedeelte over matroos vind ik niet helemaal passend en het "enigszins grappig" vind ik ook uit de toon vallen.
Ik zou hier bepaalde delen uit geschrapt hebben, maar sommige stukken vind ik ook erg goed. Het los van elkaar, teveel informatie in één gedicht, wat Halogeen zegt, kan ik me in vinden. Dat vind ik vaker bij jouw gedichten, dat je je soms beter kan beperken tot één aspect. Dat vond de one-liners kan ik niet echt ergens terugvinden moet ik zeggen.

Ik houd van prozaïsche gedichten, dus dat proza-achtige vind ik juist leuk. Maar. Ik denk wel dat je nog wat kunt schrappen in dit gedicht, er meer een eenheid van moet maken. Er zitten zulke leuke zinnen en gedachtes in het gedicht, maar ze raken een beetje ondergesneeuwd door de wat onboeiende passages. Jij hebt zulke originele ideeën, maar je weet ze nog niet altijd goed te verwoorden, lijkt het wel, bijvoorbeeld bij die strofe over die autoradio, dat vind ik echt leuk, maar het lijkt nog niet helemaal goed uit de verf te komen. Dat 'Ja, het brandt' voegt voor mij eigenlijk ook niet zo veel toe. Schrappen helpt in jouw geval denk ik echt :)