Weglopen?
 

Ik heb een heel zwaar jaar achter de rug, waarin ik er voor mijn hele omgeving heb proberen te zijn; familie, vrienden, kennissen enz... Deze week gingen er achter elkaar een aantal dingen mis (Hele grote belangrijke dingen voor mij) Ik wil even een weekend weg! Lekker naar Londen of Disney ofzo en tot rust komen. Ik heb een belangrijke vriend moeten beloven dat ik niet weg zal lopen, dus dat doe ik ook niet! Maar ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet. Met mijn moeder kon ik altijd over alles praten (Ik ben een beetje een mamma's kindje geweest ;) ) maar nu mijn oma (haar moeder) heel erg ziek is en er ook voor haar veel problemen zijn, is ze er niet meer voor mij.. Gisteren gingen we naar het strand om te praten... Ik was zo opgelucht! Uiteindelijk kwam het er opneer dat ze uren heeft zitten klagen, maar het ging weer niet over mij... Ik heb haar gevraagd of ik dit weekend bij een vriendin mag logeren (Toch weg, al is het niet zo ver als ik zou willen) maar dat mocht niet omdat ik zo vreemd doe de laatste tijd :( Toen ik probeerde uit te leggen dat dat komt doordat ik het gewoon even niet meer aankan lachte ze me uit! :mad: Nou wil ik niet klagen hoor! Ik heb lkieve vrienden die hun best voor me doen! Maar die zijn nu lekker samen op vakantie voor een weekend om "tot rust te komen en na te denken" en ik zit weer alleen thuis en kan even nergens naar toe met mijn gezeur... Het is niets voor mij om m'n problemen zomaar hier neer te zetten, maar ik kan nu echt wel wat advies gebruiken en ik hoop dat jullie weten hoe ik het aan moet pakken..

Dank je wel voor het lezen van mijn klaagzang en evt. reacties :D

Maximuts(je)

Heb je nog broers of zussen, of je pa met wie je r eens even kan overbabbelen.. die mensen leven eventueel ook thuis dus kunnen je misschien begrijpen?
x

Mijn zusje is 9, dus dat schiet niet op en mijn vader en ik kunnen het alleen vinden zolang er een film of voetbal op tv is... :rolleyes:

Kusje

je zegt dat je t vroeger heel goed kon vinden met je mama.. jullie begrepen elkaar maar nu er plots iets is met je oma... je hebt er al eens willen over hebben.. maar ze reageerde nogal raar, misschien hangt haar ook zoveel aan het hoofd dat ze er niet bij stilstaat.. misschien kun je haar s een briefje schrijven met wat je voelt en hoe t komt en dat je haar wel begrijpt ... endat je graag weg wilt dit weekend... leg t onder haar hoofdkussen of geef t haar op n gepast moment.. ze zal er wel oor voor krijgen
x

Schrijven heb ik al eens geprobeert, toen kreeg ik het commentaar dat dat zo onpersoonlijk was :rolleyes: Maar het is nu wellicht de enige manier ja...

Het is overigens niet alleen mijn oma. Mijn oma heeft 3 beroertes hegad, mijn oom en zijn eigen bedrijf gaan slecht, mijn vader heeft een nieuwe baan waar het niet goed gaat en hij is dus niet te harden, mijn zusje heeft problemen op school en ga zo nog maar even door! Ze heeft te veel op haar bordje en ik pas er dus niet meer op :( Net nu ik ook een beetje te veel heb en echt iemand nodig heb voor een oor en een knuffel.. Het klinkt heel kinderachtig, dat weet ik! Maar ja, zo zit het nu :rolleyes:

Dank je wel voor je reactie Belleke!

Kusje

ja een brief is misschien wel goed, dan kan je niet uit je lood worden gebracht door haar reactie en dan kan je ff uitpraten.
is er ergens waar je overdag naartoe kan? wat baantjes zwemmen, bij vrienden, boswadeling,... dan ben je ook even weg.

sterkte iig
x


leuke nick heb je :D

Heb je al eens rustig met je moeder (ouders?) proberen te praten over waarom je niet naar die vriendin toe mag?

En dan dus een betere reden, of tenminste een uitleg, dan 'omdat je zo raar doet'...

Ik heb overdag gelukkig mijn werk.. Dus wat dat betreft zitten we elkaar niet de hele dag op de lip. Ik werk full time in de vakanties en in de weekenden neem ik het werk van mijn oma over, wat zij sinds haar beroertes niet meer kan... Veel tijd houd ik dus niet over om ruzie te maken ;) Maar ook omdat ik zo weinig tijd heb, wil ik gewoon een weekendje weg, nadenken, tot rust komen, dat soort cliche dingen..

En ik heb inderdaad al geprobeert te praten. Dat was toen we samen naar het strand gingen.. Binnnen 10 minuten ging het over haar en haar problemen. Nou vind ik dat niet erg hoor! Begrijp me niet verkeerd... Maar we gingen er naar toe voor mij, voor het eerst sinds zo'n lange tijd... Dus toen dat mis liep was mijn praatlust wel op.. Dat kan een fout van mij zijn, maar dan wel een fout waarvan ik 'm te rechtvaardigen vind eigenlijk...

Kusje

Hmm misschien heb je bij je in de buurt een park ofzo? Waar je een middagje lekker op een bankje in de zon kan zitten ofzo, even tijd voor jezelf enzo (misschien met een goede kennis gaan?)
Daar zal je moeder niet al te veel bezwaar tegen hebben toch? en anders zeg je dat je even gaat shoppen enzo en niks gevonden hebt.

Succes.. en zoals altijd 'achter de wolken schijnt de zon', dus binnenkort ben je vast wel weer zo vrolijk als anders.

Ik kom geen stap buiten de deur zonder dat ze precies weet waar ik heen ga en als ik terug kom moet ik weer verantwoording afleggen op het moment.. alles omdat ik "zo vreemd doe" Ja, ik trek het echt bijna niet meer... Maar dat is haar echt niet aan het verstand te brengen op het moment.. Heel raar, als je altijd zo'n goede band hebt gehad, dat je ineens zo ver weg van elkaar kunt staan.. Verder heb ik overigens 1 vriendin, die anderhalf uur reizen bij me vandaan woont en waar ik momenteel ook niet naar toe mag...

Maar dank je wel! Heel lief, je succeswens

Kusje

Nou ja, over drie (bijna twee he?) jaar kan je op jezelf gaan wonen als het dan nog niet beter is... :)

Ik pas vaak op, zoals je wellicht weet, dus ik woon al bijna niet thuis meer.. Maar ik geloof dat ik toch naar een oplossing zoek die wat minder lang op zich laat wachten ;)

Kusje