L.S.
 

L.S.


Ik sta zo nu en dan met beide benen op de stenen
straat beneden mij, wandel over klinkers, het is zoiets
als dit papier hier en dan met uw neus gedrukt
tegen de feiten, ik ben schrijver en dat zal ik altijd blijven.
U kunt mij begraven, maar verlaten zal ik niet.

Op verjaarde foto’s zult u mij niet vinden, geen mens
is immers zo goedlachs geweest, als hij is bewaard.
U kunt de schoenen vinden die ik heb gedragen,
maar niet de voeten met de blaren, ik heb ze
nooit gepast. U zult niet vinden wie ik was.

U kan weten in welke steden ik woonde, maar niet
van welke landen ik droomde. U zult de wanden vinden
waartussen ik leefde, maar niet degenen waartegen ik opliep,
u vindt het kussen waarop ik sliep, maar de tranen ziet u niet.
Zoek mij daarom in de boeken, de regels die ik voor u achterliet.

Elke bladzij ademt mij, ik zwerf tussen elke letter, elke klinker,
u zult mij vinden en ik zal gebundeld, maar in geen geval gebonden zijn
aan de wetten van de tijd. En dan zal u zeggen, “kijk dit is haar en dit
is ze ook geweest.” Want hier sta ik, hier besta ik, hier ben ik een feit.

Hm, je begint erg mooi vind ik, maar je gaat een beetje cliché verder:

Nog iets wat ik leuk vind: Gebundeld/gebonden.

Verder: Moet het niet schrijfster zijn in de eerste strofe? Aangezien de laatste alinea over een vrouw gaat.

de regel met waartegen ik opliep vind ik niet zo lekker lopen.

(Ik ben erg moe en geef dus een wat rare reactie kwa opbouw.)

Hmm ik probeerde met het gedicht te vertellen dat je dingen van mensen terug kan vinden, maar dat ze geen waarde hebben zonder verhaal erbij. En dat uiteindelijk in mijn geval mensen terugvinden wat ik heb geschreven, en uiteindelijk kunnen ze daar veel meer uithalen over wie ik ben geweest, dan veel andere dingen. Misschien is het veel vaker geschreven en mij nooit opgevallen, of misschien vind je de schrijfstijl cliché? Want ik vind het onderwerp het niet. Ik bleef eerder namelijk altijd haken in het grootste cliché dat er in de schrijverswereld bestaat, de liefde. Daar probeer ik me nu overheen te zetten. En ik vond het hiermee best goed gelukt.

Over schrijver / schrijfster heb je op zich gelijk. Ik vind schrijfster alleen lelijk staan, vond een vrouwelijke vorm daar ongepast. Ik denk dat het ook te maken heeft met een eigen associatie. Bij schrijver zou ik denken "ah iemand die schrijft" bij schrijfster denk ik "ah het is een vrouw". Maar dat kan best heel krom gedacht zijn van mij.
Misschien pas ik in de laatste strofe de vrouwelijke vorm aan, in hem en hij. LIever een vent, dan een schrijfster denk ik.

Dit vind ik typisch een gedicht met veel potentie, maar wat mij in déze vorm nog niet aanspreekt. Het beeld vind ik wel mooi, al doet het me toch ook een beetje cliché aan (maar ach, dat hoeft niks negatiefs te zijn, alles is al zo vaak gezegd).

Het loopt gek, als dat je bedoeling is deed je goed werk. Zo leg ik de klemtoon op ''stenen'' zo, dat het heel raar klinkt om daarna nog straten te lezen. In mijn hoofd is het dat 't personages op stenen staat en dan oh, oeps, stenen stráten! Dan ben ik al uit het rimte, als je begrijp wat ik bedoel.
''Papier hier,'' ''woonde/droomde'' en ''opliep/sliep'' vind ik héél lelijke rijm. Maar dit stukje:
"U kunt de schoenen vinden die ik heb gedragen,
maar niet de voeten met de blaren, ik heb ze
nooit gepast. U zult niet vinden wie ik was." vind ik dan weer <3, zowel qua rijm, ritme als beeld.

Ik zeg herschrijven die hap. Schrappen en door elkaar gooien. :)

Hmm zou het kunnen dat het cliché overkomt door het woonde / droomde etc rijm?
Ik vond het zelf ook al wel "makkelijke" rijm, maar het kwam er opzich wel gewoon uitrollen. Niet dat ik naar rijmwoorden heb lopen zoeken en daar een volgende zin op maak. Toch geef ik je wel gelijk, als ik het teruglees snap ik dat het geknutseld overkomt. Vooral dus in de derde strofe, deze ga ik veranderen, maar ik vind wel dat er iets soortgelijks moet staan, om het tot een geheel te maken. Ik ga er morgen over nadenken, nu eerst slapen ;).
Bedankt voor het commentaar! Hier kan ik wel echt wat mee, ben heel slecht in de zwakke plekken van mijn eigen gedichten zien.

Haha, gelukkig vind jij dat ook. Ik voel me zelf zo seksistisch als ik dat denk.

Hoe dan ook. Ik heb er geen last van dat ik het gedicht cliché vind. Hooguit is het toontje wat ouderwets / cliché. Ik vond het wel leuk om te lezen. Makkelijke rijm is niet per se slechte rijm.

Een erg origineel idee. Nou ja, ik heb tenminste nog nooit eerder iets dergelijks gelezen. Ik vind ook dat je erg ver bent in het uitwerken van je idee. Het gedicht heeft een paar hele mooie vondsten. (Y)

Er zijn wel een paar dingen die mij opvallen:

De derde regel van de derde strofe loopt naar mijn idee niet goed. Het moet ook 'dit is zij' zijn ipv 'dit is haar' (in de laatste regel)

Zoals Medeia zegt zou herschrijven een goede optie zijn!

"Er zijn wel een paar dingen die mij opvallen:

De derde regel van de derde strofe loopt naar mijn idee niet goed. Het moet ook 'dit is zij' zijn ipv 'dit is haar' (in de laatste regel)"


Wat stom van dat haar / zij! Je hebt gelijk en ik kan niet geloven dat ik dat zo fout heb gedaan ;)
Bedankt voor de commentaren!