Obsessed with love???
 

Heey, ik ben een meisje van 13 en heb een probleem:

Ik ben eerst verliefd geweest op een jongen(laten we hem Herman noemen) uit mijn klas, mee gehad, mee gezoend etc. hij negeerde me op een gegeven moment, dus ik maak het uit. nu geeft hij vage tekens van spijt(complimentjes, liedjes over spijt schrijven(moest voor school, een liedje schrijven) etc etc)
ik denk dus dat ie me terug wil.

Verder was er nog een B, waar ik op was, maar hij toonde 0,0% interesse in mij, dus gaf ik het op. toen ontmoette ik S, waar ik op werd, maar een vriendin van mij ook. uiteindelijk kwam uit dat hij ook op mijn vriendin was. ik in tranen, maar ze hebben nu verkering en ik ben heel blij voor ze. alleen nu begin ik geloof ik een beetje terug te vallen op B, maar dat weet ik ook niet echt zeker.

en altijd als ik een jongen zie zorg ik dat ik er leuk bijloop, en vraag ik me af wat hij van mij vindt enzo. ik vraag me dan steeds af of hij een optie als vriendje zou zijn.

ook ben ik best onzeker over mijn uiterlijk en de rest, en heb ik het gevoel dat ik een vriendje nodig heb die tegen me kan zeggen dat ik wel mooi en aardig en leuk en getalenteerd ed ben, omdat ik daar zelf niet echt meer in geloof. ik heb dus een soort van bevestiging nodig dat ik wel een goed persoon ben.
ik heb natuurlijk wel een hoop vriendinnen die dit soort dingen ook tegen me zeggen(niet dat ze van me houden op die manier natuurlijk maar wel dat ik wel mooi ben ed)
maar het helpt niet, ik heb ook bevestiging nodig van een jongen.

ik heb ook wel wat vrienden(S en B), maar ik kan moeilijk aan ze gaan vragen van: heey vind jij me mooi en aardig ed??
dat staat zo raar.

is dat nou normaal of ben ik echt geobsedeerd door een vriendje vinden en de liefde ed?? Please help!:bloos:

XX Djeedt

PS sorry voor het hele verhaal..;)

1 van de weinige van jouw leeftijd die wel in normaal Nederlands een verhaal kan typen, dus allereerst mijn complimenten:P

Verder kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat je hormonen hier een hoop mee te maken hebben. Niet echt een hulp, maar het is wel zo. Volkomen normaal dus;) En maak je geen zorgen, iedereen is mooi op zijn/haar eigen manier, lekker belangrijk wat iemand anders daarvan vindt. Bevestiging van een jongen heb je niet nodig, die let toch alleen maar op uiterlijk en niet op hoe jij echt bent:)

Het is redelijk normaal voor je leeftijd denk ik, en als je jezelf goed verzogd (schoon en fris) dan zal niemand je lelijk vinden.

Herman = S. ?

Ik ben het helemaal eens met Akhlys. Vooral over de spelling (Y)

Als jij tevreden bent met wie je bent, hebben anderen je maar te nemen zoals je bent. En doen ze dat niet, dan is dat jammer voor hun, want zij weten niet wat ze missen! Dus maak je niet druk en wees jezelf :)

Voor die bevestiging: Ga elke ochtend voor de spiegel staan, misschien 5 minuten langer en zeg tegen jezelf (in de spiegel dus) als je helemaal klaar bent: ik ben mooi en ik heb geen bevestiging van een jongen nodig om mooi te zijn.
Zeg dit een paar keer, tot je het gelooft, glimlach naar jezelf en begin de dag goed. Dit klinkt ontzettend debiel, dat weet ik :p maar vreemd genoeg helpt het echt.

Succes!

Ten eerste: als herman alleen vage tekenen van spijt aangeeft, moet je er vooral niet op ingaan. Moet hij maar mans genoeg zijn om tegen jou te zeggen wat hij voelt in plaats van via een liedje dat voor school geschreven moet worden.
Ten tweede denk ik dat het gaat om onzekerheid. Je moet vanuit jezelf leren te zeggen dat je mooi lief leuk en aardig bent, dat helpt je heel erg omdat je dan ook niet geneigd bent naar jongens die niet goed genoeg voor je zijn (omdat een vriendje zogezegd altijd beter is dan geen vriendje). Zonder vriendje kun je ook prima leven. Dat leer je uiteindelijk vanzelf, ik zou me nu niet al te veel zorgen maakt, als je je hoofd maar blijft gebruiken en niet elke willekeurige jongen goed genoeg vindt. ;)

Ja. En dan ook nog uit nood ter bevestiging.:facepalm:
Kweek eerst nog maar een paar jaar volwassenheid en zelfzekerheid.
En begin je dan pas met jongens bezig te houden.

Hopelijk kan je er over 7 jaar zelf mee lachen dat je ooit jongens wou ter zelfbevestiging.

Ach, wat zal ik zeggen? Tuurlijk is het normaal om je onzeker te voelen, je bent niet voor niets 13 enzo. Been there, done that. Dus dat is niet raar. Dat je nadenkt over jongens en of ze een optie zijn: ook dat vind ik erg herkenbaar, dat heb ik ook veel gedaan. Is niet erg, zolang je maar niet doordraaft en op iedereen verliefd wordt, dat is een beetje hopeloos.

Wat herman betreft sluit ik me aan bij Cherry Springs.

Juist, eerst op je eigen benen kunnen staan, dan een vriendje nemen.

Nee S is niet Herman, Herman is weer een andere...
maar allemaal bedankt voor de tips en compimenten:D

Maak je vooral niet zoveel zorgen meid! Wat ik lees is dat je je zorgen maakt over je uiterlijk, waar je inprincipe niet veel aan kan doen. Tuurlijk kan je aan je vriendinnen vragen of ze je mooi vinden, maar stop onzeker te zijn over jezelf. Je moet jezelf maar accepteren. En wat ik nog meer lees is dat je graag een vriendje wil. Dat is natuurlijk heel erg logisch, maar een vriendje is niet alles. Wat ik zelf heb geleerd is dat je soms aan vriendschap meer hebt dan aan een vriendje. Dus ook als je een vriendje krijg, vergeet je vriendinnen niet. En ik denk dat je niet te veel moet nadenken. Gewoon dingen gaan dóen, en niet gaan zitten afwachten op een vriendje. Zoals ik al eerder zei, een vriendje is niet alles. ;)

ow btw, ik kan jullie wel zeggen, ik ben verschrikkelijk volwassen voor mijn leeftijd, dat komt doordat ik heel erg veel heb meegemaakt en ik tot voor kort beter om kon gaan met volwassenen dan met leeftijdsgenoten.
ik ga jullie niet alles daarover vertellen, daar zitten jullie vast niet op te wachten, maar maak je maar geen zorgen dat ik niet volwassen ben.
<3

egt wel is een belangrijke rol xD
neem dat maar van me aan

Lieve meid, het feit dat je bevestiging nodig hebt door een jongen laat zien dat je niet volwassen bent. Dan kun je nog zo veel hebben meegemaakt, dat betekent alleen dat je veel hebt meegemaakt. En dat je daar beter met volwassenen over kunt praten is logisch omdat oudere mensen over het algemeen meer hebben meegemaakt en dus ook beter kunnen meepraten over dat soort dingen. Ook de uitspraak Ik ben verschrikkelijk volwassen laat zien dat je geen idee hebt van wat volwassenheid inhoudt. En dat is niet raar, want je bent nog jong en onvolwassen. Dat komt vanzelf, met de jaren. Leer eerst maar van jezelf te genieten. Dat is ook nog eens aantrekkelijker dan iemand die afhankelijk is van anderen voor haar geluk.

Volk, vind jij jezelf volwassen dan? :o

Wat is volwassen dan eigenlijk precies?

De leeftijd?
Dat wat je vóór een bepaalde leeftijd al hebt meegemaakt?
Maken trauma's je volwassen?

Nope, nog niet. Misschien over een jaar of 3.

Ik denk dat iemand volwassen is als hij mentaal is volgroeid, als die persoon dus kan redeneren en dingen in perspectief kan zien, iemand die zelf kan denken en verstandig kan handelen, en vooruit kan denken. Trauma's maken iemand niet volwassen. Ik denk dat trauma's mensen eerder labiel maken als ze niet volwassen genoeg/in staat zijn om er goed mee om te gaan.

Ik denk dus dat iemand die zelf niet kan bedenken dat ze goed genoeg is nog te afhankelijk is van anderen om echt volwassen te zijn. Nu hoeft ze natuurlijk niet 100% volwassen te zijn voor een relatie, maar wat meer maakt het wel makkelijker. Zoals iemand al zei, eerst op eigen benen kunnen staan. En daarna pas iemand zoeken om het levenspad mee te bewandelen.

=P ik herken mezelf hier ook wel in :P,
Ksnap wat je bedoeld ;)
ksnap ook dat van de bevestiging,,
Heb ik ook wel :$

ja ik ben er wel overheen denk ik nu... door jullie! bedankt allemaal:D(Y)

Wat het woord al zegt, oud. Uitgegroeid/ontwikkeld, met wat wijsheid.
Wat je als beginnende puber allemaal denkt over beter weten neem je al gauw terug wanneer je wat ouder wordt, trouwens. Over een paar jaar zal ik dat weer denken over wat ik nu allemaal zeg.