Net-Niet-Vader.
 

eerste proza probeersel hier;

Terwijl de geur van zomerregen en het eten
van de buren met vijf kinderen mij tegemoet
komt hoor ik jou in mijn achterhoofd de deuntjes
fluiten die je altijd floot. Toen de meeuwen boven
zee vlogen zoekend naar hun maaltje vulde jouw
stem de Middellandse Zee. Rimpels die jouw imago
versterkten van net-niet-vader staan mij nog altijd
zo bij. Ik vroeg me altijd af hoe het kon?

Dat je rimpels groter werden als je lachte. Want mama
vertelde mij dat je rimpels kreeg als je ouder werd omdat
je je dan zoveel zorgen maakt.

Als kind zat ik al vol met vragen. over jou. over mama.
over rimpels. over waarom ik niet kon fluiten en mijn
net-niet-vader wel. ik kan nu fluiten, hele liedjes zelfs
maar jouw gezicht is verdwenen in de middellandse zee.
ik zag je boot vertrekken maar aankomen deed hij nooit
meer.

Voor iemand die nog maar 2 en een half jaar in Nederland woont vind ik dit erg netjes! Het einde vind ik minder dan het begin, de herhaling van Middellandse zee vind ik wat jammer, die was in het begin erg sterk. De laatste zin voor de eindzin is ook wat minder. Voor de rest dikke prima!

Dit lijkt me, gezien de vorm, toch eerder een gedicht dan proza, je gebruikt toch gewoon strofes en enjambementen? Maar misschien werkt dit gedicht wel beter als een prozastukje, want nu zitten er een aantal merkwaardige afbrekingen tussen (de zin van die meeuwen, bijvoorbeeld, dat struikelde ik echt over, misschien ook wat meer komma's gebruiken?).

Ik vind de herhaling van Middellandse Zee eigenlijk wel goed, die speelt dan een rol in het verleden en in de toekomst. De laatste zin zou ik schrappen, die voegt niets toe, is niet echt een mooie afsluiting. Bedoel je echt verstrekten, of eigenlijk versterkten? Ik neem aan het laatste, dan zou ik het een goede zin vinden.

Leuk wel (Y)

@Dingaantouwtje: vertel mij je naam eens even! maar, ik spreek al vanaf mijn geboorte nederlands met mijn moeder maar qua grammatica etc. klopte daar geen bal van. ah, vanaf mijn geboorte gaat niet maar je begrijp wat ik bedoel, hihi.

en hier boven; versterkten, ja. bedankt voor jullie reacties! en ik ga de laatste zin weghalen.

Mijn naam? Jochum haha. Waarom wil je die weten? :)

Gek dat ik bij dit gedicht juist het gevoel heb dat het te kort is.

Geen proza, gewoon een mooi gedicht :) Ik mis hier en daar wat hoofdletters en de interpunctie is niet optimaal (bij mij is de interpunctie dat vaak nooit), maar de inhoud maakt alles goed:) Dit is wel mijn smaak geloof ik :p :)

dan kan ik je tenminste normaal aanspreken met je naam ipv je gebruikersnaam. (:

& bedankt jullie!

Dit, samen met dat ik het toch echt meer een verhaal vind, waar een gedicht van is gemaakt.
Voor een gedicht vind ik het minder mooi. Als verhaal of zogezegd proza vind ik het wel heel mooi! Je maakt mooie zinnen, overdenkingen en dergelijke, vooral bij dit stuk:
Ik vroeg me altijd af hoe het kon?

Dat je rimpels groter werden als je lachte. Want mama
vertelde mij dat je rimpels kreeg als je ouder werd omdat
je je dan zoveel zorgen maakt.

Als kind zat ik al vol met vragen. over jou. over mama.
over rimpels. over waarom ik niet kon fluiten en mijn
net-niet-vader wel.

Dus, als verhaal vind ik het heel erg mooi en dan denk ik dat hier veel potentie in zit.