Waar leef jij voor?
 

De titel van dit bericht zegt het eigenlijk al: waar leef jij voor? Wat vind je belangrijk? Leef je voor jezelf, voor anderen of voor de wereld? Wat zijn jouw idealen?

Ik leef om te ervaren. Ik wil dingen ervaren, daar van leren en eventueel mensen helpen. Ik leef ook om te genieten, er zijn maar heel weinig dingen waar ik niet van kan genieten, en die weinige dingen ervaar ik als heel waardevol omdat ik daar ontzettend veel van heb kunnen leren. Ik wil gewoon het meeste halen uit mijn leven nu dat ik leef. Ik ontdek iedere dag weer nieuwe dingen die ik kan of waar ik beter in kan worden, of ik kom dingen tegen die ik juist helemaal niet kan. En dat vind ik fijn. Zo blijf ik leren. Ik vind het ook belangrijk om gelukkig te zijn, daar ben ik heel goed in.

Zelf heb ik dat met acceptatie helemaal niet.

Verlichting, zoals deze in het boeddhisme genoemd wordt. Het overwinnen van de dood, om in te zien dat alles een illusie is, me overal van te onthechten, en zo al de verwarring van het verstand en het existentiële lijden te beëindigen. Alomtegenwoordige vrede boven relatief geluk.

Ik weet het niet. -O-

Ik ben gewoon tot leven gewekt, uitgeperst en opgegroeid. Daarbij ook niet voortijdig gestorven en zelfmoord plegen vanwege 'geen levensdoel' is weer zo cru. Gatver, ik leef gewoon omdat ik een dierlijk overlevingsinstinct heb. :'(

Ik ga er maar eens diep over nadenken want ik voel me zo hopeloos. Zo leeg. Op dit moment kom ik niet veel verder dan enige uitingsvorm van dat dierlijke overlevingsinstinct. Hm.

Schijnbaar leef ik voor de toekomst, want alles waar ik mee bezig ben heeft betrekking op/is van belang voor later :confused:.

Herkenbaar. Vooral het onthechten heeft mijn leven zoveel beter gemaakt en relaties oneindig mooier.

Het goede gevoel, of dat nu is door onwaarsschijnlijk veel orgasmes te krijgen, een oscar te krijgen, nobelprijs te winnen, kinderen krijgen of whatever.
Nu ik nog jong ben wil ik dingen sneller (pubers hebben dat deel in hun hersenen nog niet helemaal ontwikkeld wat ervoor zorgt dat ze beter plannen en de gevolgen overzien), dus nu zal het met mijn slagerwerk voor een mooie broek en een relatie voor 3 dagen in de week seks (zolang het vakantie is) wel genoeg zijn. Over 10 jaar zal ik pas carrière willen maken en willen trouwen, kinderen nemen enzo.
Waar zou ik anders voor leven? Zo richt je je toch? Goed gevoel=doorgaan, slecht gevoel=uitkijken en zien of je nog een goed gevoel eruit kunt slaan, dacht ik.
Is dat dan ook niet zo met geloven? Leven geeft mij een goed gevoel, dus ik wil niet dood. Liever doorleven na de dood waardoor ik meer goed gevoel krijg.
(Komt Lieve Luciano eraan "kan je mij dan uitleggen wat een goed gevoel is, dan? zouden die mensen in ergens ook heel blij mee zijn")

Wat Ego zei, verlichting, ik denk dat ik daar toch het meest naar op zoek ben. Denken, daar stop je niet mee, je wilt er ook niet mee stoppen. Er is maar 1 ding dat beter is dan nieuwe dingen begrijpen, meen ik.

Wat een moeilijke vraag. Als je me dit anderhalf/twee jaar eerder had gevraagd, had ik iets geantwoord als 'om te sterven voor iets' ofzo, want toen was ik heel dweperig/theatraal en heel erg dertien. Maar nu... tsja. Voor zoveel dingen. Omdat ik het leven leuk vind, omdat ik van mijn ouders houd en van mijn vrienden en de rest van mijn familie, omdat er nog heel veel is dat ik wil leren, omdat ik beter wil worden in de dingen die ik doe. Maar net zo goed omdat ik het heel fijn vind om de ramen te zemen als het lekker warm is en dat je dan ziet hoe die ramen schoner en schoner worden. Omdat ik het leuk vind om een uur lang op een sonate te studeren en dat ik hem dan snap. Of dat ik na een week instorting-ziek-verveeld zijn weer op school komt en dat iedereen me in de armen valt omdat ze me gemist hebben. En ik wil nog iets bereiken. Ik hoop dat ik de wereld kan helpen, en dat klinkt theatraal, maar ik hoop dat ik hem meer kan helpen door er te zijn dan door er niet te zijn.
Dat lijken me allemaal wel goede redenen, eigenlijk.

Ik leef voornamelijk voor mijn nieuwsgierigheid. Ik heb het altijd fijn gevonden om nieuwe dingen te leren, en of het nou te maken heeft met natuurkunde, geschiedenis, of filosofie, dat maakt mij niets uit. Het liefste zelfs alledrie.

Daar ben ik nieuwsgierig naar, want hoe kun je onthechten van je partner, en tegelijkertijd close zijn?

Hechting is het vasthouden aan illusies zoals zekerheden en onveranderlijkheden, het is een afhankelijkheid, maar niks is permanent. Daardoor heb ik ook geen verwachtingen. Onthechten staat niet gelijk aan niet liefhebben. Juist doordat ik van mijn vriend niks verwacht kan ik van hem genieten zoals hij is op het moment zelf, zonder wanhopig vast te houden aan illusies of te verlangen dat anders is dan hij is. Dat maakt dat ik intens van hem en onze relatie en elke andere relatie kan genieten.

(maar ik ben nog geen boeddha hoor)
Ik hoop dat ik duidelijk ben want ik ben echt een ramp in dingen uitleggen.

Dat is mooi en zal heel veel drama schelen. Als iedereen zo naar relaties zou kijken, zou er werkelijk een hoop verwarring en ellende in relaties achterwege blijven. Het moeilijke is die helderheid vol te houden. In je hele leven trouwens. Als je dat bewustzijn continu beoefend, dan wordt het leven een kunst.

Dan heb ik nog een vraag betreft een liefdesrelatie: Denk je dat boeddhistische monniken (van jongs af aan in klooster) cruciale levenservaringen missen in hun leven? Of denk je dat hun opofferingen ten bate van wijsheid het allemaal waard zijn?

Oh, daar moet ik even over nadenken. Lastige vraag.

Zoiets ongeveer ja :)
Ik leef omdat het nu eenmaal zo is. Ik heb geen doel buiten het leven op zich.
De vraag is dan in hoeverre ik echt lééf, en ik niet gewoon bén.

Mooi verwoord

Ik leef niet voor iets. Het lijkt me ook behoorlijk eng om voor iets te leven. Stel dat ene is opeens verdwenen, is je leven dan opeens niets meer waard? Ik heb geen groot doel, geen grote leidraad die aangeeft waar ik voor of naartoe leef, ik wil gewoon léven. Ik wil dingen doen omdat ik ze wil doen en ze niet niet doen omdat ze gestoord zijn.

Mooie gedachte.

Al weet ik zelf niet echt waar ik voor leef. Om mijn gedachten te verspreiden en dingen te leren? Misschien moet ik maar niet te veel nadenken, maar gewoon leven. Al denk ik vaak wel dat ik meer 'ben' dan 'leef', want hoeveel heb ik op dit moment nou te zeggen over mijzelf?