Is alles wel echt?
 

Wat wij zien, wat wij denken en wat wij meemaken..is het wel allemaal echt en geen illusie.

Ja.
Dit is mijn leven.
Dus als ik het denk of waarneem is het echt.
Als het niet zo is, maakt mij dat niet uit, want ik denk dat het wel zo is.
Dus dat is echt.
Waardoor alles hier echt is.

Trouwens, een illusie moet ook echt zijn dan, toch?
Als je 99% van je leven 1 droom hebt gehad dat precies een echt leven was, beschouw je dat dan niet als echt?

als ik daar over nadenk, wordt ik er echt helemaal gek van. en doet me aan de matrix denken.

Alleen van het bestaan van twijfel kan men echt zeker zijn.

Ja, het is allemaal echt. Maak je maar geen zorgen.

niet naar luisteren, alles is nep.

Een ding kan ik je wel zeggen: Als je het vermogen hebt om over die vraag na te denken, dan weet je in ieder geval wel dat jíj bestaat :)

Zien en meemaken zou echt zijn, als het denken er niet zo'n zootje van zou maken. De denkwereld is de illusie, vaak hechten we te veel waarde aan wat ons denken van de wereld maakt, in plaats van ons aanwezige bewustzijn. Meestal gaat dit ook gewoon automatisch, we kunnen er vaak niks aan doen omdat we het niet eens weten. We leren te denken op school maar niet-denken is veel moeilijker en wordt ons nooit geleerd. Deze chaotische ego-wereld, waar ons wereldbeeld hangt aan angst of hoop voor de toekomst, of rouw of nostalgie naar het verleden, is de illusie. De illusie is dus: niet aanwezig zijn in het leven. Het leven is nu. Het leven bevind zich nooit in de toekomst of verleden.

Bijna alle problemen van de mens zijn manifestaties van deze grote onbewustheid. Het ego teert op onbewustheid. Wij leren een ego te maken om ons staande te houden. Dat is de cirkel van ellende.

Dit forum ook: het werkt altijd op wat iemand gezegd heeft, en daar kun je op reageren, met een avatar. Dit is dus verleden en identiteit/ego in een. Het is moeilijk niet verstrikt te raken in deze wereld. Als je echter weet dat het denken de oorzaak is van dergelijke verwarring, en dat het eigenlijk niet echt is, dan bestaan al die dingen niet meer in jouw wereld. Jouw bewustzijn. Dan schep je helderheid.

Bewustwording in het voortdurende nu is dus de sleutel van begrip en helderheid. Als je dat kunt beoefenen, en je ego (dat je overal maar steeds mee naartoe neemt en overal commentaar op geeft) kunt loslaten, dan hou je werkelijkheid over. Dan zie je dat geen gedachte stand houdt. Gedachten komen en gaan. Dit is geen geloof maar een controleerbaar gegeven. En het is te simpel om te begrijpen.

Waarom zou een illusie niet echt kunnen zijn? Misschien is het wel een hele echte illusie.

Ik denk dat je hier nog te veel aanneemt, namelijk:

- Twijfel (maar ok, dat is logisch)
- Bestaan
- Afgeslotenheid van een subject (zowel twijfel als bestaan)
- Relatie (tusen Bestaan en Twijfel

Het enige wat we kunnen aannemen, is twijfel

dubito ergo sum-> dubitans

(maar eerlijk gezegd is dat nou typisch een geval van renaissancistische adolatie van de ratio; andere ervaringen die we hebben zijn minstens net zo echt.

Je kan je in dit soort discussies afvragen wat kreten zoals de werkelijkheid, de realiteit, bestaan, bewustzijn of "echt" nu precies betekenen. Natuurlijk bestaan er definities die in het dagelijkse leven werkbaar zijn, maar vanuit filosofisch oogpunt zijn deze begrippen helemaal niet zo gemakkelijk te definiëren. Maar pas wanneer de definitie bekend is kun je op de vraag in gaan. Dus vandaar een tegenvraag: wat is "echt" (zoals in de openingspost geformuleerd) precies?

Het is niet relevant. Zelfs als het een illusie is dan is de illusie echt en heb je geen mogelijkheid om er aan te ontsnappen.

Als dit hier allemaal een illusie is, dan betekent het dus ook dat het hier niet allemaal hoeft te kloppen. Dus wat hier als echt geld kan wel heel anders zijn voor de illusie zelf. Waardoor je dus zoiets krijgt als dat de illusie wel echt is binnen de illusie maar niet bestaat daarbuiten. Het probleem dat dat niet klopt zit alleen maar in de illusie zelf, maar voor de illusie zelf hoeft het weer niet waar te zijn.
Zo blijf je in een niet bestaande illusie.
Doet dat je niet ergens aan denken..?:p

Dat klopt, maar aangezien je daar niet mee hoeft te leven is het niet relevant en behoort het tot de metafysica.

Een echte illusie, is dat niet een contradictio in terminis?:p

Dat is het sowieso, want geld bestaat helemaal niet. De nummers in databases en stukken papier en metaal die geld representeren vormen een getal dat niet overeenkomt met de wereldsom (dat is een negatief getal). Maar toch kun je er gewoon spullen mee kopen.

Nou, zo is het ook met de wereld. Je kunt wel geloven dat alles een illusie is, maar als je in een vliegtuig stapt vertrouw je in de wetenschap die ervoor gezorgd heeft dat dat ding jouw kan vervoeren. En als je op een stoel gaat zitten, ga je ervanuit dat hij niet zomaar zal verdwijnen. Ik sluit me dus aan bij Lucky: het is niet relevant te overwegen of ons leven echt is of een illusie.

De vraag was echter niet of het relevant is of niet. TS wil filosoferen over de vraag of de wereld om ons heen mogelijk een illusie is, dus dit is een beetje een dooddoener...

als alle niet-relevante gesprekken niet gevoerd zouden worden, werd het heeeel stil... ;)

Nee, niet alles is echt. For one, heel veel van de emoties die je 'ziet' zijn heel erg nep.

Daar valt niet over te filosoferen. De wereld om ons heen wordt namelijk als echt ervaren, ook als het een illusie is. We gaan hier ook niet filosoferen over het doen en laten van het dingflopflie-en-floappiechie, omdat die eventueel zou kunnen bestaan maar in een dimensie die wij nooit kunnen bereiken.

En waarom zou iemand daar niet over mogen filosoferen?!
Juist zaken die niet te bewijzen zijn, zijn uitermate goed om je hoofd eens over te breken.

De eerste keer dat mij op de middelbare school verteld werd over Plato's Grot, Descartes, enz. was ik totaal gefascineerd. Laat mensen (waaronder scholieren die nog verbaasd willen worden) hier lekker praten over gedachte-experimenten, bewustzijn en The Matrix. Ik zie het nut niet om er zo'n dooddoener in te gooien.

Als ik Lord of the Rings zit te lezen, wil ik ook niet dat er iemand steeds in mijn oor fluistert: "het is niet echt gebeurd hoor."

defineer wat echt is.
Stel dat ons helaal een simulatie is van een andere slimme entiteit (in en X dimentionaal heelal) zijn wij dan nep?

Dus je moet eerst echt kunnen defineren voordat je kan wat nep is

ervanuitgaande dat je nep defineert als not(echt)

Het is geen dooddoener. Slechts als je aan de illusie kan ontsnappen is het relevant. Als ik hier een topic open over het gedachtegoed van de nupulapaheerser wordt het ook gesloten.

Maar je kan niet stellen dat het onmogelijk is om aan de illusie van de werkelijkheid te ontsnappen. Je komt niet verder dan "zeer onwaarschijnlijk". En juist dat maakt het interessant om over te filosoferen.

Daarnaast vind ik je voorbeeld ongelukkig gekozen, omdat we niet dagelijks te maken hebben met de nupulapaheerser, maar wel dagelijks met de werkelijkheid, of die nou echt is of niet.

Nee hoor, dat is namelijk onmogelijk. Je kan namelijk de illusie niet onderscheiden van de werkelijkheid. Je gaat er dan simpelweg vanuit dat het een uitbreiding is van je huidige kennisniveau en dus van de illusie.
Het punt is dat je maar 1 werkelijkheid kent en we dagelijks alle wetten uit die werkelijkheid accepteren, ongeacht of dat werkelijkheid of illusie is.

Ik denk dus ik besta.

;)

cogito ergo sum