~ brandende kern ~
 

In de brandende kern zit een waas van verlangen,
welke mijn zielenstroom nauwgezet in een hoekje drijft.
Dat wat ooit eens met glans was omgeven,
ontvouwt zich nu in een lijdend bestaan.

Deze weg vooruit weerlegt zich als een nacht zonder licht,
Aarzelend werp ik een blik naar de sterren
en zie de leegte van de ruimte, ontwaak ik uit mijn slaap
neem ik waar dat de roze vingers der ochtendhemel niet meer bestemd is voor mij.

Zie het als een vergeten verleden; het decor van mijn leven.
Geen suikerzoete lofgezang maar een monoloog, gelijk mijn eind lijkende.
De ademwind van mijn wereld is nu niet meer zoals het behoort te zijn.
Het hemelgefluister kan beginnen, ik ben dit leven meer dan zat.

In combinatie met een ander gedicht van je, over de ontmoeting van iemand (geen held meer), zie ik heel duidelijk wat er in jou (kan, ik ken immers maar wat je hier post) aan gevoelens leeft. Als ik dat een beetje reflecteer op wat ik zelf beleef (naar mijn gevoel: niet veel, op geen enkel vlak, maar da's het resultaat van mijn minderwaardigheidsgevoel)... dan krijgen de woorden een betekenis die alles uit jouw gedicht terugbrengt tot een wereld zonder kleur, zelfs niet zwart.

Het begint al in het eerste deel, als je bekent dat wie de anderen zien in jou, niet is wie je bent. Je toont geluk en blijdschap, maar je bent het niet. Die 'glans' valt nu weg.

Je wordt niet meer wakker met het gevoel: a brand new day... nee, je beleeft de nacht overdag, alleen zijn jouw ogen voor de buitenwereld open.

En dat is wat je met aarzeling in de stem wil vertellen, maar waarnaar niemand luistert.

Sorry als ik 'je' gebruik terwijl het misschien, dat kan natuurlijk, niet over jou gaat, maar het schrijft gemakkelijker dan telkens te moeten schrijven: de persoon die in het gedicht 'ik' is. En misschien zit ik dan ook wel helemaal verkeerd in mijn beschrijving, de betekenis. Maar ik schrijf enkel neer wat ik denk te zien in de woorden. Ik hoop dat ik er niet zo ver naast zit. http://forum.scholieren.com/smile.gif (of, als het biografisch is, misschien wel, en is het minder erg dan ik nu omschrijf... in mijn leven zeker niet)

Groetjes, Dreampoet

ik weet niet wat ik moet zeggen http://forum.scholieren.com/frown.gif

alleen kan ik je heel veel sterkte wensen met alles.......

kop op he?!

kussie mij

Lieve Ratsja

De manier waarop je het schrijft...
Ik had gehoopt je nog te spreken dit weekend.

X

Wow, dit is gewoon... Werkelijk... Prachtig verwoord!!! Echt ongelooflijk...

Ik hoop dat het wel goed met je gaat...

Thinking of you!

Liefs en (K),
Caroline

wat kan ik nu nog zeggen?
wat wil je dat er gezegd wordt?
Het gevoel verpakt in zo'n prachtig stukje
dat het bijna muziek wordt
liefs...

allen persoonlijk bedankt......
zonder jullie was dit niet geschreven,
zonder jullie zelfs geen ik

(K)

Dit keer weet ik niet of de woorden het gevoel nu omvatten, of het gevoel de woorden, iig komt het over, in een ritme wat eigenlijk té mooi is voor zo'n gevoel
in tegenstrijd die het gedicht een geweldige maakt, maar het gevoel werkelijker dan ooit tevoren....

liefs
xxx

zo gesloten voel ik me nog steeds http://forum.scholieren.com/frown.gif.....

http://forum.scholieren.com/frown.gif

Hoop je snel te spreken...

Liefs,
Caroline