Gevoel?
 

Ik vraag me af, hebben jullie echt altijd een gevoel? Oké, even een nadere uitleg. ;)
Als je bijvoorbeeld gewoon even boodschappen doet, een stukje fietst of thuis op de bank zit. Er is niks vervelends gebeurt, maar ook niet iets heel leuks. Hoe voel je je dan? Naar mijn idee voel ik soms gewoon niks, gewoon standaard/normaal, maar niet bang/boos/blij oid... Hebben jullie dat ook, of voel je je dan alsnog wel blij/boos oid?
Wnt ik heb eens per week gesprek bij 'n psycholoog, maar zij vind dus dat dat niet kan, maar ik weet soms echt geen ander gevoel dan standaard/normaal.
Duss ben ff benieuwd naar jullie mening/gedachte hierover!

Haha, goeie vraag...

Als ik bijvoorbeeld gewoon fiets, alleen, denk ik altijd aan iets ;)

Met andere woorden, als ik ''geen'' gevoel heb, denk ik na. Bijvoorbeeld wat ik nog moet doen, iets uitrekenen, mensen begapen & kritiseren :p , ect...

Dus ik moet ook naar een psycholoog.. :o

Zover ik weet wel, ik denk sowieso te veel en te vaak (maar wanneer is denken te veel?).
Behalve als ik me echt ergens op concentreer, zoals de tv of een boek, dan is daar geen ruimte voor.
Zo klink ik meer als iemand die zichzelf als uitzondering beschouwt, maar wie zegt dat jij dan geen uitzondering bent.
Een psycholoog lijkt mij ook wel eens een opluchting. =]

Niks aan de hand.

Psychologen... -_-

Er zijn genoeg momenten dat ik gewoon niet blij ben, of boos, of geïrriteerd, gewoon in de sleur van alledag. Tenzij je dat ook een gevoel wilt noemen...? Als ik de hele dag bewust zou zijn van een 'blij' of een 'boos' of een '...' zou ik volgens mij een beetje gek worden van al dat gevoel. Ben benieuwd wat je psycholoog dan wel niet voelt.

Ik heb heel de dag door wel een gevoel. Ik denk dat jij dat ook hebt maar er niet perse een benaming voor hebt maar het allemaal voegt onder normaal/standaard. Als ik bijvoorbeeld naar de supermarkt loop voel ik me op m'n gemak, en tevreden. Als ik op de fiets zit voel ik me vrij, groen of lang. Als ik thuis op de bank hang voel ik me loom, moe, gaar, lui. Dit zijn voor mij ook allemaal standaard/normale gevoelens. Het enige verschil is dat ik die normale gevoelens ook benoem.

Haha, je psycholoog mag zichzelf wel eens laten nakijken! Ik ben me ook niet ten alle tijden bewust van wat ik voel, maar zélfs al zou ik wel bij elk moment stil staan hoe ik me er bij voel en zo, dan zal dat vaak neutraal uitvallen. Niet overdreven stuiterend blij, maar ook niet boos/verdrietig.

Soms voelt het ontbreken van gevoel voor mij positief, alsof ik boven de oppervlakkige emoties uitstijg. Soms voelt het ook negatief, alsof de hele wereld om mij heen me totaal niet meer kan schelen.

Maar goed, ik vind het vrij normaal dat je niet hele dagen merkbare emoties doorleeft. Lijkt me ook zwaarvermoeiend om wél hele dagen lang heen en weer geslingerd te worden tussen emoties.

Groen...? Maar voor de rest, ja, ik kan me er ook wel in herkennen. Allemaal van die gevoelens die niet WIEEEJH in je hersenpan doen en daardoor niet echt opvallen. Dat valt bij mij ook onder gewoon/standaard. Alleen weet ik dan niet meer wat géén gevoel is - want dan zou dat weer niet kunnen. :P

tuurlijk kan dat wel.
ik heb dr ook last van
ik voel me meestal in de steek gelaten ipv dat ik niks voel.
en mijn gedachtes kunnen ook nooit n seconde stilstaan

bedoelt ze niet je stemming?

je voelt denk ik niet altijd actief iets, maar je hebt wel altijd een stemming die op de achtergrond sluimert en je gedachten en waarneming onbewust beïnvloedt ( en dus daarom voor haar belangrijk is om te weten als therapeut zijnde)

Thanx voor de reacties!
Zoals jij dit zegt, klinkt het inderdaad wel logisch... Maar kan bij mezelf soms gewoon echt niets anders bedenken dan dat het normaal/standaard voelt. Maar ga er dan toch eens op die manier over nadenken. Alleen vond zij moe/lui geen gevoel...vandaar ook dat het nog lastiger wordt.

Nouja, bedankt voor jullie meningen erover!

Volgens mij kun je je ook prima 'neutraal' voelen op sommige momenten. Een stemming is echter wat anders. Maar je hoeft niet altijd emoties te hebben. Misschien bedoelt ze inderdaad je stemming. (overigens vind ik moe of lui ook wel een emotie)

Correctie van mijn vorige reactie,

Je voelt altijd wel iets, maar dan is het niet zo sterk aanwezig.. :)
Want als ik denk, aan bijvoorbeeld wat ik nog moet doen, voel je ook wat, je voelt je eens soort van ''paniekerig''.

Ofzoiets. :D

Misschien kun je met je psycholoog een lijstje opstellen van gevoelens zodat je daaruit kunt kiezen?

Verder heb ik ook wel een lijstje met gevoelens, uit een boekje over depressiviteit.

zal 't ff overtypen. Hier vinden ze moe wel een gevoel.
En ik voel eigenlijk altijd wel een van deze dingen.

lichamelijk
jeuk
pijn
druk
spanning
licht in het hoofd
tintelingen
koud
warm
moe
slaperig
hongerig
dorstig
comfortabel

psychisch

somber
neerslachtig
vrolijk
leeg
lusteloos
opgewekt
droevig
blij
wanhopig
afwezig
angstig
nerveus
waardeloos
actief
mislukt
onwerkelijk
teleurgesteld
eenzaam
voldaan
machteloos
verlaten
tevredenm
hoopvol
ontevreden
schuldig
kwaad
opgesloten
benauwd
zorgelijkl
afgewezen
agressief
rusteloos
gespannen
ontspannen
opgewonden
stralend
verlegen

nee...
contemplatief ingesteld zijn is echt niets ergs hoor

*O*
allemaal vrouwen die zo graag en snel naar de psycholoog gaan, wat is dat toch? kan je wel naar toe gaan als je zelfmoord gaat plegen ofzo, maar anders...

Thanx voor de reacties! :)
Dat lijstje met gevoelens is idd wel handig, die ga ik gebruiken. Thanx!

@afwezignummer2: Uhm, ik weet niet, maar ik ga daar heus niet heen om dat bovenstaande, als je dat soms dacht. Daar kwamen we op, door iets anders.

Ik denk zelf, dat iedereen z'n "normale" gevoel anders is. Sommige mensen zijn altijd verdrietig en die hebben dat gevoel dan als "gewoon" gevoel.

Ik hoop dat je me kan volgen :p

Mensen hebben steeds meer vrije tijd, dus ook de tijd om zich dingen af te vragen wat men zich anders niet af zou vragen. Alles moet tegenwoordig opgelost worden met medicatie en therapie. Om grip te krijgen op wie we zijn en wat we moeten doen in deze consumptiemaatschappij zoeken we manieren om ons 'normaal' te voelen. Etiketten helpen daarbij, want als afwijken en onze plaats niet kunnen vinden, en vervolgens behandeling krijgen, denken we dat we zo onze plaats zullen vinden.
De beste behandeling voor de meeste klachten zou zijn: een dynamisch zinvol leven leiden. Hoe we dat moeten doen weten mensen - en ook psychologen niet - maar het is wel de bron van de meeste klachten. Misschien horen veel mensen zich afwijkend te voelen, want wie van de 6 miljard mensen is nu normaal? Het systeem is een bedenksel gebaseerd op norm.

edit voor de duidelijkheid: Ik heb het overigens niet over ernstige stoornissen.