Ik ben bang voor mijn vader
 

hoi allemaal,

ik weet dat het gek klinkt, maar ik ben als de dood voor mijn vader. Ik zal het verhaal even kort vertellen:

Mijn ouders zijn al mijn hele leven niet bij elkaar. Toen ik 7 jaar was, is mijn vader met zijn nieuwe gezin naar Curacao verhuist. Voor die tijd ging het allemaal goed, ik ging om het weekeind met plezier naar mijn vader toe.

Maar toen kwam hij terug uit Curacao, ik was inmiddels 12 en begon net te puberen. Mijn vader is niet helemaal 100% (hij heeft een wietplantage op zolder en verschillende wapens in huis. Ik wil niet weten wat hij nog meer dot:eek:), en is ook redelijk agressief. Nou kwam ik er dus achter dat mijn vader niet tegen mensen met een eigen wil kan. Ik kreeg geen zin meer om naar mijn vader te gaan en langzaam ontstond er een soort ruzie.

Die dag was de ergste uit mijn leven, mijn vader heeft letterlijk de hele woonkamer verbouwd, de bank lag aan de ander kant van de kamer en in bijna elke deur had hij een gat geslagen. Verder kan ik me nog heel goed voor de geest halen hoe hij met een stoel boven mijn hoofd stont. Door dit alles ben ik dus gewoon te bang voor hem.

Nu, ruin 4 jaar later, ben ik nog steeds bang als ik gebeld wordt door nummer onbekend of de zelfde auto zie als mijn vader had... Ik wil hier vanaf komen maar weet niet hoe:confused:

xxx

Dramatische ervaring idd..! Ik kan je zo zeggen.. Ik heb ook zo'n vader!
Alleen die mishandelde mij en mijn zussen.. en ontvoerde.. Maar buiten dat om.. Dit is heel vervelend om mee te maken en je zal er helaas altijd last van blijven houden.. Na 9 jaar probeer ik steeds mijn leven weer op te pakken maar het blijft in mijn hoofd..
Ik hoop niet dat je nog met hem om moet gaan?

Is het niet een idee om er over te praten met een psychiater of zoiets.
Ik heb het zelf niet meegemaakt en zal daarom ook niet precies weten wat er dan allemaal rondspookt in je hoofd.
Maar ik weet wel dat psychiaters veel kunnen doen

Bij traumatische ervaringen wordt regelmatig hypnotherapie (klinkt enger dan het is) maar vooral ook emdr gebruikt.

Ik zou hiermee naar de huisarts gaan. Klinkt een beetje als posttraumatisch stress syndroom. Je bent dus zeker niet de enige! En hij kan je waarschijnlijk doorverwijzen naar de juiste hulp-instantie.

Heb je überhaupt al geprobeerd om met je andere familie over je angsten te praten? Misschien kunnen zij je aardig geruststellen. Woon je nu bij je moeder? Misschien kan zij in dat geval ook wel iets voor je doen. Zij kent je vader immers ook, en kent jou door en door. Moeders kunnen soms beter geruststellen dan je denkt. ;)

Als je met niemand over dit soort dingen praat worden deze dingen in je hoofd soms ook veel groter dan ze daadwerkelijk zijn.

ik heb geen contact meer, maar een paspoort aanvragen is weer een reden om contact te zoeken... Ik kan natuurlijk wel ff naar de huisarts gaan om een doorverwijzing te vragen... Maar mijn vader zal me nooit ontvoeren... Denk ik... Hoop ik...