Zeik eens een boek af
 

We kennen het allemaal wel:
We nemen eens een boekje mee uit de bib (of erger: kopen het!) omdat de kaft zo mooi oogt of iedereen zegt dat het oh zo goed zou zijn...

Wat blijkt?
Het boek is zo oninteressant of zo gruwelijk onaantrekkelijk, dat je opslag eigenlijk liever je tijd spendeert aan het proberen van het bewuste boek zo ver mogelijk door je kamer te smijten. ;)

Geen nood!
Hier is ie dan: het grote frustatie topic waar je het kan hebben over boeken die jouw tijd en/of geld hebben verspild!
:D

Deze nam ik niet zo heel lang geleden eens mee uit de bib, omdat ik niet veel tijd had en ik dacht een Thriller vast te hebben.

http://www.rozegolf.dds.nl/wordpress...boekcadans.jpg

Cadans van ene mij tot dan volledig onbekende Micha Meinderts

Ondanks de aantrekkelijke hoes, bleek dat dus niet het geval te zijn.
Wel een soort puberboek over seksuele zelfontdekking, en meer specifiek homoseksualiteit.

Goed, dacht ik, ik had maar eerst de flap moeten lezen natuurlijk.
Dus dan beginnen lezen in het boek...
Ik wist niet of ik moest huilen of in een bulderlach uitbarsten.
Zoooo eindeloos slecht! :p

Ordinaire uitgespogen brokken platte tekst (in alle betekenissen van het woord) die elkaar opvolgen en die ergens in het hoofd van de schrijver een samenhangend verhaal zouden moeten vormen...

Omdat dit boek mij in negatieve zin zo is bijgebleven, heb ik die man dus toch eens gegoogled...
Mijn eerste verbazing: Hij heeft effectief hopen fans
Mijn tweede: hij was ooit horroroauteur (Van genreverraad gesproken seg :'-( ; al hoop ik dat zijn horror toch wat beter was dan...)

Maargoed:
Keer stukje eruit posten:
(Val niet om van het lachen he ;-))

“Kun jij me niet...” Arthur staarde naar zijn flesje. Hij had hier al eerder aan liggen denken, 's avonds in bed, maar het nooit durven vragen.
“Kan ik wat?” Zijn vriend keek hem nieuwsgierig aan.
“Wat tips geven, me dingen leren? Jij hebt meer ervaring enzo.”
“Tuur, ik heb je alles verteld wat ik weet. Zelf verder uitzoeken hoor, anders is de lol er zo vanaf.”
Arthur dronk zich nog wat moed in, hoewel die meteen doorstroomde naar zijn schoenen.
“Niet vertellen... voordoen...” Hij durfde Tim niet aan te kijken. De stilte voorspelde niet veel goeds en hij had spijt, heel veel spijt, van zijn vraag. Hij wist ook niet echt waarom hij het gevraagd had. Ergens wilde hij helemaal niet opnieuw zoenen met Suus, of met een ander meisje. Misschien was hij er gewoon nog niet klaar voor.
“Ach, waarom ook niet.” Tim wekte hem uit zijn overpeinzingen. “Een vriend wil ik altijd helpen.”
Arthur keek verrast op en zag hoe Tim zijn flesje wegzette en opstond. Hij volgde haastig.
“Goed. Je legt je handen hier.” Tim pakte Arthurs handen en legde er eentje in zijn nek en eentje op zijn onderrug. Toen sloeg hij zijn eigen armen om Arthur heen en trok hem dichterbij.
Arthur voelde hoe het bloed naar zijn hoofd gestuwd werd. Zijn vingers tintelden bij de aanraking van Tims huid. De geur van Tims haar, vermengd met de bierwalm, was veel lekkerder, veel prikkelender dan die van Suus' haar. Behoedzaam liet hij zijn ene hand wat lager zakken.
Tim trok hem wat dichter tegen zich aan. “De tieten moet je er maar even bijdenken. Opletten nu.” Hij legde zijn lippen tegen die van Arthur.
Overdonderd, niet door de kus zelf maar door wat die in hem losmaakte, kuste Arthur terug. De blauwe ogen van Tim waren dichterbij dan ooit. Het vuurwerk, de vlammen en de kriebels kwamen in golven, zo heftig dat hij er bijna bang van werd.
Een tongpunt gleed langs zijn lippen en alleen omdat Tim hem hier alles over verteld had, sloeg hij geen modderfiguur. “Mond open en teruglebberen!” hoorde hij Tim in zijn herinnering roepen. De schuine grijns stond hem nog helder voor de geest. “Iets geilers is er niet.”
Er liep een rilling over zijn rug en een eindeloos moment lang zat hij gevangen in zijn eigen gevoelens en herinneringen. Toen schakelde zijn brein zich uit en beantwoordde hij de kus, vurig, spelend met tong en lippen. Hij trok Tims hoofd nog dichterbij en verplaatste zijn andere hand van zijn onderrug naar zijn achterwerk. Stevig en rond, oneindig opwindender dan Suus.

Maar FA, jij weet toch ook wel dat het aantal fans niets zegt over de kwaliteit van een boek? Sommigen zouden zeggen: integendeel.

Ik vind het hele idee van het topic wat... onaardig, ik heb het liever over boeken die ik wél goed vind ;) Maar het laatste wat mij nogal tegenviel, was Zij en haar van Dirk Bracke, het leek wat... nep. En die hele verhaallijn over die inbraken leek er nogal met de haren bijgesleept of zo :confused:

Hog...
De schrijverswereld is een heel onaardig wereld en menig recensent zal even of zelfs meer onaardig doen als ze een boek bespreken.
En die worden nog altijd een heel stuk ernstiger genomen dan de gemiddelde scholierenforum bezoeker.
Dit is eerder satirisch op te vatten. ;)

Maar Dirk Bracke had met Zij en Haar wederom een draak van een boek geschreven.
Speciaal om mij te pesten zou ik zelfs zeggen. :D

http://www.rosadoc.be/holebi/images/zijenhaar.gif

*Hou me vast klonk uit de radio. Ze sloot haar ogen en met Céline op haar netvlies neuriede ze het liedje mee. Volumnia zong precies waarover ze achter haar oogleden droomde.
*’Coldplay’, stelde Eve voor. ‘Lukt dat?’ ‘Waarom niet’, zei Céline terwijl ze al met de muis klikte. ‘Welke cd? A rush of blood to the head?’
*’Is er wat te zien?’ ‘Ik weet het niet’, bekende hij. ‘Maar als je MTV niks vindt, zap ik wel naar een andere zender.’
*Met een flesje cola in haar hand stond Eve vlak bij de boxen die de waanzinnige viool van dEUS’ Suds&soda lieten krijsen.
*Justine Henin sloeg een listig balletje over het net. Wanhopig sprintte Serena Williams naar voren, maar het balletje botste twee keer op het gras.
‘Yes!’ schreeuwde Eve en ze stak haar gebalde vuisten in de lucht.
‘Vijf-vier voor Henin!’
*’Je stinkt’, zei hij.
‘Britt had een nieuwe deodorant. Shanna en ik heb hem eens uitgetest. Tommy Hilfiger.’
‘Bah... meisjes!’ zei Niels en hij trok een vies gezicht.
*’Doe me een lol, die griezel. Harry Potter met puistjes en een T-shirt van Ozzie Osbourne. Nee, dank je.’


Dat is nu eens Vlaanderens Vlaggenschip wat jeugdliteratuur betreft se! :D

Nou die Cadans klinkt echt als een boek voor mij (Y).

En ik wil hier heel graag Haar naam is Sarah de grond in stampen. Slechtschrijverij ten top, met stomme perspectiefwisseling, ongeloofwaardige tweedimensionale personages die onzinteksten uitkramen (jonge meisjes die praten als een vrouw van 60 bijvoorbeeld) en clichés clichés clichés. BAH. Echt ONGELOOFLIJK dat zoveel mensen dat boek hebben gelezen er het nog mooi vonden ook. Mijn god.

En Twilight, maar dat spreekt voor zich. Alhoewel, Twilight zelf ging nog wel, het was het boek dat erna kwam dat pas écht erg was. Iemand die vijf minuten op iemand anders zn schoot zit te hyperventileren. Asjeblieft zeg. (N)

Twilight heeft mij nog het meest teleurgesteld door het feit dat een vampier met een Volvo rijdt.
Waar is de charme, de klasse naartoe, als zelfs nachtdolers al met ikea op wielen beginnen rondrijden :(

Het is mooi. Bah jouw smaak zegt genoeg voor mij. ;);)
Ik vond het prima.

Naamzoek :o :D

Maar ik heb een ander boek van haar gelezen, Die laatste zomer. En daarbij vond ik precies hetzelfde :Y perspectiefwisseling vind ik wel prima maar de dialogen waren echt vreselijk slecht en onrealistisch, inderdaad vooral als er pubers aan het woord waren (n)

Ja perspectiefwisseling is oké, maar niet als je anderhalve bladzijde door de ogen van de een leest en dan plotseling een zin door de ogen van een ander. Echt, bah. (n) Wat ik ook echt om te huilen vond was dat meisje van, hoe oud was ze, nou ja jonger dan 10, dat opmerkte dat haar ouders er nog altijd verliefd uitzagen, kom toch op zeg. :n

Sorry, dit boek is een van mijn grootste ergernissen hahah.

Hoch, de eerlijkheid gebaart mij te zeggen dat ik hou van plotse perspectiefwisselingen.
Weliswaar altijd duidelijk vermeld met de forumeling "denkt persoon Y"
Zodat het duidelijk is dat je niet langer X volgt.
Maar ik vertoef graag zo in schouderperspectief van de diverse personages. ;)

Probleem met veel oude mensen, is dat ze hun kindertijd zo ver achter hun ligt, dat ze vaak geen goed beeld meer hebben over hoe dek indertijd was.
Toch hier opnieuw de kanttekening: er zijn kinderen die op hun 10de al voor (of juist achter) zitten op wat we zouden verwachten.
EN veel kinderen vinden het leuk om een hoofdpersonage te lezen dat nét iets 'ouder' overkomt in denken en doen. ze kijken daar naar op dan. ;)

Ja, zo werd ik geconfronteerd met een zestienjarige die in een ruzie met zijn vader uitroept "ik voel me gewoon de hele tijd zo boos!".

Ik ergerde me trouwens ook erg aan foutjes in beschrijvingen. Alleen al uit het eerste hoofdstuk: "...een groene kunstplant, de glimmende bladeren bedekt met stof" (dan glimmen ze dus niet), en bij een beschrijving van het uiterlijk van een arts die de hoofdpersoon voor het eerst ziet: "zo'n grappig papieren mutsje dat chirurgen dragen (...) kort kastanjebruin haar met hier en daar wat zilvergrijs" (dat zie je dus niet als iemand een operatiemuts draagt).

Er is als prutsschrijver allicht slechts één iets waar ik volgens het boekje voldoende aandacht an besteed, mar dat is dus het vermijden van logische fouten.
Ik ben nu al 2 maanden in mijn manuscript opzoek fouten tegen de logica en het verloop van het verhaal. Want het zijn deze details (en niet die van de spelling waar sommigen zo graag op vitten) die maken dat een verhaal meeslepend wordt of niet. ;)

All Inclusive van Suzanne Vermeer. Ik herkende de naam van de schrijfster, ze heeft een aantal zgn. 'literaire thrillers' op haar naam staan en ik had zin in een dergelijk boek. Wát een bagger vond ik dat. Inspiratieloos en slecht geschreven, verhaallijn die kant noch wal raakt, ik heb me van begin tot eind zitten ergeren. En maar hopen dat het beter werd, maar nee. Ik snap dus echt niet hoe die het voor elkaar heeft gekregen meerdere boeken te publiceren :s

edit: ik heb het boek zelfs uit pure ergernis bij het oud papier gegooid toen ik het uit had, terwijl ik een die hard boekenhamsteraar ben :o

Ik ben niet zo'n afzeikerd maar "Boven is het stil" van Gerbrand Bakker was voor mij een grote teleurstelling. Ik vond het vooral heel erg saai en kon me op geen enkele manier inleven in het hoofdpersonage.

Echt niet? Ik had juist het tegenovergestelde, ik had gedacht dat het een oersaai boek zou zijn, maar ik vond het juist erg mooi.

Ik vind Bakker zijn schrijfstijl best nog wel leuk...
...Maar de onderwerpen waar hij over schrijft?
Typische Hollandse huisliteratuur. Geschreven door en voor een volk zonder fantasie. ;)

Ik vond De Eenzaamheid van de Priemgetallen van Paolo Giordano echt een kutboek. Er gebeurt geen reet, het is verschrikkelijk saai en depressief. Wat een deceptie.

Ik vind het vooral vervelend als waardeloze boeken zo gehypt worden, zoals een tijd geleden Vochtige Streken van Charlotte Roche. Vreselijk saai boek, als de gimmick na een paar pagina's is uitgewerkt.
En die irritante zooi van Kluun, waarin personages geïntroduceerd worden middels kaders waarin hun karaktertrekken worden beschreven (omdat Kluun nog nooit van 'show, don't tell' heeft gehoord), en waarin hun 'quotes' (geen citaten) staan, en waarin alles overstroomt van goedkoop sentiment.
En Dan Brown, omdat er over hem altijd wordt gezegd dat hij zo goed is in het schrijven van pageturners, terwijl hij daarvoor gewoon de simpelste truc gebruikt die er is: ieder hoofdstuk laten eindigen met een cliffhanger, en ieder hoofdstuk heel kort maken, zodat de lezer denkt: 'dit hoofdstuk kan ik ook nog wel even lezen voordat ik naar bed ga, oh hee, weer een cliffhanger, even kijken, oh, het volgende hoofdstuk is ook lekker kort dus die lees ik ook nog wel even, en dan ga ik echt naar bed, oh hee, weer een cliffhanger, even kijken, oh, het volgende hoofdstuk is ook lekker kort, dus die lees ik nog wel even et cetera'.

Maar goed. Wat wel een heel leuk slecht boek is, is The Overton Window van Glenn Beck(!), een politieke thriller(!) over een complot, en het is heerlijk campy allemaal. Op Amazon kun je de eerste pagina's lezen, dat raad ik iedereen aan. Let op hoe hij, net als Kluun, zijn personages introduceert door gewoon in een alineaatje hun karaktereigenschappen op te sommen.

Ik heb echt een hekel aan Jan Wolkers' Kort Amerikaans. Verplichte literatuur op school en knarsetandend uitgelezen. Vreselijke schrijfstijl, vreselijk verhaal, vreselijk uitgewerkt. Ik vond echt alles slecht.
Een boek waar ik ook mee lig te worstelen is Eating animals, van Jonathan Safran Foer. Niet dat ik oninteressant vind, ik ben namelijk nog niet ver genoeg om dat te kunnen zeggen, maar ik heb het boek nu al een jaar en elke keer lees ik één bladzijde voordat ik het weer terug in de kast zet. Terwijl ik Everything is illuminated en Extremely loud and incredibly close toch ronduit geniaal vond...

Ik heb een hekel aan alles wat maar naar Jan Wolkers ruikt...
Nog eentje voor op de brandstapel voor als ik ooit Dictator van de wereld word. ;)

Eating animals is dan ook geen roman en dient een heel ander doel :y.

En FA: Jan Wolkers op de brandstapel gooien heeft niet zoveel zin meer hè :rolleyes:.

Zijn boeken.
Dat was beeldspraak. ;)

Maar als er vrijwilligers zijn om kristalnacht met mij over te doen? :p

Weet ik, maar dat doel vind ik een interessant doel, dus dat kan het obstakel niet zijn.

Ik doe mee, FA! Met liefde! _O_

weet je wat een rot boek is de grot (volgens mijn van krabbe) ik moet het verplicht lezen van school maar wat een rot boek ze gaan van het 1 ene naar het anderer

"Sword of Shanarra" na 100 pagina's was ik het echt zat dat die man 100 keer dingen herhaalt.

Ik wil hier natuurlijk ook dolgraag meepraten en een boek afzeiken, maar als ik een boek niet leuk vind dan lees ik het gewoon niet uit en wis het uit mijn geheugen.
Om toch nog iets af te zeiken: ik vond deel drie van millennium weinig aan. Een was leuk, twee ging nog, maar drie heb ik niet uitgelezen. Ik vond het na tweehonderd pagina's nog oersaai :o

Ik raakte totaal gefrustreerd van het boek "Mannen van Staal" van Elizabeth Gilbert. Haar eerste boek "Eten, bidden en beminnen" had ik in één ruk uitgelezen. Ook het vervolg daarop "Toewijding" las lekker, maar eerstgenoemde werd tussendoor uitgegeven en het leek wel een greep uit haar schrijfsels van toen ze nog een tiener was. Verschrikkelijk geschreven en dan ook nog eens verschrikkelijk vertaald... Totaal geen diepgang, geen aandacht besteed aan karaktervorming en met name lege dialogen. Geen aanrader dus.

Dit.
En dat veel vertaling best wel ruk zijn.

Ik vind het boek Atonement echt heel saai. Ik heb de film eerst gezien, en het verhaal zal best leuk zijn als je de film niet hebt gezien, maar het is zo traag en beschrijvend dat wanneer je de film ervoor al hebt gezien het niet om door te komen is.

Van Atonement heb ik ook maar een paar bladzijdes gelezen. Maar wel in het Engels, misschien lukt het wel in het Nederlands. Maar wat ik ervan gelezen had, vond ik inderdaad ontzettend saai.

Zeitoun vond ik geen slecht boek maar die vertaling... Echt kromme zinnen en structureel 'hun' waar het 'hen' of zelfs 'ze' moest zijn... En 'dank zij', 'bij voorbeeld'. Nou ja, irritant, zeker omdat het door twee mensen is vertaald, dan had iemand toch wel moeten zien dat dat niet kan? :confused:

Slechte vertalers en/of slechte redactie, vreselijk is dat ja.. :(

Ik ken geen boeken om over te zeiken, ik heb een goed gevoel voor literatuur. :O

eigenlijk vind ik "dank zij" en "bij voorbeeld" een mooier woordbeeld hebben.
Ik ga het denk ik in de "toe komst" ook zo schrijven. ;)

Ja, en schri jven :confused: :P

Ik zou eerder 'schryven' nemen, zoals in de goede oude tijd ;)

Zoals meerdere personen hier, lees ik een boek niet uit als ik er niks aan vind (helaas is dat veel te vaak het geval).

Ik kan nog wel twee boeken noemen die ik wèl heb uitgelezen, maar die ik echt gruwelijk vond.

De eerste is De reünie van Simone van der Vlugt. Het zou een literaire thriller moeten zijn, maar ik had vanaf moment één door hoe de vork in de steel zat. Niets spannends aan.

Het tweede boek is Kathy's dochter van Tim Krabbé. Echt, ik lees graag boeken van Tim Krabbé, maar dit plot was wel zo plat. Ik kon het niet waarderen.

Ik moet nog een literatuur boek tegenkomen met een bevredigend einde. Bijna alle literatuur boeken die ik gelezen hebben hebben een einde waar aanzienlijk veel minder aandacht aan besteed is dan de rest van het boek.

Mij valt het bij boeken die tot dat genre met die grote L behoren, op dat ze doorgaans geen bevredigend einde hebben, omdat ze ook helemaal geen plot, spanningsboog of zelfs maar degelijk uitgewerkt verhaal hebben.
Voornaamste reden daarvoor, is natuurlijk weer het feit dat het gros van die lui gewoon niet kunnen schrijven. ;)

Volgens mij kunnen ze beter te goed schrijven. Daardoor vergeten ze het verhaal.

Volgens mij bedoel je in plaats van 'beter' 'eerder', anders bedoel je dat het een goede zaak is dat ze hun verhaal vergeten.
Wat ik een merkwaardig standpunt zou vinden. :p

In literatuur is het verhaal vaak ondergeschikt aan de psychologie van de personages. Waar op zich niets mis mee is, maar het moet natuurlijk niet zover komen dat het een karwei wordt om te lezen. Wat helaas wel vaak zo is; de meeste literatuur is natuurlijk waardeloos. Maar dat geldt ook voor de meeste lectuur.

Ohja, inderdaad.

Oh, en ik heb iets om af te zeiken. Ik vind het stom dat aan het eind van 'Dode Zielen' zoveel stukken missen. Maar verder vond ik het een heel fijn boek waarin de psychologie helemaal niet bijzonder belangrijk was en het verhaal juist wel (y)

hoe overleef ik sucks!!!

Waarom vind je dat? :)

Mmm, ik vind HOI-boeken een beetje te kinderachtig voor de doelgroep waar ze schijnbaar voor zijn. 'Hoe overleef ik mijn brugklas', maar - en misschien ligt het aan mij - als brugklasser vond ik dat boek veel te makkelijk. Tenminste, in groep zeven werden ze voorgelezen en toen vond ik ze al wat (te) simpel. :')

"Hoe overleef ik mijn brugklas?"
Asjeblieft, hoe verzinnen ze het! En er staat zeker nergens in: "Doe gewoon altijd lekker je ding en smijt modder terug naar elke randdebiel die eerst modder naar jou heeft gegooid!" ? (A)


Ik heb vandaag heel even opnieuw Carry Sleen -De eerste timboektoe om exact te zijn- een kans gegeven...
Het is niet echt dat ze slecht schrijft...
...Het is gewoon dat ze niet schrijft wat ik graag wil lezen.
Sorry ;)

Ik heb een boek voor mijn verjaardag gekregen van Tom Clancy, ontiegelijk lelijk ding, maar goed. Cadeau is cadeau. Vanochtend ben ik begonnen en ik ben nu alweer gestopt. Ik kan ook niet zo goed zeggen waar het aan ligt, want ik heb de verhaallijn nog niet eens meegekregen, maar ik heb echt een afkeer voor zijn manier van formuleren. Waarschijnlijk dat het ook nog wordt versterkt door het uiterlijk van het boek (gaat trouwens om Uitstel van executie).

Politieke thrillers zijn zowiezo mijn ding niet.
ben geen zo'n politiek dier :p

Als ik een boek lees en ik vind het niets, lees ik het toch uit. Om te kijken of het nog omslaat. Meestal niet. Vaak kan ik nog zeggen: de schrijfstijl vind ik persoonlijk niet prettig, of het verhaal heeft me niet geraakt. Maar bij één boek vond ik het verhaal vreselijk saai en snapte ik totaal niet waar de schrijfster heen wilde. Dit was Aprilheks van Majgull Axelsson.
Ik dacht: misschien lost het slot alles op en snap ik het plot.

Niet, dus. Dit is een boek waarvan ik dus geen woord heb begrepen; de onderliggende boodschap heb gemist, niet tussen de regels door heb gelezen. En dat zijn eigenlijk precies de eigenschappen waaraan ik een hekel heb bij een boek. Niet dat ik er geen moeite in wil steken, maar het lezen van een boek moet niet een avondje detective-werk worden.
Als iemand me kan vertellen wat ik aan dat boek heb gemist, ik hou me nog wel aanbevolen.