Wat is een goed mens?
 

Wanneer vind je iemand een goed mens, en wanneer een slecht mens?
Vind je jezelf een goed mens? Moet een goed/slecht mens aan bepaalde basis-eigenschappen voldoen? En waarom?

Brand maar los! :D

*pakt even zijn boeken over aristoteles en socrates erbij*

nee,ik denk dat je daar niet goed uit zou kunnen komen :)
omdat meteen dan de religieuze aspecten naar voren zouden komen.
en Waarden en normen veranderen met de tijden mee

in deze samenleving zou waarschijnlijk een halfzachte humanist als het best mogelijke persoon gezien worden

Ja maar... Wat is jóúw mening erover? :D

Iemand die de ander iets gunt, en zichzelf ontwikkelt en niet te veel naar andere mensen kijkt en anderen na-aapt. Ja goed, ik mag dan wel een van de eerste zijn die iets verzint, maar damn, dat is toch moeilijker dan je denkt :D. Ik vergeet vast een hele hoop dingen die ik normaal wel zou kunnen bedenken.

Volgens mij klooien we allemaal massaal maar wat aan, met de beste bedoelingen. Aangezien we er zelf geen ruk mee opschieten als we er een zooitje van maken, wat helaas toch vaak genoeg gebeurd. Als het aan mij lag, dan was ik een GEWELDIG persoon geweest, lief, beminnelijk, altijd vriendelijk, bereid om iedereen te helpen, altijd even vrolijk. Maar ik ben nu eenmaal geboren met gebreken en vervolgens opgevoed door mensen met gebreken en de wereld ingestuurd die vol fouten (maar met de beste bedoelingen!) zit. En dan klooi ik ook maar aan omdat ik niet beter weet.

Ik zou niet durven definiëren wat iemand een goed persoon maakt. Niet in 'je moet dit' en 'je zal dit niet doen'. Ik weet wel wat ik goed vind, met welke normen en waarden ik ben opgevoed, maar wie zegt dat mijn normen en waarden beter zijn dan de normen en waarden van een random persoon uit Afrika? Ik ben erop tegen dat vrouwen ruw besneden worden, ik vind het een slechte gewoonte, maar dat maakte de mens die het doet niet per definitie slecht. Als jij (door omstandigheden) denkt dat het heel goed is om dat te doen, maakt het je dan slecht omdat je het doet? De handeling is misschien slecht, maar de persoon hoeft dat niet te zijn. Want was die persoon in mijn leven opgegroeid, dan was hij er vast op tegen geweest en had hij het nooit gedaan. En in de ogen van die personen ben ik misschien weer slecht, omdat ik me niet volgens hún normen en waarden gedraag.

Ik denk eigenlijk dat iedereen wel 'goed' is. Of in ieder geval, niet slecht. De dingen die ze doen zijn misschien slecht, maar niemand kíest ervoor om dat karakter te hebben of die opvoeding mee te krijgen of in zo'n wereld te belanden. Als jij honderdduizend mensen vermoord omdat je diep gelooft (waardoor dan ook) dat die mensen in- en inslecht zijn, maakt dat je dan een slecht persoon? Of maakt je dat een slachtoffer van de omstandigheden - die ervoor zorgden dat jij zo werd? Jijzelf hebt nooit gekozen 'doe me maar die, die gozer die later zoveel duizenden mensen vermoord'.

In mijn ogen kies je niet voor je karakter, niet voor wie je bent, niet voor waar je geboren wordt, niet voor wie je op zal voeden. Misschien later, dan kun je je eigen keuzes maken, maar dan ben je al wie je bent en de keuzes maak je al als gevolg van keuzes die je niet gemaakt hebt. Hoewel ik niet zo van slachtofferrollen houd, is dat wel een beetje hoe ik het zie. En ik vind niet dat je zomaar bij alles kunt zeggen 'maar ik ben nu eenmaal zo, ik kan er niets aan doen!' want ik houd niet van in die slachtofferrol duiken. Maar ergens is dat wel wat ik geloof. Dat iedereen 'slachtoffer' is van z'n DNA, z'n opvoeding, de wereld waarin hij leeft en de gebreken die hij heeft. En dat je dan maar een beetje aan moet klooien. Je bedoelt het wel goed, maar het gaat zo vaak gruwelijk fout.

Een goed mens berokkent niemand schade.

Dan denk ik dat ik geen goed mens ben.

Of het ene moment wel, en het andere niet? ^^

Als je er uiteindelijk naar streeft anderen geen schade te berokkenen, dan ben je wel een goed mens denk ik.

Dat vind ik een beetje raar. 'Hoi, gisteren was ik een goed mens, maar vandaag ben ik slecht!'
Hoewel er zeker momenten zijn waarop ik bepaalde personen best wel het één en ander aan schade wilde berokkenen.

En als je het zo wilt definiëren, waarom dan alleen mensen? Dat vind ik dat dieren en het milieu er ook wel 'n beetje bij, vind ik.

kan ik niet over uit, ik ben een hedonist
een ander doet ook niets voor mij

Een goed mens is iemand die meer voor een ander over heeft dan voor zichzelf.

Dan ben ik opnieuw geen goed mens. (Wat is dat toch met mij! :D)

Misschien als ik kinderen had (ik heb ze niet, dus ik kan het niet zeker weten) dat ik die voor mij zou laten gaan. Maar als ik honger had en mijn buurvrouw had evenveel honger, en er was één brood, dan zou ik haar nooit meer dan de helft geven. Tenzij daar een specifieke reden voor was, bijvoorbeeld omdat zij zwanger was en anders het kindje ook dood zou gaan. Maar waren wij geheel gelijkwaardig, waarom zou ik? Zij heeft niet meer recht op hetzelfde, omdat het een ander iemand is. Al pak ik in niet-dramatische gevallen alleen het grootste koekje als er niemand kijkt, maar dat is opvoeding, niet omdat ik het grootste koekje niet zou willen. :P

En zo als jij het stelt, klinkt het alsof iemand zichzelf wegcijfert. Tenminste, in mijn egoïstische oren, want (indien geen kinderen) sta ik zelf op de eerste plaats, hooguit een gedeelde. Want wie moet dat anders voor mij doen?

Het hoeft niet per sé gewogen te zijn hoor. Als jij en je buurvrouw evenveel honger zouden hebben en je gaf haar meer dan de helft zou dat uit liefde zijn. Gewoon omdat je de ander meer gunt dan jezelf.

Als iedereen precies zou geven waar een ander 'recht' op heeft zonder ook maar een grammetje meer dan zou de wereld een stuk minder mooi zijn dan wanneer iedereen wat meer over heeft voor een ander.

Je kunt altijd zorgen dat jij niet op de eerste plaats staat.

Overgeromantiseerd cliché, lijkt me dit meer.

Kun je dat eens wat verder uitleggen?

Waarom zou ik meer mijn best moeten doen zodat zij blijft leven, dan voor mezelf?
Als het mijn brood was, had ze niet eens recht op ook maar één gram. Dan is het al lief van me dat ik íets geef, terwijl ik het zelf zou kunnen gebruiken.

En ik denk dat het ongezond is om niet jezelf op de eerste plaats te zetten. Tenzij het gaat om je eigen familie, en dan vooral je kinderen. Kijk, als je ruim genoeg hebt, dan mag je de ander best wel eens wat meer geven. Maar in eerste instantie leef je vooral voor jezelf, niet voor andere mensen. Als het erop aankomt, kan zelfs degene met de grootste zelfmoordplannen niet stikken door enkel z'n adem in te houden. Een mens is er nu eenmaal op gebouwd om zelf te overleven en zijn genen door te geven, net als dieren trouwens. En planten, geloof ik.

Ik blijf erbij dat het ongezond is om in dat geval een ander meer te geven. Als je allebei even zwak bent, even hongerig en de rest van de situatie is ook vergelijkbaar, dan zou het niet kloppen dat jij je dood hongert zodat iemand ánders (die niet je kind is, want dat is anders, denk ik, ivm genen doorgeven en evolutionair shizzle) wel blijft leven en te eten heeft. Dat zou betekenen dat je héél veel van diegene houdt en dat in combinatie met niet van jezelf houden. En in mijn ogen moet je van jezelf houden, want anders wordt je ongelukkig.

En als ik heel veel van iemand zou houden, dan zou ik evenveel geven, eerlijk verdelen, tenzij hij (of zij) zwakker was oid. Ik zou mezelf alleen minder geven als ik mezelf stom zou vinden, niet van mezelf hield, en in mijn ogen is dat ongezond, niet goed voor 'n mens.

Zijn lijkt mij dingen die mensen fijn vinden om te horen, niet echt makkelijk mogelijk. In realiteit is de mens gewoon egoïstisch, en dat is ook helemaal niet verkeerd, als je maar af en toe goed bent voor anderen en jezelf aan de kant zet. Die uitspraken laten blijken alsof het niet zo is. Maargoed, dat is maar mijn visie.

Ik zeg niet dat je je best moét doen om ervoor te zorgen dat diegene blijft leven. Ik zeg alleen dat je een goed mens bent als je ervoor zorgt dat diegene minstens zoveel overlevingskans heeft als jij, dus door diegene minstens evenveel brood te geven.

Waar baseer jij op dat een mens alleen maar gebouwd is om zelf te overleven en zijn genen door te geven? Er zijn inderdaad mensen die dat doen maar hoe weet jij dat iedereen standaard die drang heeft?

En als iets zo is betekent het nog niet dat je zo moet gaan handelen.

Om maar eens een voorbeeld te geven: Een man is 'ontworpen' om seks te hebben met een vrouw, zo kunnen ook kinderen geboren worden. Maar dat betekent nog niet dat homo's geen seks mogen hebben.

Volgens mij is het juist andersom. Dat je ongelukkig wordt als je alleen maar van jezelf houdt. Als je dat doet gaan andere mensen zich ook negatief tegen je opstellen omdat je altijd jezelf belangrijker vindt dan anderen. Na een tijdje krijg je dan geen vrienden meer en daar word je toch erg ongelukkig van.

Het is in ieder geval minder gezond maar of het niet goed is weet ik zo niet.
Maar waarom zou jij dan iemand meer geven die zwakker is? Diegene heeft toch recht op net zoveel? (zoals jij ervoor redeneert)
Waarom heeft een zwak iemand meer 'recht' op datgene dat jij verdeelt?
Of is het liefde waardoor je diegene meer geeft? Maakt je dat niet een goed mens?

dus we komen in een hippie wereld van geven en niets nemen?
we hebben het niet alleen over een goed mens, maar ook een reeel en verantwoordelijk mens
die moeten boven alles maakbaar zijn.

met 1 goed mens schiet je niets op
dit is meer sociologisch en antropologisch bedoeld.

Dat een mens egoistisch is betekent nog niet dat hij zichzelf ook zo moet gedragen.

Nee, daar heb je een verdomd goed punt. Alleen zal ik je is wat zeggen: eigenschappen die in de mens zitten zijn vrij moeilijk te negeren. ;)
@ Je quotes van de post van Em.: Ik denk dat het met homo's niks te maken heeft met mogen. Iedereen heeft de drift in zich gekregen om zich voort te planten (uitbreiding van de soort), zo ook homo's. Ware het niet dat het fysiek onmogelijk is. Oh, en waar ze dat op baseert: De evolutietheorie. Het is een dierlijk instinct, de mens is net zo goed een dier, maar dan met een tikje meer verstand.

Als je jezelf niks gunt, zullen je vrienden je ook niet meer aardig vinden. Het gaat hierom om een balans te vinden.

En het laatste: ja, dat is liefde of medeleven/medelijden.
@TS: Wanneer je iemand een goed of slecht mens vindt hangt af van je normen en waarden. Short and easy.

Maar dat is dus vooral niet een goed mens.
Ben je het met me eens als ik zeg dat een goed mens het zelfs dan nog zou delen?

Ik vind het een beetje snel geredeneerd dat omdat dat het idee van het leven op aarde is, dat dat ook meteen een drang is.

Ja maar dat je je zo gedraagt betekent toch niet dat dat goed is?

Ik doelde niet op het feit dat het in z'n natuurlijke aard ligt. Maar of het 'past'.

Ik vatte het op als een narcistische houding.

Ja.

Daar zit toch eigenlijk geen verschil in?
Als je iemand heel weinig brood geeft gaat diegene ook eerder dood. Dat is hetzelfde als iemand ziek of zwak is, als je diegene dan evenveel brood geeft gaat diegene ook dood.
Dus waarom zou het erger zijn als een zwak iemand eerder dood gaat dan wanneer een gezond iemand eerder dood gaat?

Maar wat maakt diegene van wie je houdt anders dan een onbekene? Waarom ben je wel goed als je dat deelt met een bekende en niet als je dat deelt met een onbekende? Want dat is praktisch wat je suggereert.

Oké
Dat heeft er toch niet zoveel mee te maken?
Als iedereen een bepaald iets doet betekent nog niet dat het goed is.
Een man is zo ontworpen om seks te hebben met een vrouw (creationist of evolutionist, maakt niet uit) maar een man en een andere man niet.
Maar vrede met jezelf hebben brengt geen acties voort. En door niks te doen en alles maar aan te zien ben je geen goed mens.
Maar de evolutietheorie gaat over 'survival of the fittest'. Hier suggereert Em. dat je wel de zwakkere moet helpen en niet de sterke. Dat is dus het tegenovergestelde.

Deze post kan weg*

Nee hoor, het is heel goed te doen. Eigenlijk kan ik van mezelf zeggen dat ik niemand schade berokken. Ik roddel niet, ik pest niet, ik heb aan niemand een hekel, en intussen streef ik ernaar om beter te worden. Simpel. En dat een mens egoïstisch zou zijn, daar moet je niet te veel waarde aan hechten. Het ligt allemaal veel complexer dan een genetisch beginsel.

Dat besef ik me heel goed, dat het complexer ligt. Ik denk dat jou uitspraak voor een klein aantal mensen zal werken, niet voor een groter deel.

Waarom niet voor een groter geheel? Het is een van de fundamentele principes in religie, en de meeste mensen hebben een religie in hun leven.

Zegt niet dat iedereen dat naleeft. 90% van de bevolking in Noorwegen staat ingeschreven in de kerk, maar 1% van die 90% zegt er 'regelmatig' heen te gaan.

Wel of niet naar de kerk gaan is niet hetzelf als het wel of niet naleven van een religie hoor. Het is wel even iets meer dan dat.

Dat ze niet vaak naar de kerk gaan betekent niet perse dat er iets schort aan hun moraal. Anderzijds hoef je ook geen religie te hebben om het goede steeds na te streven. Maar het helpt wel.

Daarmee wilde ik alleen maar laten zien hoeveel mensen er ingeschreven staan bij een kerk en hoeveel er daadwerkelijk iets meer waarde aan hechten.
Klopt ja.

Er bestaan geen goede of slechte mensen. Iedereen is goed, of slecht. Net zoals je niet kunt zeggen dat de één wel 'normaal' is en de ander niet.

/heeft het topic niet gelezen

Ik heb het idee dat een mens pas een goed mens is als hij zich als dier gedraagt;
- zorgt voor zichzelf en zijn groep.
- doodt geen andere soortgenoten/dieren behalve voor voedsel.
- neemt niet meer dan nodig

Uitzonderingen daargelaten, de Koekoek is natuurlijk Satan himself.

Om mijn stelling nog wat toe te lichten: een visuele pesentatie van een publicatie van de heer dawkins.
http://www.youtube.com/watch?v=uwz6B8BFkb4

zoals er al gesteld werd: Waarden en normen veranderen met de jaren, dus de opvatting ''wat is een goed mens'' is zeer gebonden aan de tijd waarin hij/zij bestaat

Iemand die utilitarianist is, is het beste mens. Maar ik ken ook wel aardige mensen die het niet zijn.

Definiëer halfzachte humanist en waarom je er zo'n negatieve draai aan geeft.

Uiteraard kan je wél zeggen dat iemand niet normaal is en iemand anders wel en dat kan je zelfs ergens op baseren. Het blijft alleen ten alle tijde een waardeoordeel en daarom niet zo heel erg belangrijk. Ted Bundy was namelijk simpelweg niet normaal. Hij ging tegen alle geldende normen en waarden én de menselijke natuur in.

"Doorgaans houdt dit in dat een utilitarist met zijn handelingen streeft naar een zo groot mogelijke mate van geluk, al houdt hij er wel rekening mee dat dit in de praktijk soms onmogelijk kan zijn. Met een zo groot mogelijke mate van geluk wordt bedoeld dat zoveel mogelijk mensen zo gelukkig mogelijk zijn."

Hoe zorgt iemand er dan voor dat zoveel mogelijk mensen gelukkig zijn? Mensen zijn toch verantwoordelijk voor hun eigen geluk?

Waarom zou je anderen niet kunnen helpen een beetje gelukkiger te worden?

Ja dat is wel goed, maar ik vraag mij af hoe je dat dan ziet? Hoe doe je dat in de praktijk?

Err, ja, daarvoor moet je een jaar in mijn leven meelopen.

Oke, dan niet.

Kom op, ik ga toch niet serieus alle handelingen waarmee ik anderen gelukkiger probeer te maken uitleggen. Wat snap je er niet aan hoe zoiets werkt. Het is niet zo heel gecompliceerd hoor; luisterend oor hier, even naar de supermarkt voor iemand anders daar. Maar om het echt te snappen (aangezien je zelf niet zo leeft en schijnbaar geen flauw idee hebt anders zou je het wel weten) moet je meelopen met iemand die zo'n levensstijl heeft.

Ted Bundy was in zijn eigen soort heel normaal.

Ja en nee en exactly my point.

Nee hoor. Door te forummen, gebruik je internet. Weet je hoeveel regenwoud er voor elke keer dat je google opent gekapt wordt? Weet je hoeveel aarde er wegspoelt zonder die bomen, hoeveel mensen niets meer te eten hebben?
Je hebt vast wel ooit iemand schade berokkend. Dat is inherent aan leven. Als jij als klein Egoconstructietje alle muren van je ouderlijk huis groen vingerverft, berokken je je ouders schade. Dat vinden ze in het kader van de ouderliefde misschien niet zo erg dat ze het je nu nog kwalijk zouden nemen, maar dat maakt nog niet dat je het niet gedaan hebt.

Ik geloof niet in slechte mensen. Mijn ouders hebben me geleerd dat ik nooit mag zeggen "Hij is stom," hoogstens "Hij doet stom." En wat Em al zei: wat in mijn ogen goed is, is in andermans ogen fout. Als persoon A sterft om zíjn vaderland te verdedigen tegen hordes woeste indringers, kunnen die indringers zijn vaderland niet in en sterven ze misschien wel van de honger omdat er in hun vaderland geen eten meer was. Maar zou iemand het A kwalijk kunnen nemen dat hij de kinderen van zijn eigen land wilde beschermen?
Ik mag mezelf verdedigen. Maar stel, ik word aangevallen door twee mensen en ik maak hen uit noodweer dood. Dan heb ik twee levens genomen om er een te redden. Maakt dat mij een slecht mens, alleen omdat ik niet kil en koud heb berekend dat ik beter kan sterven om op een positief saldo uit te komen?
Als een geesteszieke iemand vermoord omdat een stem in zijn hoofd hem dat opdraagt, moeten we dat die persoon dan kwalijk nemen? Of moeten we dat die stem kwalijk nemen? Maar wie neemt het het touw kwalijk dat iemand zich eraan ophing?

Vernietig ik het regenwoud met bewuste intentie? Nee.
Ja het klopt dat ik mensen schade heb toegedaan in het verleden, en daarna heb ik het dubbel zo hard teruggekregen. Ik denk dat ze dat karma noemen. Maar het verleden is niet nu.