gedicht, gemaakt toen ik mijn leven zat was
 

Geschreven toen ik mn leven zat was,en weer chagerijnig was......

is het nu echt zo moeilijk,
iemand te accepteren,
iemand te laten zoals diegene is,
of moet ik je dat even leren,
gewoon door te praten,
want jij kon je mening weer niet laten,
vond het nodig anderen pijn te doen,
zei sorry en dacht toen,
dat het allemaal wel goed zou zijn,
maar ik heb vanbinnen nog steeds die pijn,
omdat ik niet mezelf ben,
en mezelf ook niet kan zijn,
want als je niet hetzelfde bent en doet,
als ieder ander ''normaal'' mens
zal iemand je ns ff vertellen hoe dat dan wel moet,
maar ik wil gewoon mezelf kunnen zijn,
trek me van niemand nog wat aan,
mijn leven is niet fijn,
heb nooit een happy gevoel,
maar als je oordeelt over andere mensen,
zul je niet snappen wat ik bedoel,
voor jou is het 1 woordje, 1 zinnetje, 1 keer iets wat je zegt,
voor mij een hele berg verdriet,
maar begrijpen doen ze het niet,
je denkt zelf dat je de beste bent,
alles wel goed zal doen,
denkt nooit meer aan die opmerking van toen,
hebt een geweldig leven, met vrienden en veel lol,
maar ik zal dat nooit hebben,
ja ik begrijp je,
je doet nooit wat verkeerd,
je doet alles goed,
en iedereen is trots,
zal ik ze eens vertellen,
wie jij eigenlijk bent,
ik laat je maar je gang gaan,
had jij dat tegen mij ook maar gedaan,
dan zag mijn leven er nu niet zo uit,
want ik ben ik,
ik hou vol,
maar ik kan zeggen,
dat ik geen ander hoef te spelen,
mijn vrienden zijn mijn vrienden,
mijn vijanden zijn mijn vijanden,
ik speel geen toneel voor ze,
doe geen dingen om erbij te horen,
en ''een lover'' te scoren,
vrienden moeten me mogen om wie ik ben,
en niet om degene die ik speel,
en nee ook voor mijn familie,
speel ik geen toneel,
ik ben mezelf,
ik wil diegene blijven,
ik zal alle vijandelijke mensen,
uit mijn leven verdrijven,
als je mij niet wil accepteren,
zal je dat toch snel maar moeten leren,
ik ben ik,
en nee ook jij maakt mij niet anders,
ik trek me niets meer van niemand aan,
want als ik dat wel doe,
is het met mijn leven gedaan,
waarom altijd maar denken,
mij te kunnen maken,
zoals jij wil dat ik ben,
ik wil niet dat je zo bemoeit,
met wie, wat, hoe, ik ben,
je verandert er niets aan,
dus geef de moed maar op,
want ik ben de piloot van mijn eigen kop!!
ik ben de piloot van mijn eigen leven,
en de sleutel van de cockpit zal ik aan niemand anders geven!!

Een paar tips:
1) Bedenk van tevoren wat je wil zeggen en hoe je dat zo gaat brengen dat het interessant is voor de lezer. Als je daar niet aan wil denken en vooral wil schrijven om je gevoelens te verwoorden, ook goed, maar dat lijkt me bij jou niet, anders plaats je het hier niet.
2) Over het algemeen is ritme belangrijker dan rijm. Zulk geforceerd rijm als jij doet maakt meer stuk dan dat het toevoegt. Om een goed ritme te 'voelen' kun je het beste oefenen door andermans gedichten te lezen of ze over te schrijven. Je komt er dan ook het beste achter wat je zelf mooi vindt.
3) Voor de lezer is originaliteit wel fijn, want wie heeft zin om heel veel gedichten te lezen over hetzelfde, met ongeveer dezelfde woorden? Voor jouzelf is het misschien minder storend, want als je een gedicht schrijft en geen andere lijst, merk je het zelf nauwelijks dat je gedicht alleen op de hele grote hoop al bestaande gedichten over ik-ben-wie-ik-ben-gedichten komt. Voor je dichtplezier maakt het dan niet uit.

Dit vind ik geen gedicht. Maar eerder een woordenbrei.
sorry.