Wat vind jij het meest romantische boek/verhaal?
 

Meest romantische boek?
Dracula ;)
Herken mijzelf heel sterk in de verschijning van graaf Dracula...

Meest romantische wat mij ooit is overkomen?
Samen naar Pirats of the Carrabean gaan kijken, en dan halverwege de film komt ze op mijn schoot gekropen, waardoor ik de 2de helft van de film mis. And I didn't care... ;)

Heb je dat boek wel gelezen? Hij zit dichter bij Max Schreck dan bij Christopher Lee, hoor.

Het meest romantische boek dat ik ken is Die Leiden des jungen Werthers, maar ik ben niet zo thuis in de romantische literatuur in de zin van het woord die jij bedoelt.

:facepalm:

Dracula, als het vlaggenschip en hoogtepunt van de Gothic Novel beweging, is bij mijn weten nog altijd een toonbeeld van Romantiek. In alle betekenissen van het woord.

De Nosferato films overigens ook, met hun dominante atmosfeer van 'vervreemding' en 'heimwee'.

http://www.amoeba.com/dynamic-images...sferatu_pn.jpg

Verder vind ik de Lee Dracula, met zijn expleciete bebloede slagtanden en duivelse ogen, de minst 'romantische' Dracula vertolking. Wel heel sterk op andere punten natuurlijk, zo komt hier de pulp kracht van het personage veel sterker naar voren, maar als je een romantische Dracula wil zou ik toch eerder gaan voor Lugosi of Oldman.
Of natuurlijk Schreck/Kinski, al is dat dan natuurlijk een andere inval van 'Romantiek'.

Maargoed we hebben het hier over boeken, niet de verfilmingen ervan. ;)
Ik kan Dracula zeker iedereen warm aanbevelen. De eerste 80 pagina's zijn zwaar, maar daarna neemt het boek je vanzelf mee doorheen de aantekeningen en obscure briefwisselingen.
En voor wie niet vele tijd heeft: er is ook een hele goede (gesnoeide) jeugdherwerking door Ed Frank van het boek.

http://www.pluizuit.be/060225/dracula.jpg

Het is een romantisch boek, zeker, met name vanwege de stijl. Het is echter geen liefdesverhaal, en dat is denk ik waar TS ook naar zocht.

Bovendien: jij zei je te herkennen in de verschijning van Dracula. Als jij jezelf ziet als een onaantrekkelijke oude man met een hangsnor, prima, maar volgens mij had je toch meer de filmvampier in gedachten toen je die vergelijking maakte.

Ik moest bij Gejaagd door de Wind verschrikkelijk huilen. Dat vind ik een geweldig boek, romantisch ook, maar ik vond het niet zozeer om de romantiek zo mooi. Wel een beetje een wijvenboek. Maar het meest romantische... Zwerftocht van een Trollenkind van Rita Törnqvist. (Dat is toch van Rita Törnqvist? Ik weet het niet eens zeker.) En ik vond Dooi van Rascha Peper ook erg mooi/romantisch.

De vrouw van de tijdreiziger van Audrey Niffenegger.

Mijn toekomst vooruitzichten voor over 40-50 jaar, zijn die van een teruggetrokken oude kluizenaar, dus dat noodlot heb ik in ieder geval al. ;-)

Ik heb nooit gezegd van mijzelf dat ik uiterlijk lijk op Lee in zijn jonge jaren, maar als dat zo effectief blijkt te zijn, dan aanvaard ik dat met plezier... :p

Hog zuivere liefdesverhalen?
Zo heb ik er niet veel gelezen, toch geen goede in ieder geval...

Het spook van de opera heeft er een aantal elementen van...

Opnieuw: er is een goede jeugdherwerking van:

http://zenne.files.wordpress.com/200...vandeopera.jpg

En verder heb ik hier ook nog ergens een doos vol oude stationsromannetjes staan. Haal ik altijd inspiratie uit voor als ik onder het schrijven snel wat 'pulpromantiek' nodig heb. :D

Ik denk dat ik 'Dochter van het Woud' (Juliet Marillet) een van de meer romantische verhalen vind die ik heb gelezen. Het heeft een hele ingehouden manier van romantiseren, zonder dat ook maar een van de karakters er echt naar zoekt.

Over Dracula nog even, daar is toch helemaal geen jeugdbewerking van nodig? Dat boek is prima leesbaar vanaf een jaar of tien.

Vanaf een jaar of 14 zou ik volmondig ja zeggen,
maar voor 10 jaar?
Denk ik toch dat we al over de sterksten van de klas spreken hoor. Iemand die op zijn tienden gewoon is om mijnheer Stine zijn Kippenvel boekjes te lezen, zal vreemde ogen trekken en het boek na 20 bladzijden misnoegd wegleggen.

Dracula is een geweldig boek dat bijna zonder enig rimpeltje de tijd heeft doorstaan, maar het is geen makkelijk beestje. De meeste vertalingen (laat staan op je 10de het origineel te gaan lezen) hebben ervoor gekozen de 'hoogdravende stijl' die eigen aan het tijdperk zijn over te dragen. Een meer dan terechte beslissing, maar dat zorgt dus ook dat hij komt met al die ingewikkelde zinsconstructies, opeenvolgingen van bijvoeglijke naamwoorden en 'slepende spanningsopbouw', waarvan ik al gemerkt heb dat velen van jullie een broertje dood aan hebben.

Kortom Dracula is en prachtig boek, maar wie de stijl niet lust zal hem links laten liggen.
Ik heb de Ed Franck herwerking plichtsgetrouw gelezen en ik denk dat het een goed compromis is geworden.
En in dit Twilight tijdperk ook nog eens interessant om een nieuwe garde liefhebbers kennis te laten maken met de roots. ;)

Jawel. Zeker voor zijn tijd is het een gemakkelijk leesbaar boek, zowel qua taalgebruik als qua plot. Vergelijk het maar eens met andere romans uit eind negentiende eeuw.

Verder zou ik graag Pyramus en Thisbe toevoegen aan het topic, om eens een klassieker te noemen.

Deze ja, ga het vooral lezen om het te begrijpen. :p

op blote voeten vind ik n mooi verhaal, net als dat heb ik weer, hebben beide wel met de liefde te maken maar zijn totaal niet romantisch

Tsja, romantisch... een mooi verhaal over de liefde vind ik I.M. van Connie Palmen, al vond mijn docent Nederlands het echt verschrikkelijk en is het misschien ook wel een vrouwenboek. Maar ik vind het wel een ode aan de liefde voor iemand (Ischa Meijer, in dit geval).
Verder natuurlijk De eenzaamheid van de priemgetallen, wat een apart boek was dat. Maar ik denk nu meer in termen van liefde dan van romantiek.