Vriendin Zwanger, wat te doen.
 

shit, m'n vriendin vertelde me net dat ze zwanger is.
ik ben 16 jaar, zij 15.

ze zei dat ze nu ongeveer een maand zwanger is, en dat ze erover denkt het kind te houden. ze klonk enthousiast en blij.
ik wil haar geen pijn doen, het is m'n vriendin en zij draagt ons kind.

maar ik vind dat we te jong zijn.
hoe overleg ik duidelijk met haar, dat dit gewoon niet kan. ook omdat mn ouders me gaan vermoorden als ze dit horen :facepalm:.


of moet ik nu gewoon m'n mannetje staan, en zeggen dat het goed is.
dat we het samen gaan doen?


dankjullie.

Dit is maar mijn nederige mening hoor, maar, ik denk dat het beter is voor iedereen om er niet mee door te gaan.

OmfG! :eek:

Weten haar ouders dit al? En hoe moeilijk 't ook is, je moet echt je eigen ouders erover inlichten! Want vooral zij zullen erg betrokken zijn met de opvoeding van 't kindje (mochten jullie besluiten om 't te houden), dus die hebben hier zeker 'n stem in. Misschien is 't ook verstandig om professionele hulp/advies in te schakelen, want er komt echt veel bij kijken hoor (vooral gezien jullie leeftijd :O).

Laat je vriendin in ieder geval duidelijk merken dat ze er niet alleen voor staat. Ik denk dat ze je nu echt heel hard nodig heeft..

Pfoe!

Je komt hier op mij over alsof je haar uiteindelijk toch zou steunen. Dat is heel dapper van je (y).
Maar ik vind dat je haar best duidelijk kunt maken dat hoewel je haar sowieso zal steunen, je toch denkt dat het beter is om het kind niet te houden.

Je laat het nu even bezinken bij haar, neem ik aan, en praat er morgen nog eens over met haar.
Je zou gewoon rustig aan haar moeten kunnen uitleggen dat als het jóuw keuze zou zijn, je niet het kind zou willen houden. Zeg daar bij dat je begrijpt dat het uiteindelijk háár keuze is.
Bedenk van te voren waarom dat jouw keuze zou zijn. Waarschijnlijk heb je daar een aantal heel goede redenen voor (zonder steun van jullie ouders is het financieel niet haalbaar, jullie hebben nog geen middelbareschooldiploma, je weet niet of jullie een kind wel een goede toekomst kunnen geven, etc) en een paar ook begrijpelijke, maar net wat minder goede redenen (je krijgt ruzie met je ouders, je wil graag nog een aantal jaar feesten, etc). Als ze je vraagt waarom, noem je alleen de heel goede redenen. Dat voorkomt dat ze boos wordt vanwege de minder goede redenen en dat jullie dáár over blijven praten terwijl dat helemaal niet je punt duidelijker maakt.

Je kunt ook samen naar de huisarts of de vertrouwenspersoon van school gaan. Die kunnen samen met jullie de voors en tegens op een rij zetten en er met een meer objectieve blik naar kijken.

Dit bedoel ik niet lullig maar ik denk wel dat abortis beter is etc.
aan een kind zit je je hele leven vast, en je komt in een heel nieuw statium van je leven aangezien JIJ volledig verantwoordelijk word voor een persoon.

Je bent op je 16de sowieso te jong,
en je vriendin van 15 kan het nu nog leuk vinden maar dat is totdat ze erachter komt hoe verneukt (letterlijk) de situatie eigenlijk is...

Abortis lijkt mij ook het beste het niet voor niets dat je ouders dit echt niet willen . Je hebt hier geen tijd of geld voor dus ja klinkt grof Maar wat krijg je dan voor kind als de ouders nog niet eens zelfstandig zijn

Dit inderdaad, en verder kun je ook proberen eens samen met jullie ouders hierover te praten, misschien kunnen zij ook goed uitleggen waarom ze een voorkeur voor een bepaalde optie hebben. Er over praten en dingen samen op een rijtje zetten is in ieder geval heel erg belangrijk in dit geval. Laat je ook door de huisarts bijvoorbeeld goed voorlichten, die kan jullie waarschijnlijk ook doorsturen naar een instelling die zich bezig houdt met tienerzwangerschappen en tienerouders, daar kun je misschien weer in contact komen met mensen van jullie leeftijd die hetzelfde door hebben gemaakt of doormaken. Daar kun je ook weer praten met mensen over wat voor jullie de beste oplossing is.

Dit, ja.

Maar wel met de mededeling dat als jij jezelf mans genoeg vindt om te neuken, je ook mans genoeg moet zijn om je verantwoordelijkheid te nemen als je iemand zwanger maakt (en dat risico is er áltijd, hoe klein het ook is - het enige wat 100% veilig is is géén seks).
Dus.

Aandringen op abortus. Tenzij je ouders inspringen, hebben jullie het kind niks te bieden. Je bent zelf nog een kind.
En als ze geen abortus wil, om de een of andere stupide reden, zou ik het kind onmiddelijk afstaan ter adoptie. Zat stellen die dolgraag kinderen willen, maar niet kunnen, en die het wel een goeie toekomst te bieden hebben.

Ik zou ook aandringen op abortus of adoptie, al heb je bij adoptie al een grotere kans dat ze het niet weg wilt doen. Jullie zijn beide nog heel erg jong en het zou idioot zijn als jullie ervoor kiezen om dat kind te houden. Wat hebben jullie, zeker op deze leeftijd, het kind nou te bieden?

Verder heeft je vriendin geen enkele reden om blij te zijn. Een kind betekent waarschijnlijk vroegtijdig school verlaten, zonder financiële steun gaan jullie het sowieso niet redden en bedenk eens wat een verantwoordelijkheid een kind met zich meebrengt.

Aan de andere kant vind ik wel dat als jullie/zij besluit om het kind toch te houden, dat jij je verantwoordelijkheid moet nemen en voor haar en het kind klaar moet staan. Je was een vent toen je over haar heen ging, wees dan ook maar een vent voor je vriendin en jullie kind.

Deze sectie op de website van de FIOM kan misschien wel handig zijn voor je: klik hier. :)

Er is ook nog de website Tienermoeders.nl, waar je over andermans ervaringen als tienerouder kunt lezen, en eventueel ook informatie of advies in kunt winnen. Slik de website wel een beetje met een korreltje zout (met name de daar afgebeelde persoonlijke verhalen), aangezien sommige dingen soms een beetje rooskleurig of pro-leven worden afgeschilderd (waardoor de website dus niet helemaal objectief is).

Veel succes en sterkte gewenst. (y)

allemaal, bedankt.

ik heb vannacht lang nagedacht, alles op een rijtje gezet. een lijstje met besteedbaar geld gemaakt, en er inderdaad uitgekomen dat met mijn magere albertheijn salaris we er niet uit gaan komen.
maar dat had ik op voorhand ook nog wel kunnen bedenken haha (a).

goed, ik ga vanavond naar haar toe en overleggen. ik wil inderdaad nog graag lang feesten, mijn opleiding afmaken enz.. ik ben nog maar 16! ik wil nog geen vader zijn.
maarja, ze is zo enthiousast. ze ziet alleen de positieve kanten, die zijn er ook wel, maar zoveel meer negatieve. ze is een meisje, dat veel problemen heeft gehad, veel tegenslagen. en ik hou er niet van haar verdrietig te zien. maar toch, dit moet.

om een lang verhaal kort te maken, ik ga vanavond met haar praten.
en het liefst ook vanavond nog met m'n ouders.

-er komt nog een update!

sorry voor m'n volwassen taal, maar ik vind dat dat wel hoort bij deze situatie.

erg bedankt voor jullie steun.
(Y)

het kindje houden, er is altijd hulp, het komt goed, echt!
en ik vind dat je abortus pleegt, dat je teglijkertijd een moord op je eigen kindje pleegt.
maar dat is mijn mening...
maar er is altijd hulp, al komen er wel moeilijke tijden voor jullie,
als je bijv. je ouders verteld.
maar over 9 maanden kan jij jou zoon/dochter in je armen houden,
dan heb je echt geen spijt dat je geen abortus hebt laten plegen...!
en natuurlijk weet ik dat er heel veel bij komt kijken, financieel,
maar ik weet dat het kan!
als jullie ouders je ook helpen, dat is wel zo..

Misschien dat het voor je vriendin heel goed werkt om een aantal punten op papier te zetten, zoals bv jouw inkomen (en dat van haar) en wat een baby gemiddeld kost per maand (en alle uitgaven die je ook voor de baby zult moeten doen, denk aan bedje, kinderwagen, kleren etc etc). Verder inderdaad ook op papier zetten dat ze bijvoorbeeld niet meer naar school zou kunnen zodra ze een klein kind heeft, dat ook dat geld zal gaan kosten als het wel weer kan (opvang kost geld, school kost geld). En zo verder. Ik kan me wel een beetje voorstellen dat meisjes soms alleen denken aan 'aaaah wat schattig, een baby!' en zich niet realiseren dat zo'n kindje veel tijd en geld kost, iets dat je op je 15de of 16de gewoon nog niet voldoende kan bieden aan zo'n kindje. (Met veel hulp kán het wel, maar het feit dat ze nu blij is met dit nieuws zie ik als teken dat ze niet realistisch denkt over hoe het is om moeder te zijn van zo'n kleintje. Pas als ze daar een beter beeld van heeft en bijvoorbeeld weet hoeveel hulp ze zou kunnen krijgen, kan ze hier een beslissing over nemen.)

Maar ik vind dat jij er heel goed mee om gaat, heel goed dat je zelf dingen op een rijtje zet en dat je er ook voor je vriendin bent :) (y)

Ja, dan ben ik misschien ouderwets aangelegd, maar ik vind het je eigenste domme fout. Ga me niet vertellen dat je nog nooit voorlichting hebt gehad en je had zoiets kunnen voorkomen door simpelweg een condoom te gebruiken. (Of zij de pil)

Een kind hebben als je 16 is echt geen pretje, nooit geen tijd meer op opstap te gaan, te feesten. S'Nachts ga je verschillende keren wakker worden omdat het kindje aandacht en zorg nodig heeft. School word hierdoor praktisch onmogelijk door.

Dan bestaat er nog altijd een kans op een miskraam. Deze is vele malen groter als bij een volwassene vrouw. Ik denk dat je vriendin (en jijzelf waarschijnlijk ook) niet vrolijk van worden.

Abortus is dus eigenlijk een betere optie, al is mijn mening dat ze het moeten verbieden voor mensen (lees: kinderen) die zomaar wat in het rond neuken. (Nu zeg ik niet dat je dit doet, maar je begrijpt het waarschijnlijk wel)

Veel succes verder. Ben benieuwd hoe het gaat aflopen.

Ik heb je topictitel eventjes aangepast want mensen zeggen tegenwoordig OMFG bij alles wat er gebeurt :)

Ik kan me jouw situatie niet voorstellen maar ik denk dat het erg onverstandig zou zijn om het kind te houden, maar dit betekent natuurlijk niet dat het een gemakkelijke beslissing is.
Je hebt op jullie huidige leeftijd je kind erg weinig te bieden en je ontregelt er je eigen toekomst ook mee, als jullie ouders het op zouden voeden dan zet je extra druk op deze mensen en dat kan je niet zomaar van ze verwachten.

Aan de andere kant is het natuurlijk wel een leven, en hoewel ik zelf niet anti-abortus ben denk ik wel dat je dit terdege moet beseffen; dit kind gaat sowieso een grote indruk hebben op jullie emotioneel gezien. of je het nu houdt of niet.

Je moet het er goed met haar voer hebben, betrek desnoods je ouders erbij (desnoods via een omweg dat bv iemand uit je klas zwanger is en wat ze daar van vinden) en ik zou ook nog eens goed nagaan hoe het kan dat ze zwanger is geworden.

Jouw 'argumentatie' is vooral gebaseerd op emoties (en op het aanpraten van schuldgevoelens), dan op rationele feiten. Daar heeft de TS helemaal niks aan. Kom eens met wat concreters waar hij wél wat aan heeft.

O ja, een kind waar je een leven lang aan vast zit is écht een gepaste straf voor seks hebben zonder voorbehoedsmiddelen. En juist ouderen mensen (dus níet kinderen) zouden beter moeten weten. Nog los van hoe leuk het kind het zelf gaat hebben.

Ik zou het inderdaad tegen jullie ouders vertellen. Sowieso kún je het niet houden zonder hulp van je ouders en ook als je het níet houdt, gaat het gewoon een grote impact hebben. En je ouders weten waarschijnlijk net wat meer over kinderen opvoeden en hebben er ook weer een eigen kijk op.

Ik ben ook bang (maar dat ben ik altijd) dat je vriendin vooral de emotionele kant ziet. Haar eigen kindje, die doe je niet weg, blabla, maar dat kindje is nu nog een klompje cellen (ehm, nou ja, het kan nog heel erg lang niet praten tenminste) en het wordt zó een ontzettende opgave om dat op te voeden. Hoe ga je het met school doen, waar laat je dat kind, de gebroken nachten, de druk die er op je relatie komt te staan, ze moet ineens volwassen worden, er gaat ontzéttend veel veranderen en het wordt ontzettend zwaar.

Adoptie is trouwens een derde optie, nietwaar? Hoe denk(en) je/jullie daarover? Want nu al een kind is absoluut niet aan te raden. Niet voor je relatie, niet voor hoe snel je ineens op moet groeien, niet voor de stress, niet voor je toekomst, je scholing en hoogstwaarschijnlijk ook niet voor jullie relatie en de relatie met je ouders en je vrienden en alles.

Zullen we hier geen abortus discussie van maken en het gewoon bij advies houden?

Op school word toch genoeg voorlichting gegeven? Ik vind het gewoon onverstandig om zonder voorbehoedsmiddelen seks te hebben. Dan kan je dit verwachten, en dan nu een beetje hopeloos om hulp vragen. Daar had je aan moeten denken toen je "bezig" was.

Natuurlijk is het niet bedoeld als straf, daar heeft het kind zelf ook niks aan. Maar denk voortaan 2x als je bezig bent. Dat voorkomt deze heibel.

En voor de TS: Adoptie is in mijn ogen de beste oplossing, je "vermoord" (klinkt zo heftig)het kind niet en het gaat hopelijk een fijne toekomst tegemoed!

Voorbehoedsmiddelen kunnen ook falen, een condoom kan bijvoorbeeld knappen, een pil kan per ongeluk niet werken doordat je ziek bent en daar niet aan gedacht hebt. Het blijft natuurlijk eigen verantwoordelijkheid, maar dat zij zwanger is, betekent niet meteen dat ze 0,0 voorzorgsmaatregelen hebben getroffen. Als je niet wil dat je/je vriendin zwanger wordt, is het enige dat je kunt doen géén seks hebben, dan weet je 100% zeker dat er geen baby gaat komen. De kans dat je door de pil én condoom zwanger wordt is natuurlijk erg klein, maar er is altijd een kans wanneer je seks hebt.

Ik heb net even gekeken in de berichtgeschiedenis van de TS en het lijkt er op dat hij hier de boel zit te flessen. Getuige dit topic van hem, en ook wel dit topic. De leeftijden genoemd in het eerdere topic komen niet helemaal overeen met die in dit topic, en daarnaast lijkt de TS wel 180° gedraaid te zijn wat betreft het krijgen van kinderen (eerst wel, en nu opeens toch liever niet).

Ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten (in dat geval: sorry!), maar ik wou het toch even onder de aandacht brengen, voor de zekerheid. :)

ik denk eigenlijk niet dat hij iedereen voor de gek houdt.
hij kan natuurlijk dit jaar 16 geworden zijn. en tja als je 16/15 bent ben je natuurlijk wel een beetje bang (weet niet hoe ik het precies anders moet noemen) voor je relatie als je denkt dat je vriendin je toch niet meer leuk vind e.d.

verder kan je natuurlijk een kinderwens hebben, maar op het moment dat je vriendin ineens echt zwanger is ga je er misschien toch anders tegen aan kijken en bedenk je dan wel dat je toch nog te jong bent en dat je iig nog een jaar of 3 ofzo wilt wachten.

Ik denk dat je er naast zit, het eerste topic wat je aandraagt is van april dit jaar, ondertussen kan de TS dus makkelijk jarig geweest zijn en zijn vriendin nog niet (leeftijden kunnen dus wel gewoon kloppen). Daarnaast is een mening niet een vaststaand gegeven, dit kan bést in een aantal maanden tijd helemaal veranderd zijn. Ook hebben we het idee toen behoorlijk uit zijn hoofd gepraat, hier kan de TS best wat mee gedaan hebben waardoor hij nu dus anders tegen een eventueel vaderschap aankijkt.

Het tweede topic, ach, hoe stabiel zijn relaties van 15/16jarigen nou? Het kán toch gewoon dat ze even gemeen deed en dat ze het nu goed gemaakt hebben?

OT: Betrek je ouders hierbij, je gaat dit niet zonder hen kunnen. Daarnaast, je vriendin bekijkt het vooral van de emotionele/sociale kant. Waar ik me altijd aan erger wanneer ik dingen emotioneel benader is dat een man altijd weer met een rationele oplossing moet komen, dus zo'n oplossing verwerp ik meestal meteen als ik in een emotionele benaderbui zit. Mijn tip is dus om ook te kijken naar de emotionele en sociale nádelen van het krijgen van een kindje, en niet alleen op het praktische en rationele te richten. Zo zal ze een stuk minder tijd hebben om met vrienden om te gaan als het kindje er is, en als ze al tijd heeft dan zal het hebben van een kindje de vriendschap zeker gaan veranderen. Jullie relatie zal drastisch veranderen, want het kindje komt dan op de eerste plek, en dan hebben jullie samen niet veel tijd meer. Ze wordt zelf een stuk sneller volwassen en slaat bepaalde fases, uitgaan en dronken thuiskomen, over. (niet dat je aan kotsend boven de plee hangen veel mist, maar het uitgaan op zich is wél iets waarvan ik vind dat je minstens de kans moet hebben gehad om het mee te maken)

- even offtopic :facepalm:
ik had inderdaad een kinderwens, en die heb ik misschien diep in m'n hart nog steeds wel. zoiets verdwijnt niet zomaar, maar je kijkt er heel anders tegen aan als het 'gewoon een gedachte is' en niet echt.

en dan over het 2e topic. mijn vriendin, auwehoerde inderdaad verschrikkelijk met me. Het was toen nog wat minder serieus, maar door dingen die in de tussentijd gebeurd zijn, (goeie vriendin overleden, vandaar ook een tijdje niet online geweest op scholieren.com) zijn we echt heel close geworden. het auwehoeren is hiermee, eigenlijk gewoon nooit meer gebeurd.

en ik ben idd in de tussentijd jarig geweest, (10 augustus) en mijn vriendin is begin volgend jaar jarig.


- goed, ik heb dus vanavond met m'n vriendin gepraat. ben kapot, dus ik ga maar slapen.
ik geef morgen wel een update van hoe het gegaan is.

oja: mijn advies, om toch ontopic te blijven, NEGEER Thirza...

Besef dat niet alleen jij en je vriendin hiermee te maken hebben, maar dat jullie hele directe omgeving er ook mee opgezadeld wordt.
Ik zou je vriendin op het hart drukken dat op lange termijn een abortus beter is.
Je schrijft dat ze veel heeft meegemaakt, misschien ziet ze dit kindje als oplossing. Maak haar duidelijk dat het dat niet is. Een baby is leuk, maar als je 15/16 bent en je zit 24 uur per dag 7 dagen per week aan een kind vast is dat haast niet vol te houden denk ik. Je ouders zullen daar mogelijk veel mee te maken krijgen, en gezien jullie leeftijd denk ik dat jullie ouders geen kinderen meer hebben rondlopen in de luiers, kinderen hebben die al wat ouder en zelfstandig zijn. En dan komt er straks nog even een babytje om de hoek kijken terwijl zij net wat meer hun vrijheid kunnen genieten.
En verder sluit ik me aan bij de laatste post van Louis Armstrong.

Je bent gisteren bij haar geweest? Wat zei ze?

oke, negeer mij maar,
ik heb gezegd wat ik wou zeggen:)

Ik zou zelf eerst de mogelijkheden overwegen of je het kindje kan houden, gaat dit echt heel lastig zijn dan kan ze misschien beter abortus laten plegen. Ik ben geen tegenstander van abortus, maar ik denk dat je hierin geen overhaaste beslissingen moet maken en ook niet moet onderschatten wat de (emotionele) gevolgen van een abortus kunnen zijn.

Heb je helemaal gelijk in, maar ik denk dat de TS geen Voorbehoedsmiddelen heeft gebruikt? Of wel?

En heb je het al verteld aan je ouders, zou ik wel doen. Ik denk dat ze nog bozer gaan worden als je het niet verteld en zij er op een gegeven moment toch achter komen!

Dat sowieso maar ik vind ook dat de ouders ook mee moeten beslissen. Die moeten wel beschikbaar zijn als de TS naar school moet bijvoorbeeld, of iets anders.

Ja, maar als dat meisje écht écht écht geen abortus wil, dan kun je haar niet dwingen. Maar je kunt wel met haar praten. Op de manier die Sarah hierboven heeft gezegd, door haar de goede redenen om het niet te houden te vertellen. Maar verder ben ik het ook vooral met *oma* eens.

Veel succes, ts.

ja mijn mening ook,
kom op man, een kind zal jouw hele toekomst kapot maken, net zo goed als die van je vriendin, en het kind zal ook geen volkomen normaal leven hebben.

ik zou dr echt smeken om het.... niet te houden

nee maar ze kan jou wel dwingen om je hele leven voor dat kind te moeten betalen...
waardoor je dus full time moet gaan werken, zo snel mogelijk moet stoppen met school en vrijwel geen toekomst meer over hebt.

Ik denk dat dat alleen kan als je het kind erkent? Want er zijn toch genoeg moeders die alles in hun eentje moeten rooien?

Dat denk ik ook, als jij officieël aangeeft dat jij de vader bent (het kind erkent), dan ben je "de klos".
Dan zijn de volgende vragen van toepassing;
- weet je zeker dat je de vader bent?
- wel of niet; wil je die rol (nu al) spelen?
- wil je minimaal de komende 16 jaar bij de opvoeding betrokken zijn? (24/7 !)
- wil je minimaal de komende 16 jaar bij je vriendin wonen/over de vloer komen.

De achterdeur is dus niet erkennen (aborteer 't of zoek 't zelf maar uit -> einde relatie)

Mijn vraag; kan een moeder (of haar ouders) met de huidige techniek (DNA) en verklaringen de vader toch eisen alimentatie te betalen?

Van 16 jaar kun je beter 21 jaar maken, want tot die tijd ben je (financieel) verantwoordelijk voor je kind.

Hoe het zit met vaders die hun kind niet erkennen en het dwingen tot een DNA-test weet ik ook niet, volgens mij kun je iemand in zo'n situatie niet dwingen tot een test.

Nee, maar als je een test weigert kan de rechtbank met ander bewijs genoegen nemen voor de vaststelling van het vaderschap. Lees hier meer: http://www.rijksoverheid.nl/document...ststellen.html
Kortom, als mams of kind zelf haar/zijn zinnen er op zet ontkom jij niet aan een (juridische) familieband met het kind.

Je moet wel weten dat je dit financieel (nog) niet aan kan. Als jij straks je middelbare school af hebt gemaakt en je wil gaan studeren of aan je MBO beginnen, kan dat niet omdat je een kind hebt om op te letten, dit geldt voor jullie beiden. Zij kan ook lastig solliciteren voor een baan als ze 18 is en een kind heeft van 2. 'Ja, sorry, ik kan niet heel lang werken, ik moet naar mijn kind toe.' Dit geeft geen goed beeld, waarschijnlijk wordt ze niet eens aangenomen omdat ze geen opleiding heeft.

Ik ben nu vooral benieuwd naar de update van de TS! Ik denk dat inmiddels wel duidelijk is gemaakt en hij ook goed weet dat een kind meer geld en moeite en aandacht en tijd kost die zij op deze leeftijd op kunnen brengen, dat hoeft niet echt meer benadrukt te worden denk ik.

Dit wordt volgens mij een beetje te snel gezegd.
Ik ken namelijk ook een jongen en een meisje die samen op hun 16e een kind kregen. Ze zijn nu allebei gewoon bezig met hun MBO-opleiding dus het is echt niet meteen zo dat je geen diploma haalt zoals hier wordt gesuggereerd.

Het kan ook wel, mits je omgeving (ouders, school, etc) meewerkt. Het is natuurlijk niet zeker dat iedereen dat ziet zitten.

Nee natuurlijk niet, maar het is zeker niet onmogelijk, hoor!

SORRY! Ik heb gisteren heel veel aan m'n hoofd gehad en geen zin meer gehad om een update te schrijven.

goed, afgelopen gesprek zijn de emoties heel hoog gelopen.
ze wil het kindje heel graag houden, maar beseft niet dat de opvoeding niet makkelijk is. ik vind dat we hem/haar niet kunnen geven wat hij/zij van ons verlangt.

ook heb ik m'n ouders verteld. ze flipten ontzettend, en schopten me bijna uit huis. maar, een dag later hebben ze gezegt dat het verschrikkelijk dom is, en dat het weghaalt moet worden.
maar dat ligt natuurlijk ook bij haar.


goed.
we zijn dus nog lang niet bij een keuze, en alles is nog mogelijk.
bijna alle berichten hierboven wijzen mij er wel op dat het weg gehaalt moet worden, (ook mijn mening)
ik ga haar dit topic laten lezen, hopend dat ze dan anders over denkt.




heel erg bedankt voor de goeie berichten. (Y)
update komt weer, na het volgende gesprek (waarschijnlijk vanavond)

Succes dan maar!
En belangrijk is;
om een kind goed op te laten groeien moeten er wel twee ouders zijn...

Jammer dat ze nog niet de problemen ziet waar ze tegenaan gaat lopen bij het krijgen van een kind. Misschien is het verstandig ook haar ouders in te lichten; die weten misschien beter tot haar door te dringen.

Jij hebt ook het financiële plaatje al gemaakt, niet? Leg dat even aan haar voor en vraag haar of ze manieren weet om er beter uit te komen, en onafhankelijk van jullie ouders. Geld is een lastig iets, zeker als je er niet genoeg van hebt. Je geeft altijd meer uit dan je denkt, en dan nog niet eens aan de dingen waar je geld aan uit wilt geven (denk aan gemeentelijke belastingen, een veel te dure zorgverzekering die dingen niet dekt waar je gebruik van wilt maken, vervanging van kapotte dingen en ga zo maar door). Het lijkt er nu een beetje op of jij daar serieus over nadenkt, en zij ervan uitgaat dat het wel goed komt, dat zij met het kindje kan knuffelen en de rest (jij, ouders, vrienden) de bijkomende problemen wel oplossen. Maar zo gaat dat natuurlijk niet. Maak haar dus ook duidelijk dat zij een eerlijk deel van de moeilijkere zaken voor haar rekening zal moeten nemen. Misschien helpt dat wel.

Onzin. Er moet in ieder geval één iemand zijn die emotioneel stabiel is en de ouderrol goed op zich kan nemen. Dat gaat beter als er iemand is om steun te bieden, maar het hebben van twee ouders is absoluut geen voorwaarde.

Dit ja.

Iets wat ik me dit hele topic al afvraag: hoe kán het nou dat ze zwanger is geraakt (en zo snel ook, aangezien jullie volgens mij pas iets van 6-7 maanden samen zijn)? Was ze de pil vergeten, of had de pil tijdelijk een verminderde werking omdat ze kort flink ziek was geweest? Of gebruikte ze de pil niet en was het condoom onverhoeds gescheurd (zo ja, dan had ze daarna meteen een morning-afterpil moeten halen bij de apotheek)?

Dit vraag ik, omdat er iets anders is dat al dit hele topic aan me knaagde, maar dat ik niet meteen ter sprake durfde te brengen. Mij "stoorde" het dat ze meteen al erg enthousiast was over haar zwangerschap, dat ze toen al blijkbaar geen of weinig angst had voor de vele problemen waar ze als tienermoeder mee te maken zal krijgen (dat is óf naïef, óf overmoedig, óf simpelweg erg dom) en daardoor dus blijkbaar al meteen dacht dat ze het moederschap aankan. Als ik dan ook nog lees dat ze zeer veel tegenslagen in haar leven heeft gekend en daardoor blijkbaar erg naar liefde hunkert, kan het dan niet zijn dat ze expres zwanger is geraakt? Dat ze een kindje wou hebben, omdat ze daar onvoorwaardelijke liefde van denkt te krijgen (iets wat ze misschien zelf nooit echt heeft gehad, en het daarom dus zoekt bij een kind inplaats van bij bijvoorbeeld een volwassen liefdesrelatie)? Ze zou namelijk niet het eerste onzekere en emotioneel in de war zijnde tienermeisje zijn die dat doet - het komt vast niet vaak voor, maar ík heb in ieder geval wel eens van dergelijke gevallen gehoord. Zelfs sommige volwassen vrouwen maken zich schuldig aan expres zwanger raken: ik heb wel eens gehoord over vrouwen die de pil zogenaamd "vergeten" en dan zwanger raken, om hun nog over kinderen twijfelende man als het ware over de streep te trekken (met andere woorden: de man dat kind door de strot te duwen). Dus: weet je wel zeker dat ze 100% te vertrouwen is en ze je er niet simpelweg heeft ingeluisd? Dit vraag ik met name omdat jullie nog niet eens één vol jaar samen zijn: uit liefde denk je misschien dat je haar al door en door kent (waardoor je denkt dat ze helemaal betrouwbaar is), maar is dat wel wérkelijk realistisch? Ik zou daar toch in ieder geval eens kritisch over nadenken, als ik jou was.

In ieder geval, hoe het ook zij... ik geloof in ieder geval wel dat ze alleen maar de roze wolk ziet. Het feit dat ze daar blijkbaar halsstarrig vast aan blijft houden zonder dat ze zich echt serieus realiseert wat voor grote problemen ze de komende tijd mag verwachten, dat ze vooral naar de emotionele kant kijkt inplaats van de rationele kant, laat voor mij in ieder geval zien dat ze geestelijk niet volwassen genoeg is voor een kind. Alleen al het door jou beschreven gedrag van haar in eerdere topics vind ik zorgwekkend - ze zal écht wel niet binnen een paar maandjes tijd opeens van dat onvolwassen punt naar een zeer volwassen punt (als in: klaar voor kinderen) zijn gegaan. Ze is tenslotte nog 15, dus nog lang niet volwassen. Het is ook haast kinderlijk, hoe ze daar tot nu toe mee om lijkt te gaan (al moet ik toegeven dat ik me op maar weinig informatie kan baseren, dus mijn indruk zal hoogstwaarschijnlijk wel wat vertekend zijn). En dat moet dan een kind tot een volwaardig lid van de maatschappij opvoeden - voor volwassenen al een aanzienlijk moeilijke taak, laat stáán voor een tienermeisje dat zichzelf nog moet vinden, haar identiteit nog verder moet ontwikkelen en nog haar middelbare school moet afmaken. Hoe kan zij dat kind nou begeleiden met het vinden van de weg in het leven, als zij de hare nog niet eens heeft kunnen vinden? Met andere woorden: er is niet alleen een instabiele financiële basis, maar ook een instabiele emotionele basis. Daar kun je problemen mee krijgen: zo'n kind met een onstabiele basis kan later ongelukkig worden en dan ontsporen of simpelweg een slechte relatie met zowel zichzelf als de ouders hebben. Ik ken meerdere mensen waarvan een slechte jeugd aan de basis van veel (emotionele) problemen ligt, mijzelf incluis - dus ik overdrijf niet wanneer ik dat zeg. En als je vriendin eens een keertje onzelfzuchtig is (inplaats van egoïstisch), dan zal ze doen wat het beste is voor het kind - en niet voor haarzelf. Verantwoordelijk (aanstaand) ouderschap, of het zijn van een verantwoordelijke volwassene, betekent soms offers brengen - hoe pijnlijk dat ook moge zijn. In haar geval kan dat dan een abortus zijn, of het kind ter adoptie opgeven. Het houden van het kind op deze leeftijd, terwijl er geen stabiele emotionele en financiële basis is, valt niet onder verantwoordelijk en onzelfzuchtig zijn.

Ik hoop écht dat ze tot haar zinnen komt, want ze kijkt zich er lelijk op mis. Het zou erg zijn als ze tot bezinning komt wanneer het te laat is, en ze dan voor de rest van haar leven spijt heeft dat ze op haar 15e een kind heeft gekregen. En dat is nóg erger voor het kind, want kinderen zijn zeer gevoelig en zullen daardoor op een gegeven moment al dan niet onbewust aanvoelen dat ze ongewenst zijn, of een vergissing zijn. Dat blijven ze dan vaak de rest van hun leven met zich meedragen, als een soort psychologisch litteken. Een kind krijgt dus vrijwel altijd de rekening gepresenteerd van de stommiteiten van de ouders, en dat terwijl ze een willoos slachtoffer zijn - dat is de schande ervan. Nogmaals: ik hoop echt dat je vriendin snel eens wat verder kijkt, inplaats van zich simpelweg te concentreren op haar eigen verlangens - de wereld draait niet om haar, alleen dat kind is nu belangrijk (ook al is het slechts een klompje cellen op dit moment).

Verder zou ik ook zo snel mogelijk alle relevante instanties inschakelen in dit geval. Jouw ouders zijn al ingelicht, en hopelijk die van haar ook al. Het kan wellicht zinvol zijn om eens contact op te nemen met bijvoorbeeld een psycholoog of maatschappelijk werker (om bijvoorbeeld met je vriendin te onderzoeken waaróm ze dat kind nou écht wil), en organisaties als het FIOM te verkennen. Ga niet naar het VBOK, want die zijn louter pro-life en dus niet objectief en zullen je vriendin vooral aansporen om het kind geboren te laten worden; ik heb zelf op de (katholieke) middelbare school een paar voorlichtingslessen van het VBOK gehad, dus ik vind dat ik wel weet waar ik het over heb. De VBOK-voorlichtster liet toen op een dia bijvoorbeeld plaatjes zien van hoeveel het kind al op een mens lijkt in dat en dat stadium van de zwangerschap, dit met het doel om meisjes bij een eventuele zwangerschap van abortus af te laten zien (maar inplaats daarvan kiezen voor adoptie na de geboorte) uit schuldgevoel (omdat ze denken dat ze dan anders al een echt mens het leven ontnemen). (n) Dus nogmaals, vermijd het VBOK als je objectieve informatie wilt hebben.

Nou, veel succes gewenst verder. (y)