De jongen is toch meestal degene die aandringt?
 

Ik heb juist het idee dat ik steeds degene ben die wil afspreken, wat wil gaan doen, en vraagt of logeren van zijn ouders al mag. Is hij niet geïnteresseerd, komt het er gewoon niet van bij hem, of wat is er? Ik wil er liever niet met hem over praten, bang dat het verkeerd valt..
We geven elkaar ook nooit cadeautjes ofzo, is dat 'erg' ? Of lees ik gewoon teveel romantiekboeken en kom teveel op dit soort forums?

Het verschilt ook per persoon, natuurlijk. Ik weet niet of de jongen degene is die normaal het meeste aandringt, maar zelfs áls het al zo was, dan hoeft het nog niet te betekenen dat jouw jongen ook zo is. De meeste jongen zijn langer dan de meeste meisjes, maar genoeg jongens die kleiner zijn dan genoeg meisjes. Gemiddelden hoeven niet zoveel over individuen te zeggen, iedereen is toch anders. ;)

Zelf was/ben ik ook niet iemand die makkelijk aandringt, maar dat kwam vooral omdat ik heel erg verlegen was. Ik legde niet graag beslag op iemands tijd, ik was bang voor een afwijzing, blabla, en wel meer dingen die niet helemaal rationeel zijn. En daarbij heb ik nooit zo'n behoefte aan altijd maar dingen doen, ergens naartoe gaan en ik heb ook tijd voor mezelf nodig, meer dan de meeste mensen, geloof ik. Maar dat betekent absoluut niet dat ik het niet fijn vind om bij iemand te zijn of niet leuk om wat af te spreken, hooguit dat ik het niet makkelijk uit mezelf voorstel en een afwijzing alleen betekent 'geen zin' en niet 'ik vind jou niet heel erg aardig meer'.

Ik heb in het verleden een dergelijk probleem gehad met mijn - destijds - BF (al houd ik niet zo van die term, haha.) Ik wílde heus wel, maar niet zo vaak en ik durfde het niet voor te stellen. Ik durfde niet te bellen en ik had een heel laag zelfbeeld. Ik wíst dat ik fout zat, maar het was de weg van de minste weerstand en nou ja, zolang zíj het bleef doen, bleef voorstellen en alles, ging het allemaal nog 'best goed'. Uiteindelijk is ze er natuurlijk best pissig om geworden en toen heeft ze het me ook duidelijk gemaakt. Voor mij was dat een opluchting, uiteindelijk, omdat ik er best wel mee zat maar het niet durfde te vertellen.

Cadeautjes geven is ook geen teken van een goede of slechte relatie. Ik geef eerder cadeautjes 'omdat het hoort' dan als uiting van liefde of iets dergelijks.

En dat kan dus een kant van het verhaal zijn, dat hij wel wilt, maar niet zo goed durft. (En niet zoveel om cadeautjes geeft, misschien.) Dan zou ik het dus proberen bespreekbaar te maken, grote kans dat hij het dan zélf ook wel weet, maar niet weet hoe hij het aan moet pakken. En voor jou is het ook wel prettig om te weten dat het niet aan jou ligt.

Maar het kán natuurlijk dat hij inderdaad minder geïnteresseerd is. Ik weet natuurlijk niet hoe hij zich gedraagt als hij bij jou is, is hij dan wel geïnteresseerd, of is hij - bijvoorbeeld - in staat doodleuk uren met zijn vrienden te gaan sms'en? Ook dan denk ik dat het beter is om het met hem te bespreken, of hij nog wel zo geïnteresseerd is en alles. Dan is het, denk ik, beter dat jij gewoon wéét wat er aan de hand is, dan dat je je (terecht of onterecht) alleen maar zorgen gaat lopen maken.

En zoals in romantiekboeken wordt het natuurlijk nooit - en da's maar goed ook, want aan die stomme lettertjes heb je niet zoveel! ;)
(En wat betreft het verschil tussen jouw relatie en die van andere mensen, het hóeft 'm niet in liefde te zitten. Misschien geven sommige mensen wel veel cadeautjes, maar houden ze helemaal niet zoveel van elkaar als jullie. Iedereen is anders, dus ook iedere relatie zal anders in elkaar steken, het hoeft niet per se slecht te zijn.)

Het zou kunnen dat hij niet geinteresseerd is.
Misschien is hij verlegen en weet hij niet wat hij moet doen. Het kan ook zijn dat hij een persoon is die niet snel dingen aandringt. Je zou met hem erover kunnen praten. Zeg bijvoorbeeld dat je het leuk vind als hij ook een keer ergens mee komt om iets te gaan doen of iets dergelijks.

Niks meer aan toe te voegen, compleet eens met Em.

Ik zou iets kunnen neerzetten maar het komt neer op wat onze lieve Em. verteld.

+1 Em.

wel vragen. Als het verkeerd valt is het geen echt liefde en je moet gewoon wel kunnen zeggen wat je denkt en voelt!