zomerhoop
 

zomerhoop

gebladerte bladert door mijn haren,
ik strijk onder de bomen door en
langs het gras dat groen en
bang mijn blote benen aanziet.

wederopstanding, is wat ik denk,
niet van het evangelische soort, maar
van cycli en mensen. hoe bij cycli
we ons toch steeds verbazen

iedere keer als de cirkel zich voltrekt
en dezelfde dingen herrijzen, nogmaals
en nog eens.
en de verbazing nooit uitblijft.

terwijl wij zelf vele malen vaker
door onbekende veerkrachten worden
rondgedreven uit het verleden
en zonder pardon de toekomst in gejaagd

en dat dit ons nooit verbaast. bloemen
bloeien in mijn haar en deze oogsten meer
bewondering dan de ontluikende ideeën binnenin
mij zelf, van mij zelf.

het zomert in mijn bestaan.

Grotendeels goed, maar ik stoor me beetje aan de vorm en inhoud van strofe 2.

wederopstanding, is wat ik denk,
niet van het evangelische soort, maar
van cycli en mensen. hoe bij cycli
we ons toch steeds verbazen

Is niet alleen wat hoekig uitgelegd,
maar ook in gedachte is het niet aangenaam opeens aan het schrikbeeld van die evangelische zwartkous pseudo nazi's herinnerd te moeten worden...
Waarom niet in de plaats het hebben over wat je wel bedoelt? (de Kelten en Germanen hun kijk op de natuur neem ik aan)

Maar verder zit ie goed :)

Merci voor de reactie. :)

Alleen dat stukje over het nazi-gebeuren snap ik niet helemaal.. je vind de religieuze referentie niet prettig of is het wat anders? Wat ik bedoelde is dat men bij wederopstanding soms eerder denkt aan die van de bijbel dan wat we dagelijks om ons heen zien. Ik snap dat dat weer samenhangt met de visie van de Kelten & Germanen maar dat was niet waar ik aan dacht bij het schrijven. :)

De redenering is inderdaad hoekig, maar ik hou een beetje van zulk soort onhandigheden. :bloos: Ik zal wel opbiechten dat dit vers van de pers is en ik er misschien evengoed nog wat aan verander.

Nou, ik vind het enorm storend om opeens met mijn gedachten bij de evangelische kerk te worden gehaald ja. De beelden die dat oproept bij mij, zijn zowat tegengesteld aan de beelden die de rest van je gedicht uitstraalt.
De 'resurecie' die we dagelijks om ons heen zien, vormt één van de vaste kernonderdelen van heet wat oude indo-europese geloven, waaronder dat van de Kelten en de Germanen. Het cyclische van de natuur. Vandaar. ;)

Hog veranderen moet je van mij niet hoor, ik zeg alleen dat ikzelf het niet zo zou hebben gedaan. :p