Moeder
 

Had ik geweten dat ook het goede kwaad kon doen
Was ik weggelopen, en niet blijven staan
Had ik de rug gekeerd
Om niet altijd met jou mee, dezelfde kant op te gaan

Dan was mijn pad niet het jouwe
Nam ik jouw pijn niet met mij mee
Stond ik naast je, in plaats van in jouw schoenen
En droeg slechts mijn water naar de zee

Maar van de tranen die zijn gevallen door de jaren heen
Is nu alleen het zout nog over
Daar ligt het stromend water stil
En sta ik aan overkant

Waar ik je hoor roepen, en het zie wanneer je zwaait
Mijn rug, nu niet meer de jouwe,
Nooit helemaal!
Slechts een kleine kwartslag gedraaid

Ik vind het een prima gedicht! Vooral het stukje

"Maar van de tranen die zijn gevallen door de jaren heen
Is nu alleen het zout nog over"

vind ik mooi. Dit is denk ik omdat Tranen nogal cliche zijn, maar jij er toch weer een (in mijn ogen) originele toevoeging aan geeft.

Ik ben het eigenlijk niet met Dingaantouwtje eens; ik vind het niet zo mooi. Sowieso vind ik het een beetje irritant dat je elke regel met een hoofdletter begint. Ondanks dat je een aantal mooie beelden hebt gebruikt (die met dat zout van de tranen, een kwartslag gedraaid) vind ik dat er ook wel erg veel clichés inzitten. Bovendien vind ik dat het niet zo goed loopt. De laatste zin mag ik wel, het uitroepteken achter de eennalaatste regel ook, maar verder is dit niet echt 'mijn ding'.

Ik ben het anders wel met jou eens :D Behalve het rode dan.

Ik vind het gedicht een beetje lastig geschreven.

Wat die hoofdletters betreft heb je echt gelijk. Sterker nog, nu jij me er op hebt gewezen vind ik het zelf ook irritant :o
Geen idee waarom ik dat doe...

Ik zou zeggen: herschrijf het! Leren leren leren :)