weer dat masker en de angst...
 

De onzekerheid
De leugen waarin ik probeer te leven
Weer gebruik ik een masker
Een masker dat geen emoties kent
Dat ze probeert te verdoezelen
Met een niet gemeende glimlach
Maar van binnen loop ik vol met tranen
Het maakt me bang
Laat me aan mezelf twijfelen
Ben ik niet goed genoeg?
Wat doe ik nou verkeerd?

Je doet me pijn
Op precies dezelfde manier als alle anderen gedaan hebben
Beloften die je doet
Maar toch niet nakomt
Me inruilen voor iemand anders
Dat is het gevoel dat je me gegeven hebt
Je kunt het ontkennen
Maar geloven doe ik het niet
Want het zijn mijn gevoelens
Jij kunt
Jij MAG me niet vertellen hoe ik me voelen moet
Je bent niet anders dan de rest
Ook al beloofde je het niet te zijn

Maar ik snap het...
Ik ben het niet waard
Doe maar geen moeite voor mij
Want ik ben niks
Ik ben eraan gewend geraakt
Sorry dat ik ben wie ik ben
Het spijt me dat ik die persoon zelf niet begrijpen kan...

http://forum.scholieren.com/frown.gif

Een gedicht met een klimax, knap. Er is hier sprake van een golvende lijn. Het aparte met gedichten is de vrije interpretatie van de lezer, ook mooi om te zien dat iedereen er anders op reagiert. Gestorven levenslusten, ik herken het goed. Ik zie dan voor mij een soldaat die, voor het sterven, nog een keer een keer zijn hooft omhoog heft en schreeuwt om hulp. Hij weet niet en beseft niet waar zijn hulp vandaan komt. En toch, redding is nabij. Ik denk ook voor jou. ook is de nood niet altijd even hoog, problemen zijn individueel. Veel succes met de dichterij

kewl dat je mn gedichtje zo intrepeteerd http://forum.scholieren.com/smile.gif
(voor mij gaat het gewoon over dat ik teleurgesteld ben in mn exvriend die me beloofde me niet zo te laten vallen als al zo vaak is gebeurd http://forum.scholieren.com/frown.gif)