Mentale diarree?
 

Hey allemaal!
Ik zit met een vreselijk probleem, namelijk sinds dat school terug bezig is (1 september) heb ik al 3 weken non-stop diarree. Ik sta 's morgens op, ik doe mijn haar, ik kleed me aan, ik eet en dan zit ik een half uur op het toilet. Ik moet gewoon elke morgend naar het toilet, anders moet ik op school, wat ik absoluut niet wil! En toch, ook al ga ik 's morgens naar het toilet, op school moet ik opnieuw, wat heel irritant is, want ik ga nooit tijdens de pauzes, dan is er zoveel volk op het wc, dan durf ik niet omdat ik me schaam (want het is niet bepaald muisstil als ik diarree heb, snap je). Dus ik ga bijna elke dag tijdens de lessen, wanneer er niemand op de toiletten zijn. Ik vind het zo genant om steeds aan de leerkracht te vragen of ik naar het toilet mag, ondertussen zullen zij ook wel iets raar denken, omdat ik zo vaak ga. Maar als ik het probeer op te houden, begint mijn buik enorm harde geluiden te maken die iedereen in de klas dan hoort, dat vind ik echt vréselijk genant! Dus ik word eigenlijk wel gedwongen om te gaan. Tijdens school heb ik dus last van diarree en een knorrende buik (meestal begint het namiddag), maar eenmaal ik thuis ben, lijkt het of dit alles ineens over is? Mijn vriendinnen weten van dit probleem en zeggen dat ik beter eens naar de dokter ga, maar als ik het dan aan mama vraag, zegt ze altijd dat het wel zal overgaan en dat het mentaal is, omdat ik het op school wel heb, maar thuis niet. Ik vind het zeer stom dat ik niet naar de dokter mag, want ik wil weten of er iets mis is met me. Mijn punten lijden hier ook onder. Ik kan me nauwelijks concentreren, omdat ik steeds aan het verhinderen ben dat mijn buik lawaai maakt. Dus tijdens een test, wanneer het muisstil is en mijn buik gromt, doe ik er alles aan om het te stoppen en concentreer ik me niet op de test. Nu is mijn vraag is dit 'mentaal' of niet? & Wat zou ik eraan kunnen doen? :-(

Misschien eet je toch iets verkeerd. Eet gewoon eens iedere dag 2 bananen. Die stoppen goed. Heb ik een keer op vakantie gedaan en het was na 2 dagen over. K weet niet of het help bij jou.

Ben je zeker dat dit helpt? Dan ga ik onmiddelijk een banaan eten! :-)

Maar volgens mij heerst het ook. Hier tenminste. Heel veel mensen hebben diarree/overgeven en alles. Mijn moeder heeft er ook al een paar weken last van.

Hoe gaat het in het weekend, is het dan weg? En eet en drink je in het weekend andere dingen als doordeweeks?
Het kan aan je voeding liggen. Door in het weekend hetzelfde te eten en hetzelfde ritme aan te houden, zou je zoiets kunnen testen. Misschien eet je doordeweeks juist veel producten die laxerend werken en eet je in het weekend vooral verstoppende producten. Ook kun je je voedingspatroon aanpassen met middelen waarvan bekend is dat ze goed zijn bij diarree, google er eens op. Zo kun je testen wat het effect is.

Maar het is ook best mogelijk dat het mentaal is. Van stress kun je inderdaad dunne ontlasting krijgen. In dat geval zul je toch vooral aan de slag moeten gaan met wat er voor zorgt dat jij zoveel spanning hebt. Op dit moment, afleidend uit jouw verhaal, heb je vooral spanning dóór de diarree. Maar ergens is dat gestart: er was een moment dat je zóveel spanning had dat de diarree ontstond. Misschien zag je erg op tegen het naar school gaan, werk je eigenlijk boven je niveau of vind je de omgang met je klasgenoten heel moeilijk. Het kan vanalles zijn. Als het echt iets mentaals is zul je daarmee aan de slag moeten. Je kandaar zelf of met je moeder mee aan de slag gaan. Maar als het lang aan blijft zou je ook hulp kunnen zoeken in de vorm van een vertrouwenspersoon of psycholoog.

Maar wat je moeder ook zegt, je mag sowieso voor zoiets naar de huisarts hoor.

Ik heb een tijd continu diarree gehad toen ik ergens moest zijn waar ik niet wilde zijn. Bij mij was het dus een lichamelijke reactie op iets in mijn hoofd. Ik wilde daar niet zijn, dus mijn lichaam zorgde ervoor dat ik er niet kon zijn. Balance haalt een paar mooie voorbeelden aan.

Ik heb ook "mentale diarree", ook wel bekend als prikkelbaredarmsyndroom.
De relatie stress-diarree is zo duidelijk, dat andere diagnosen eigenlijk al niet echt meer mogelijk zijn.

http://www.mlds.nl/ziekten/38/pds-pr...darm-syndroom/

op de site van de maag lever darm stichting kun je er meer over lezen, misschien herken je jezelf erin.

Het kan goed zijn dat het mentaal is, maar dat is geen reden om dan niet naar de huisarts te gaan. Soms helpt het namelijk al als je wordt gerustgesteld door de huisarts, of om eens te bedenken waarom je je blijkbaar zo onprettig voelt op school. Maar als je van je moeder niet naar de dokter mag (op zich hoeft zij dat niet te bepalen, maar goed), kun je misschien naar een counselor o.i.d. op school?

Inderdaad!

Ik kan me ook voorstellen dat je nu, doordat je telkens last van diarree hebt, zenuwachtig naar school gaat. Daardoor kun je ook telkens weer diarree krijgen. Als je met iemand erover praat (bijvoorbeeld je huisarts), dan kun je misschien door geruststelling weer wat meer ontspannen voor je naar school moet, waardoor je diarree ook af neemt.

Het hangt er vanaf waar ik in het weekend ben. Als ik bijvoorbeeld uitga met vrienden dan heb ik er wel last van, maar als ik thuis blijf niet. Ik zou echt niet weten wanneer ik zoveel spanning had dat de diarree is ontstaan. Volgens mij komt de spanning niet door school. Moest ik geen diarree hebben zou ik heel graag naar school gaan, geloof me. Maar het is de diarree die tegen mijn zin werkt. Ik jaag me er enorm aan op en ik denk er steeds aan.
Ik eet tijdens het weekend ongeveer hetzelfde als door de week. Drie maaltijden per dag. 'S morgens, 's middags en 's avonds. In het weekend vallen deze maaltijd wel wat later, want ik sta dan natuurlijk niet om 6 uur op. Ik zou echt niet weten wat de oorzaak is, maar ik wil wel weten wat ik eraan zou kunnen doen. Ik eet nu ook regelmatig bananen en het lijkt een beetje te helpen, dus ik zal zien waar het naar toe zal leiden. Nu maar hopen op het beste!

Ik heb er altijd last van als ik wegga. Naar school, naar familie, uitgaan met vrienden. Wil je dan zeggen dat ik de rest van mijn leven thuis moet blijven? Daar kan ik niet eens aan denken, ik hou van uitgaan met vrienden en naar school gaan.

Bedankt voor de site! Nu kan ik zien wat er ongeveer met me 'scheelt' en wat ik er misschien aan kan doen.

Nee, dat wil zeggen dat je moet leren te ontspannen, of eigenlijk moet vooral jouw lichaam dat leren. Als jij niet gespannen bent, heb je nergens last van, maar zodra er spanning is, slaat dat op je darmen. Er zijn manieren om te leren ontspannen, ik denk dat de huisarts je daar het beste mee kan helpen :)

ja dat is dan zo lastig van de diarree: als je bang bent dat je het krijgt, overkomt het je juist.
Ik heb er al 3 jaar last van, en sinds ik weet wat het is maak ik me niet zoveel zorgen meer, en gaat het veel beter.

Bij veel dingen met m'n lijf vind ik het al veel minder erg/eng als ik weet wat het is en hoe het komt. Als ik buikpijn heb omdat ik ongesteld ben/moet worden dan vind ik dat niet erg omdat ik weet dat het daarvan komt en dat er niets anders aan de hand is waar ik me zorgen over hoef te maken, bijvoorbeeld.

Idd, gewoon het feit dat je weet waardoor het komt geeft al genoeg gemoedsrust, waardoor het ook dragelijker wordt.
Ik krijg zelf ook buikpijn van de stress, slaat ook altijd op mijn darmen (en soms ook maag), echt vervelend. Maar omdat ik weet dat het door spanning komt, kan ik bijvoorbeeld wat rust inbouwen. Als ik gestresst ben voor een tentamen bijvoorbeeld, ga ik gewoon extra vroeg, zodat ik zeker weet dat ik op tijd ben, en dan zoek ik een rustig plekje uit om te ontspannen. Als ik te vroeg ben, voel ik me ook niet opgejaagd als ik naar de wc moet, dat scheelt ook al veel.

Maar de spanning kan nu wel komen puur omdat je bang bent dat je op school naar het toilet moet, doordat je bang bent, krijg je spanning en daardoor krijg je dan weer diarree... Dus dan heeft je school er verder niet meer zo veel mee te maken. Maar door je dat te realiseren, en misschien door een bezoek aan de huisarts die kan vaststellen dat het verder niets ernstigs is, wordt de spanning misschien al weer een stuk minder, of kun je er in elk geval beter mee om leren gaan. Wat Daantje ook al zegt, eigenlijk.