Vriendschap
 

Vroeger had ik op school nooit veel vrienden, maar toen ik in de bovenbouw kwam, en dus in een andere klas, zat ik bij een aantal aardige mensen.
Ik werd vrij snel in het groepje opgenomen, dus had ik lekker veel vrienden. Het probleem is alleen, dat het, telkens als ik wat nauwer bevriend raak met mensen en denk, ze te kunnen vertrouwen, misloopt. Dit is nu al viermaal gebeurd, ik leer iemand kennen, vertrouw iemand, heb een paar weken/maanden ruzie, en ik ben weer terug bij af. En elke keer komt het doordat de ander me plotseling half negeert (wel reageren, maar nooit zelf iets zeggen).

Aangezien het me nu al zo vaak overkomen is, denk ik, dat ikzelf wel de oorzaak hiervan zal zijn, al heb ik geen idee, wat ik verkeerd doe. Iemand een idee?

Klamp je niet te hard vast aan mensen, ik weet niet of je dat doet, maar dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Je moet niet wantrouwig worden, maar het is zowiezo ook niet goed om direct je vertrouwen aan zomaar iemand te geven.
Niet opgeven, goede vrienden zijn zeldzaam!

Hmm, misschien heb ik dat wel een keer gedaan, maar zeker niet alle vier de keren. Integendeel.
En ik geef mijn vertrouwen heus niet zomaar.

Niet opgeven, zoals ik al zei, goede vrienden zijn zeldzaam, maar je vind ze wel...
Gewoon jezelf blijven, vriendschappen ontstaan, je kan dat niet forceren, dus laat het gewoon op je af komen.

Ik heb het idee dat je misschien teveel verwacht? Je hebt hebt over niet zelf iets zeggen, maar voornamelijk reageren. Ik weet niet hoe je dat precies bedoelt, maar ik spreek mijn beste vriendin echt niet vaker dan één keer per week. En smsjes tel ik dan ook als spreken. Dat betekent niet dat we minder vriendinnen zijn, of dat we geen lol meer kunnen hebben, want als we samen zijn is het altijd hartstikke gezellig. Het betekent alleen dat we van elkaar wéten dat de vriendschap ook wel goed komt/blijft zonder intensief contact. Wellicht ook doordat we allebei momenteel wat weinig tijd hebben, maar ook omdat dat vertrouwen er is.

Maar als er dan wat aan de hand is en ik erover praten wil, wordt dat afgedaan als gezeur of luistert er gewoon niemand naar me. Er zijn natuurlijk mensen die altijd zo zijn, maar dat is nu dus niet het geval.

Ik zou 't gewoon aan die vier voormalige vrienden vragen als ik jou was. 'Wat is er misgegaan tussen ons?' komt misschien te gay over, maar 'Waarom zijn we geen vrienden meer?' lijkt me niet zo'n vreemde vraag, toch? ;)

't Zou jou in ieder geval 'n heel stuk verder helpen. Je weet dan de oorzaak van al die breuken en als die bij jezelf blijkt te liggen, kun je er aan werken en je toekomstige vriendschappen stabiel houden (Y).

Deze gaat naar L&R, die weten veel meer van vriendschappen ;)

En jij denkt dat hij daar een serieus antwoord op krijgt na "weken / maanden van ruzie" ?

@TS:
Ik vind het erg opvallend dat je meestal een paar weken / maanden ruzie hebt voordat de vriendschap eindigt. Waarover in vredesnaam? Wat vertrouw je die mensen toe waar ze niet mee om kunnen gaan?

Ik ben gewoon zeer wantrouwig, maar ik heb wel veel vrienden.
Misschien vraag je de verkeerde dingen aan je vrienden? Vrienden zijn namelijk ook maar mensen, en als mensen teveel verantwoordelijkheid voelen, gaat het mis.
Ik zou mijn vrienden ook nooit veel bv. geld toevertrouwen (dat doe ik natuurlijk wel, maar we hebben dan ook al veel meegemaakt) als je weet van jezelf dat je er problemen mee gaat krijgen.

Vrienden zijn ook maar mensen, en zij vinden ook weer andere vrienden. Om een friend for life te hebben is zó moeilijk dat het bijna niet te doen. Niemand past perfect bij elkaar, dus ook jij en je vrienden niet ;)

Mocht het nou heel extreem worden, kun je misschien uit een andere sociale kring vrienden vinden? (ik weet niet of binnen een subcultuur leeft, maar daar is dit van toepassing op ;))

Misschien klamp je je te veel vast aan je vrienden, als je dat doet is de kans groot dat ze dat irritant vinden en het contact vermijden.