gedicht over zingen
 

zing mee!
Ik zing
De stilte om me heen
geeft me kracht om door te gaan

Mensen staren me aan
alsof ik het enige stukje kleur ben
in een wereld van zwart en wit

De takken van de bomen
bewegen op het ritme van het lied
Ik zing

Zet alles op alles


Het gaat zo gemakkelijk
Ik zing
en de wereld zingt mee.

ik ben hier echt heel trots op.
het gaat echt over mezelf

Ik vind dat je erg sterke zinnen hebt gebruikt. (Dat betekend dat je niet te veel woorden hebt gebruikt) en dat vind ik wel fijn! Ik vind wel dat je een beetje verzwakt naar het einde toe. Het begin vind ik goed, maar het einde wat cliché. Oh en, heb je bewust het eerste woord zonder hoofdletter gedaan?

Fijn dat je er zo trots op bent! :)

Ik vraag me alleen af wat het toe voegt aan het gedicht. Maar dat moet je verder zelf weten. ;)

dank je.
nee, ik zette het er gewoon onder.
weet niet waarom.
dat hoofdlettertje was ik vergeten. Oeps.....

Hey! Ik ken deze. Jij bent Natasha op puberpoezie, niet? ;) Ik ben Dreamer, trouwens, al ben ik nu even niet zo heel actief. :')

Ik vind je gedicht een beetje eenvoudig. Minimalistisch, zeg maar. Zelf vind ik dat weer wat minder, maar goed.

Mensen staren me aan
alsof ik het enige stukje kleur ben
in een wereld van zwart en wit

Dat stukje vind ik mooi! Met de rest heb ik eigenlijk niet zo heel veel. Het is allemaal, tja, het raakt me niet zo. Beetje standaard. Hoewel die takken ook wel leuk is, maar om alléén takken als voorbeeld te gebruiken (terwijl je zegt dat de héle wereld meezingt) vind ik eigenlijk een beetje raar. Ik mis een beetje de rest van de dingen die ook meezingen, of zoiets.

Maar wel mooi als je zingen kan, zeg. Ik kan het niet. Ik kan alleen dichten ofzo. Een beetje. :')

Ik ben totaal met Em. in deze!