Dood, doder, doodst
 

Op mijn meest slapeloze moment , tijdens een eeuwige slaap,
Proefde ik het bittere van mijn bloed,
zoeter dan weemoed.

Ik zocht het diepste zwart in een vlak van wit,
tussen passieve ruïnes die toen nog eenzaam getuigden
van actief verval.

Een oceaan die woestijngrond had veroverd,
Ik stierf in de ondiepte van haar water.
In een toekomst begraven in een ver verleden.

Engel,
Jij die donker uit licht kan scheppen,
Neem jij me mee?

FA, ik ga je dichtingen steeds meer waarderen (Y). Bij deze valt het me op dat je niet helemaal consequent bent met hoofdletters en dat is een beetje vervelend. De tweede regel van de laatste strofe vind ik niet zo geslaagd, te gemaakt terwijl er voor de rest zoveel mooie vondsten inzitten. Vooral de middelste twee strofes zijn echt geslaagd! Hij is heel FA, maar ook ik, als bloemenvredelievezachteknuffelschaapjespersoon kan dit zeer waarderen :)

Dankje.

Laten we zegen dat ik beetje opzettelijk een loopje met de consequentie van hoofdletter gebruik en interpunctie heb genomen. Ik voel me niet goed bij gedichten (& verhalen) die helemaal de taalregels volgen. Dat is gewoon zo erg niet ik... (A)

Ook ik kan ben van aard een heel vredelievend persoon, in de zin dat ik nog nooit iemand kwaad heb gedaan (niet bewust toch, sommige mensen vinden zichzelf nogal snel kwaad aangedaan...).
Ik schrijf alleen graag over het contrast.

In stijl ben ik een eeuwige twijfelaar tussen vakclichées en artistieke eigenwijsheid, dus vind je doorgaans ook beiden in hetzelfde werk aan. XD

Zóó FA, maar wel eentje die ik kan waarderen :) Ook ik stoorde me aan de hoofdletters, maar ik snap dat je je dichterlijke vrijheden graag benut. De tweede strofe is mijn favoriet! De laatste strofe valt een klein beetje uit de toon bij de rest, misschien dat je daar nog over na kan denken?

Wow deze is fijn (Y) Alleen de laatste strofe valt er een beetje buiten, maar dat zegt de rest ook al zie ik.
Je gaat vooruit volgens mij :) Ga zo door!

Ik vind het einde heel fijn! En er zitten echt goede stukken in, alleen ik vind het nog niet helemaal lekker lopen ofzo, iets te moeilijk, maar misschien ligt dat gewoon aan mij ;)

Veel mooie reacties, tijd voor wat kritiek ;)

Dit gedicht steunt mijns inziens alleen en in zijn geheel op de paradoxen. Slapeloos/eeuwige slaap, zoet/bitter, zwart/wit, passief/actief, etc. Ze zijn goed gevonden en mooi verwoord. Helaas blijft het daarbij. Er is geen gevoel of boodschap die aan de hand van de paradoxen geillustreerd wordt. Het blijft letterlijk en krijgt geen meerwaarde. Daarom valt die laatste strofe, die je als 'slot' of 'conclusie' gebruikt, ook zo op z'n gat. Op het moment dat we denken; zo, nu komt de aap uit de mouw, nu wordt het voorgaande verheldert en een context gegeven, krijgen we een deus ex machina die ons eerder verward. Zelfs die laatste paradox redt je daar niet meer. Waar komt die engel vandaan en waarom wil je meegenomen worden? Zoals ik al zei, de paradoxen zijn erg mooi gevonden maar verder krijg ik geen beeld of gevoel bij dit gedicht. Het kan ook zo zijn dat ik het gewoon niet begrijp, maar misschien kan je toch wat met mijn kritiek. :)

Welja, het is kritiek op wat ik eigenlijk al weet. :p
Eigenlijk hebben mijn gedichten helemaal niet tot doel zaken over mijzelf te verhelderen, laat staan er wat 'diepers' mee te gaan doen.

Zie ze eerder als uitgescheurde bladzijden uit een heel dik boek, die op zichzelf nooit zullen slagen een totaalbeeld te geven van het verhaal dat de schrijver brengt.
Om gelijk de missing link tussen mijn gedichten en mijn (pulp)horrorverhalen te leggen. ;)