Hoe reageer jij als iemand bij jou een autipas onder je neus houd help je dan ja/nee
 

( autipas is een pas speciaal ontworpen voor mensen met een vorm van autisme )
Help je dan of laat je zon iemand aan zijn haar lot over terwijl het helemaal in paniek is

Je hebt de vraag zo geformuleerd dat het overduidelijk is dat er maar 1 antwoord het goede antwoord is :s

Maar goed, iemand die mij om hulp vraagt wil ik meestal wel helpen. Dan maakt het in mijn ogen weinig uit of het een autist is of niet en of iemand het me mondeling vraagt of met een autipas. Punt is wel dat je een autist die in paniek is lang niet altijd kan helpen. Dus dat iemand kenbaar maakt dat hij/zij een autistische stoornis heeft is handig, maar het is niet alsof je vervolgens als bij een blinde bij een oversteekplaats meteen weet wat je te doen staat.

Ik denk dat ik niet zou kunnen/willen/durven helpen. Tenminste, ik heb tot nu toe nooit van autipas gehoord en zoals jij het beschrijft zie ik iemand voor me met zwaaiende armen en paniekerige uithalen die een kaartje onder mijn neus duwt (het zal vast wel weer het verkeerde beeld zijn). En het is heus niet dat ik niet wil helpen, maar meer dat ik waarschijnlijk een 'wtf, wat moet ik, wat is dit... help?' reactie krijg en zelf in paniek raak of weg wil, omdat ik het niet snap. Ik wil best iemand helpen die heel rustig en normaal wat vraagt dat allemaal redelijk normaal en in het Nederlands is (ik klap al dicht als ineens Engels word gesproken) kijk, dan help ik wel. En ik wil ook mensen helpen die dat allemaal niet doen, alleen lukt/durf/kan ik dat niet of raak ik zelf dus in paniek of weet ik veel wat. Sorry. :(

Ik zou trouwens ook werkelijk niet weten wat iemand die een autipas onder mijn neus duwt nou van mij verwacht. 'Hallo ik zie dat je autistisch bent, prettig kennis te maken?' :O

Het? Autisten zijn ook gewoon mensen, hoor.

Ik denk dat het afhangt van de situatie: wat is er aan de hand, dat die persoon mijn hulp nodig heeft? Het is wel handig als minder-zelfredzame autisten zo'n autipas bij zich hebben (zie het voorbeeld op wikipedia). Dan kun je je als omstander misschien wat beter inleven (bijv. bij het opzoeken van vertrektijden van OV, normaal zou ik zeggen "dat kunt u op dat bord opzoeken", maar als ik weet dat iemand dat soort dingen moeilijk vindt, zou ik het opzoeken en laten zien.

ik heb zelf ook autisme, ik heb geen autipas, zou niet weten waarom eigenlijk voor sommige zal het wel handig zijn, maar ik wil liever gewoon zo normaal mogelijk behandeld worden.
ik weet niet hoe je bedoeld helpen?
in wat voor situatie?
dat vond ik een beetje vaag, maar ik zal ze denk ik altijd helpen omdat t n soort van lotgenoten zijn:P

een autipas :bloos: :facepalm: wat erg dat mensen zich dat laten opdringen :(

Nou ja zeg, wat een reactie. :s Ik kan me best voorstellen dat minder zelfredzame mensen zo'n autipas echt een uitkomst vinden. Het lijkt me niet dat iedere autist zo'n ding heeft dus hoezo opdringen? Een blinde heeft een stok of een hond als hulpmiddel, waarom is het dan ineens erg als iemand die autistisch is, zo'n autipas heeft? Als dat hem/haar helpt, is het toch alleen maar fijn dat het bestaat, lijkt me.

Ik heb precies dezelfde gedachten als Em. Ik zou niet eens weten hoé ik dan zou kunnen helpen. Hoe moet ik iemand helpen, die in paniek naar mij toe komt, en een pas onder mijn neus duwt dat hij/zij autist is?
Ik vind het wel goed dat het bestaat voor áls er hulp nodig is. Bij iemand met een rolstoel/die blind is zie je duidelijk dat er wat is, maar bij een autist niet. Dat kan soms misschien lastig zijn. Maar niet iedereen kan ermee om gaan als iemand in paniek is.

Ik hoorde pas van iemand met een autipas dat hij in een pretpark direct aan de beurt was (geen rij)

Ik heb denk ik liever dat iemand gewoon een vraag formuleert, dan dat hij met zo'n pasje gaat wapperen. Als iemand op het station vraagt of ik wil helpen met opzoeken hoe laat en vanaf welk perron zijn trein vertrekt, dan zal ik daar mee helpen (of ik breng die persoon naar een loket of informatiepunt), maar zo'n pasje vind ik een beetje afschrikkend werken.

Ik denk dat ik me zou afvragen wat ermee bedoeld wordt. Ik heb namelijk nog nooit eerder van een autipas gehoord. Het is soms gewoon lastig inschatten wat iemand nou precies van je wil als de communicatie niet zo goed verloopt en ik ben nou juist iemand die graag duidelijke communicatie wil. Is natuurlijk erg vervelend, beide partijen kunnen er weinig aan doen, maar ik weet niet of zo'n pasje dat probleem goed kan oplossen. Wat dat betreft sluit ik me bij balance aan.

dat is idd zo,
daar hoef je niet eens een autipas voor te hebben, bewijs dat je autistisch bent is al ruim voldoende.
dat is zo omdat vele autisten niet tegen de rijen kunnen, de adhd'ers niet omdat ze te lang moeten wachten en dus ontzettend druk worden, dat kan dan ook weer lastig zijn voor de andere mensen in de rij, en andere vormen van autisme niet omdat er teveel drukte om ze heen is en teveel mensen die ze niet kennen
je mag dan meestal 1 begeleider meenemen, al wordt daar wel veel misbruik van gemaakt

Moet ik maar net een goede bui hebben, ik help natuurlijk altijd wel, maar als iemand nou net zo'n pas laat zien kan ik wel heel erg reageren als ik 2 nachten niet heb geslapen.
Maarja, natuurlijk kan ik wel helpen over het algemeen, ik kan ook alles uitleggen wat nodig is, autisme of niet. Als ik net zelf mijn trein moet halen, roep ik iemand anders wel om het over te nemen.
Dusja, ik heb gewoon liever niet dat mensen zo'n ding laten zien, alsof ik ze anders niet zou helpen..;)

Miljoenste keer. ADHD is geen vorm van autisme.

En ik zou zo iemand niet helpen, puur omdat ik niet zou weten waarmee. Zolang iemand mijn duidelijk kan maken waar hij/zij hulp bij nodig heeft, doe ik dat eigenlijk altijd wel, en ik wil ook best extra moeite voor iemand doen (een oud dametje helemaal naar de taxiplaats brengen omdat ze bang is voor op- en afstapjes die ze niet alleen kan nemen, ondanks dat ik daardoor mijn trein mis), maar dan moet ik wel weten wát ik moet doen. Dus zolang diegene met of zonder autipas kan duidelijk maken wat hij/zij wil, prima.

Ik heb ook wel eens met een verstandelijk gehandicapt en autistisch kindje een rij mogen overslaan. Tegelijkertijd heb ik met hetzelfde kindje ook wel eens wél in een rij moeten staan. Geloof me, na drie kwartier voor of achter dat kindje te hebben gestaan wenste de hele rij dat het kind de rij had overgeslagen en direct aan de beurt was geweest :p

En voor op normaal niveau functionerende autisten kan een rij inderdaad ook nog erg afschrikwekkend zijn. Mensen staan relatief dicht op elkaar, je wordt vaak ook zomaar (per ongeluk) aangeraakt, wat voor iemand met autisme heel naar kan zijn. Je moet lang wachten, zonder een idee te hebben hóe lang dan, wat voor de structuurbehoefte ook niet heel prettig werkt. En het is een heksenketel van prikkels, met name auditief. Daar kan een autist gek van worden.
En natuurlijk zijn er autisten die prima tegen een rij kunnen en die gebruik maken van hun diagnose door alsnog de rij over te slaan. Maar ach, ze hebben ook vaak zat last van hun beperkingen, dus laat ze in een pretpark dan even een mazzeltje hebben.

En de aanrakingen zijn dan ook nog eens niet duidelijk. Een klap op je schouder is tot daar aan toe, of een duw, maar van zo'n zachte half-tegen-iemand-aanstaan-aanraking kan ik helemaal gek worden. Terwijl dat juist sociaal wel geaccepteerd wordt, als het erg druk is. De Efteling is leuk, met die schattingen van hoe lang je in de rij moet staan. Dan heb je vergelijkingsmateriaal, kun je gaan rekenen hoeveel je bent opgeschoten in x minuten en dan zelf schatten of je de geschatte wachttijd haalt etc. De Droomvlucht daar is wel afschuwelijk, zodra je onder dat afdak met die bolle lampen komt te staan. Alles galmt daar en alle mensen in een rij babbelen er vrolijk op los. Dat laatste stuk trek ik nooit, dan plug ik mijn oordopjes in en dan is het echt aftellen. Verder zijn rijen (aanrakingen) prima op te lossen door bijvoorbeeld mijn moeder voor me te laten staan en mijn vader achter me.
Ik zou nooit een rij overslaan, gewoon omdat ik het altijd dubbel zo leuk vind in de attractie te zitten als die rij eindelijk voorbij is. Bovendien is het altijd weer een overwinning en dat voelt ook lekker. Maar ik kan het me heel goed voorstellen dat anderen juist alleen naar een pretpark willen als ze niet in de rij hoeven te staan. Ik hoorde laatst ook dat pretpark Hellendoorn binnenkort weer een Autidag wil organiseren, dan is het pretpark alleen open voor kinderen met een ASS en begeleiders.

Dat galmen is helemaal verschrikkelijk in het Oceanium in Blijdorp, mijn god... Als er veel kindjes zijn en ze zo lekker allemaal door elkaar gillen, alsof mijn hoofd ontploft door alle weerkaatsingen:|

OT: Als iemand alleen maar een autipas onder m'n neus houdt en zegt 'help me' dan zou ik denk ik niet helpen. Niet omdat ik niet wil, maar omdat er duizend dingen zouden kunnen zijn waarmee ik diegene zou moeten helpen, en ik niet weet wat. Net als al eerder is gezegd, bij een blinde weet je dat diegene niet kan zien (duh) en dat je dáár dus iets mee moet, helpen oversteken, de brief in de brievenbus doen omdat hij/zij die niet op de tast kan vinden etc. Een oud vrouwtje bij een zebrapad die wil waarschijnlijk oversteken. Een man in een scootmobiel in een supermarkt wil waarschijnlijk dat je iets voor hem pakt waar hij net niet bij kan. Maar dat is allemaal niet het geval bij een autist, het is minder zichtbaar wát er nu precies nodig is. Daarnaast werkt de communicatie ook gewoon minder. Ook helpt het niet mee dat veel mensen een vertekend beeld hebben van wat autisme inhoudt, en ook iedere autist is weer verschillend, dus wat voor de een handig is hoeft bij de ander helemaal niet nodig te zijn.

Natuurlijk help je iemand als iemand om hulp vraagt, autipas of geen autipas.

Ik denk dat diegene ze samen in één zin noemde omdat het beide modeziektes zijn waar de afgelopen jaren een grote toename in het aantal diagnoses is geweest. Gaat toch ten koste van hoe serieus men een aandoening neemt.

Natuurlijk zou dat een plausibele verklaring zijn, maar ik betwijfel zeer of die in dit geval ook van toepassing is. Zij is eerder ook al van mening geweest dat ADHD een ASS was, vandaar het 'miljoenste keer'.

er zijn duizend andere verklaringen waarom er een toename is in het aantal diagnoses; onder meer een grotere bekendheid van de aandoening, zowel bij leken als professionals; meer wetenschappelijke kennis over een aandoening; meer/betere methoden om iets op te sporen. Dat er meer diagnoses zijn betekent niet dat die diagnoses minder waard worden, ook al ziet het grote publiek dat wellicht wel zo.

@infidel, T_ID en martijn1985

ik bedoelde niet dat het een ASS was, dat weet ik inmiddels ook, maar wel dat je met ADHD ook niet in de rij hoeft te staan in een pretpark
mss wat verwarrend overkomen omdat ik het in een zin gebruikte:O

inderdaad, er wordt gekeurd op exact dezelfde punten als 20 jaar geleden. :o

Met ADHD moet je gewoon braaf blijven staan wachten.

tenzij je een speciaal formulier aanvraagt :) ik weet alleen niet of dat voor alle pretparken geldt
in Disneyland Parijs iig wel :)

Ben laatst nog naar Wallibi geweest met een vriend die een vorm van autisme had en bij Wallibi mag je 3 begeleiders mee nemen als je een auti pas hebt. Voor mensen met autisme kan dat een uitkomst zijn, hoewel de urenlange rij je dan wel woedend aankijkt (maar die hebben pech).

Wat betreft de vraag van TS. Als iemand in paniek is, probeer ik degene te kalmeren (mits diegene geen gevaar vormt) en zo goed mogelijk te helpen ongeacht of die persoon een stoornis heeft of niet.

Het zwaaien van zo'n autipas onder mijn neus zal ik waarschijnlijk heel vervelend vinden. Doet me een beetje denken aan verkopers. Zonder zo'n opdringerige zwaai onder mijn neus maakt elk persoon dus meer kans op hulp. Zolang mij word uitgelegd wat voor hulp er nodig is. Met alleen 'help' en een pas onder mijn neus kan ik niks. Dan bel ik wel de politie ofzo, die is er om mensen te helpen.

Het gezwaai hoeft niet perse opdringerig te zijn he. :o
niet alle autisten zijn contact gestoord

Ik vind het zwaaien/laten zien van een pas altijd opdringerig:o Gewoon "help" volstaat ook.

Dat kind zal waarschijnlijk zijn hele leven worden gepest door mensen die langer moesten wachten door een autist. Geen mens die andere autisten nog wil helpen door dat soort dingen.. Ze graven hun eigen graf.
Gelukkig ga ik niet zo graag naar pretparken, te druk. Mag ik nu trouwens ook een autipas? Kan ik ook voordringen^^
Sorry, iets te overdreven, maar ik weet zeker dat dat bad karma is, man.

Oh kom op zeg. 'Dat kind' zal vast wel gepest worden ja, zoals met iedereen gebeurd die anders is dan wat 'normaal' gevonden wordt. Dat er misbruik gemaakt wordt van een autipas, ja dat kan ik me voorstellen. Maar goed, daar kan de meneer die de attractie in de gaten houdt natuurlijk ook wat aan doen... Als hij dezelfde personen heel vaak achter elkaar ziet komen kan hij natuurlijk zeggen dat zij nu ook gewoon even moeten wachten... Desnoods in de rolstoelrij zodat ze niet in de drukte staan.

Autisten hebben wat mij betreft ook recht om naar het pretpark te gaan en lol te hebben. Daarvoor zal wel een kleine aanpassing gemaakt moeten worden, dat houdt het voor iedereen wel zo gezellig, want met een paniekende autist achter je wordt het wachten voor de achtbaan écht niet leuker. En het is niet alsof er duizenden autisten tegelijk het pretpark komen bestormen en voordringen hoor... Die 2 à 4 plaatsjes die door de autist en z'n posse in beslag worden genomen zorgen hooguit dat je een ritje extra moet wachten... Boehoe... :rolleyes:

Als de autist in kwestie niet contact gestoord is dan lijkt het mij dat hij ook om hulp kan vragen zonder pas;) Het lijkt me dat het alleen bedoeld is voor de ergere gevallen...

in disneyland heb je ook die fastpassen.
daarmee kun je ook meteen doorlopen op een afgesproken tijd.
en ja het is wel zo dat mensen je boos aankijken,
maar hoeveel mensen in de wachtrij zul je na die 3 minuten nog eens zien?
maar goed, ik zal ff niet meer teveel offtopic gaan

Waarom een pas speciaal voor autisten. Wie wil je dan nog meer zo'n pas gaan geven? Dan bedoel ik natuurlijk wel specifiek voor de hulpvraag op straat.

Daarbij vraag ik me af of echt iedereen wel behoefte heeft aan zo'n pas.

Wat betreft die fastpassen in het pretpark: Ja daar zou ik er ook wel een van willen hebben. Maar ik denk niet alleen ik, maar meer mensen met verscheidene problematieken.

Ik zou die gene helpen. Mijn broer is namelijk ook autistisch.

ik zou wel verbaast zijn maar tuurlijk help ik dan !!
ik bedoel soms kun je niet ander zo imand heefd t nodig !

Ik zou helpen indien ik het zou kúnnen. Ik heb een idee hoe ik een autist die in paniek is, moet kalmeren..

Er zijn toch ook al meerdere autisten hier geweest die hebben aangegeven no way met zo'n ding te gaan lopen? Het lijkt me dat het hier gaat om de erge gevallen, mensen die áls ze in paniek raken écht niet meer kunnen functioneren. Zoals mensen met ernstige allergiën en dergelijke ook meestal wel iets van een aantekening in hun portemonnee mee dragen.

De wat boos vreemd kijkende blikken kwamen omdat de mensen in de rij de reden niet wisten waarom we de achter ingang mochten nemen en degene met autisme er gewoon normaal uitziet.

Daarbij wou degene met de pas er nadrukelijk geen misbruik van maken. Daardoor hebben we er geen gebruik van gemaakt bij attracties met een wachtrij onder de 15 minuten en niet vaker dan 1x per uur per attractie.

dat ben ik met je eens, ik ken iemand die echt veel last heeft van zn autisme, die heeft er wel een, maar ik red mezelf nu nog prima dus ik wil niet eens zo'n pas.
ik probeer gewoon een zo normaal mogelijk behandeld te worden, mensen kijken vaak nogal raar als je zegt dat je autisme hebt en denken dat het iets is waardoor je gehandicapt bent en niet normaal kunt doen ofzo.

heb ik natuurlijk wel weer geluk dat ik in zuidoosbrabant woon, daar schijnt het hoogste percentage autisten te zijn van nederland, dus hier kijken ze er niet meer van op, in iedere klas zitten er wel 1 of 2

Het is inderdaad bedoeld voor mensen die bijvoorbeeld geen contact kunnen leggen met vreemden. Als zij dan aangesproken worden door de politie (een vreemde), kunnen zij die pas laten zien om aan te geven dat ze wel willen antwoorden/helpen, maar dat niet kunnen.

Ben ik de enige die zich afvraagt hoe iemand met autisme die volkomen in paniek is en flipt, nog het besef heeft om zijn of haar autipas te laten zien...

dat is idd iets wat ik ook betwijfel

Mensen met een ASS 'flippen' vaak 'dicht'. Dus vanbinnen werkt alles nog prima, het nadenken wordt enorm staccato (herhalend en onderwerp gericht), maar dat is meer een afweermechanisme. Alle dingen die moeite kosten, willen niet meer. En sociaal contact kost iemand met een ASS veel meer moeite dan iemand zonder (in het algemeen). Dat wordt gewoon allemaal ge-delete in die survival mode, al die kennis over hoe aanspreken, etc. Een autipas laten zien, vergt geen gespreksvaardigheid van iemand, dus die drempel is in zo'n geval veel lager.
Bovendien, zie mijn eerdere post. Het is ook voornamelijk voor mensen die bepaalde andere mensen niet durven/kunnen aanspreken.

Ik heb redelijk wat ervaring met de ASS-groep, dus ik weet wel een beetje waar het over gaat. Mijn punt is meer, dat als iemand met ASS flipt, hij totaal geen besef meer heeft. De omgeving is een chaos, het komt niet meer binnen en alles is bedreigend. Er is geen gespreksvaardigheid nodig OM die pas te laten zien maar het besef om het te doen is weg.

En ik kan me best voorstellen dat er redenen zijn dat het bij sommige mensen best werkt. Maar als iedereen wat meer inzicht krijgt in wat ASS is (net als bij mensen uit de LG/MCG groep, ze bijten niet), dat zou een hoop schelen.

Inzicht in ASS zou inderdaad wel schelen ja, maar niet iedereen met ASS is hetzelfde en dus ook niet op dezelfde manier te helpen. Daarnaast is het in de ernstige gevallen vaak ook nog een opstapeling van dingen, niet alleen ASS maar ook een verstandelijke beperking, dat bevordert de communicatie natuurlijk ook niet echt. Ondanks dat ik redelijk wat weet over autisme en een vriendin heb met Asperger kan ook ik niet garanderen dat ik een paniekende autist zou kunnen helpen. Wat dat betreft is er toch nog een heel verschil tussen autisten die binnen deze wereld redelijk kunnen functioneren, en autisten die geheel in hun eigen wereldje zitten, en zeker als ze in paniek zijn! Normaal zou je iemand misschien aanraken om hem/haar tot kalmte te manen, vaak is dat bij een autist niet verstandig...

Ik zou echt niet weten hoe ik iemand op dat moment moet helpen. Als ik het wel zou weten, zou ik het doen, net zoals bij mensen die niet autistisch zijn.

JA gewoon afblijven en zakelijk zijn, des te meer empathie je gebruikt des te kleiner de kans op kalmte is.

Dan moet je zelf wel in staat zijn om om te schakelen en niet je normale patroon af te draaien. En dat vraagt dan weer dat je je erg bewust moet zijn van wat je doet en vooral ook laat. Het is allemaal zo simpel nog niet.

En ook nog het inzicht hebben met wie je te maken hebt. Is het iemand met ASS of juist iemand die heel erg in paniek is door iets wat gebeurd is.