Liefdesverdriet, verdomme nou!
 

Beste forumleden,

Om maar bij het begin te beginnen. Ik ben een jongen van 20 jaar en ben zo'n 2 maanden geleden helemaal hoteldebotel op een meisje (collega) geworden *O* en ik zou hierover graag mijn verhaaltje kwijt willen.

Ik had het gevoel dat haar signalen in ieder geval niet negatief waren. Ze keek/staarde regelmatig naar me, zei dingen soms stotterend en hachelend, groette me altijd vaak, plotseling interesse toont in bepaalde onderwerpen (zoals voetbal), vaak mijn mening wil etc.
Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en ook al was ik dóódsbang (aangezien ik geen goede ervaring heb in het mee uitvragen van een meisje), maar met trillende benen heb ik haar face-to-face mee uit gevraagd:) Haar antwoord was:"Misschien, ik moet er even over nadenken".

Na 2 weken had ik nog steeds geen antwoord gehad en ik besloot het antwoord te gaan halen:) Ook nu was ik weer erg zenuwachtig en ook wel bang. Ik ging 'toevallig' langs op het werk.

Het duurde niet lang voordat ik haar tegenkwam en lichtelijk stotterend heb ik gevraagd of ze erover na heeft gedacht. "Ik vind je een hele lieve jongen, maar sorry, ik wil niets met je doen" was haar antwoord. Ik kon wel door de grond zakken!-O-

Maar wat het nóg minder leuk maakt. Ik zie haar zo'n 2 à 3 keer in de week (ook vandaag zag ik haar weer). En iedere keer als ik haar zie, zak ik weer door de grond. Ik voel me dan weer ellendig, ben erg rustig en droevig en ik moet mijn best doen om niet te gaan huilen, aangezien iedere keer als ik haar zie, de tranen weer in mijn ogen staan :(
Ik doe mijn uiterste best om met opgeheven hoofd rond te lopen, maar het is vaak erg lastig. Veel mensen zien dat er iets met mij is.
Het is nu dik 2 weken geleden dat ik ben afgewezen, maar nog steeds denk ik het merendeel van de dag aan haar (helemaal als ik haar net heb gezien).

Het lucht wel op mijn verhaaltje hier neergezet te hebben.
Harstikke bedankt voor het lezen, een luisterend oor is altijd fijn:)

Leaf

Aah da's kut, man.
Lullig van d'r ook, een beetje je opgeilen en dan niks doen.. Ktss
Gewoon afstand ervan doen, echt het voelen dat dat deel lichamelijk is, het is maar een gevoel. Werkt ook bij kou en pijn:)

Ik vind niet echt dat ze hem heeft opgegeild. Wel had ze zelf sneller met een antwoord kunnen komen, zodat je niet een tweede keer hoefde te vragen. En als je dit al liefdesverdriet vindt ;)

Je kunt niks doen behalve afleiding en afwachten.

Hier ben ik het mee eens. Je heb je best gedaan, het is niet gelukt. Het bleek gewoon een aardig en geinteresseerd meisje te zijn....(die inderdaad iets te lang gewacht heeft met het geven van haar antwoord)

Het is vervelend, maar niet het einde van de wereld en het slijt vanzelf. Maak er niet meer van dan het is.

Het gaat inderdaad vanzelf wel over.

Aw, wat rot. Ik vind je wel erg dapper trouwens. (Y)

Ja, echt respect voor je lef, echt goed dat je het gewoon bent gaan vragen. Je komt er wel overeen, echt. Toen ik jonger was had ik een jongen verteld dat ik verliefd op hem was en hij wilde niks met me en dat was ook pijnlijk als ik hem zag en dat was dan echt iedere dag. Je went er vanzelf aan. Probeer aan andere dingen te denken!
*aai*

Harstikke bedankt voor jullie reacties!:)

Ik probeer haar ook zoveel mogelijk te ontwijken, totdat ik merk dat mijn gevoel minder wordt en ik niet meer in elkaar stort als ik haar zie.

Afleiding werkt inderdaad erg goed. Soms merk ik ook op dat ik aan haar begin te denken en zo denk ik mezelf de put in. Als ik dat voel aankomen, ga ik zo snel mogelijk iets doen om mijn gedachten te verzetten.

Zolang ik haar niet tegenkom gaat het wel. Alleen als ik haar zie...... Vermijden dus.

En inderdaad, langzaam maar zeker zal het slijten.