vluchtig afscheid
 

In een vogelvlucht over de diepten van de zeven zeeën
Schieten tranen van verdriet aan mij voorbij
De lach die nagalmd in de bergen ben ik gepasseerd
Een stille ruis weerklinkt in de grotten van mijn denken

Wolken van dromen splijten open, laten door wat hen vergat
En sluiten in harmonie achter deze verloren zielen
Die zich banen in mijn angst, en streven naar de sterren
Vluchtig denken zij, steeds sneller zwevend van verdriet
Word deze atmosfeer verlaten tot in eeuwigheid
Waar tegenstelling elkaar opheffen
Een som van emotieloos niets

het gedicht vind ik leuk, maar grijpt mij niet...het einde is zoals gebruikelijk van jou.....p r a c h t i g.....maar ik heb betere van je gelezen

ik vin m juist heeeel mooi,echt hoor,ik vin m heel pakkend,snap m helemaal.

dank jullie
jah, teinde vind ik ook tmooist http://forum.scholieren.com/smile.gif