Vragen
 

Zorgelijke blikken en diep doordachte ogen.
Waar we ooit een gedeelde gedachte waren,
heeft het voorbijgaan van tijd mij bedrogen.
Twijfels en vragen die jouw gelaat verklaren.


Wanneer heb ik de storm aan zien komen?
Jouw gedachten waren onleesbaar voor mij.
Maar zo erg als nu had ik nooit durven dromen.
Verdwaald in verdriet maakt niets je meer blij.


Zorgelijk gevoel wordt overstemd met vragen.
Wanneer, hoelang al en in godsnaam waarom?
De werkelijke reden is mij nooit komen dagen.
Waar vraag ik hoe ik aan antwoorden kom?


Tuurlijk is het duidelijk dat ik jou kan horen.
Kan overspoelen met vragen en geklaag.
Als ik dat doe begint het spel weer van voren.
Beter dan dat, blijft jouw reden nog vaag.