Het Peter Pan Syndroom
 

Het Peter Pan Syndroom, als allereerst een hele korte introductie.

''De term duidt op het verschijnsel dat sommige mannen zich op latere leeftijd puberaal, onvolwassen en narcistisch blijven gedragen en bang zijn om zich te binden. Naast narcisme treden bij deze mannen onbetrouwbaarheid, rebelsheid, woede, afhankelijkheid en manipulatiedrang op.''

Ik zelf heb naar aller waarschijnlijkheid dit syndroom. Ik ben nu bijna 18 maar ik voel me als een kind van 13 gevangen in een lijf van een volwassene. Op school zijn het voornamelijk jongere kinderen waar ik mee omga, het is niet altijd een pretje want vrienden van mijn eigen leeftijd kijken er raar tegen op. Toch is het iets waar ik altijd al mee heb gezeten, na terug te hebben gekeken in rapporten waarin ik in bijvoorbeeld groep 5 werd beschreven was al overduidelijk dat ik me jonger voelde dan dat ik in werkelijkheid ben. Het lijkt alsof ik niet kan accepteren ouder te worden, kinderen van mijn leeftijd zijn zo volwassen vergeleken met mij, en ook ik zelf lijk veel jonger dan hen. Nu is het zo dat ik wel jonger probeer te lijken, ik kleed me en zie er uit als iemand jonger dan ikzelf maar dit geeft mij wel een goed gevoel.

Eigenlijk ben ik ook wel een beetje opzoek naar andere mensen die hetzelfde gevoel hebben als ik heb. Zoals jullie misschien hebben gemerkt gebruik ik niet de zin ''ik lijdt aan .....'' want in mijn ogen is 't geen lijden. Ik heb een redelijk plezierig leven, het enigste waar ik erg tegenop kijk is het ouder worden.

Zoals de beschrijving van het syndroom heb ik wel last van manipulatiedrang, en rebelsheid waardoor ook narcisme optreedt.
Dit is eigenlijk 't enigste negatieve van dit hele verhaal.

Ik wilde jullie hierbij kennismaken met het Peter Pan Syndroom, vraag maar raak ;)

Ik weet niet of dit de goede plek hiervoor is...

Ik heb er zelf geen last van, ken wel iemand die zich veel jonger gedraagt, beetje apart, maar zoveel mensen zijn apart

Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Is er geen forum oid over dit syndroom? Misschien kan je dan met anderen in contact komen?

Ik verplaats dit naar Psychologie, daar kunnen ze denk ik beter meepraten! Op dit forum zijn we vooral zelf nog jong ;)

Ik denk niet dat je als 18-jarige die zich 13 voelt, aan dit syndroom lijdt, maar eerder wat achter ligt in ontwikkeling en interesse. Je hoeft als je 18 bent nog echt niet per se bezig te zijn met alle volwassen zaken. Volgens mij groei je er dus nog wel uit, om het even zo uit te drukken.

Het syndroom lijkt meer te gaan over volwassen mensen die het leven niet serieus nemen, overal een grapje van maken en zitten te klieren, zichzelf enorm grappig vinden en de rest van de wereld, die sommige dingen ongepast of pijnlijk vinden, enorme zeikerds vinden. Ik denk zelf hierbij aan kerels als Gordon of Jan Mulder ofzo.

Heu. Lijkt me niet dat je hier komt om ff 't 'Peter Pan' Syndroom aan ons te introduceren.

Wat wil jij van ons weten is denk ik de vraag.

Inderdaad. Sorry, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit gewoon een poging is om iets dat je wordt verweten, onvolwassenheid, van een medisch excuus te voorzien.

Zo nu klopt het tenminste...

en das normaal, waar denk je dat de uitdrukking: "mannen blijven toch altijd kleine jongens" vandaan komt.
Tjonge als ik een euro kreeg voor elke keer dat die wijven vrouwmensen bij mij thuis op zo'n 'vrouwenavondje' zich daarover beklagen dan had ik nu in monaco gewoond.

Het fundamentele is dat dat mannen emotioneel op een lager niveau werken dan vrouwen en dat heeft allemaal met biologische functies te maken.

Grinnik:). Helemaal mee eens. En Peter Pan syndroom is een leuke term maar geen officiële diagnose. Daarnaast ben je 18 en dus nog totaal geen volwassen man als er wordt bedoeld met jouw tekst over het pp syndroom.

Ik heb ook wel last van zoiets. In mijn hoofd ben ik geen 28, hoogstens 21. Ik hoorde laatst over de dochter van de huisbazin dat ze 28 was en toen dacht ik 'hey dat is best oud', pas een paar dagen later besefte ik dat ik zelf ook 28 ben. Ik heb ook altijd met jongere mensen opgetrokken en het vervelende is dat ik ook verliefd word op personen die een stuk jonger zijn. Momenteel zelfs 9 jaar jonger. Maar ik ben een vrouw, dus ik val buiten de categorie man ^^.

En ik weet ook niet wat het is, misschien heeft het te maken met mijn psychische problemen. Ik wil niet volwassen zijn, ik wil eigenlijk de rest van mijn leven in mijn studententijd blijven hangen. En aan de andere kant, wil ik toch werken en een huisje-boompje-beestje, goeie stabiele relatie enzo. Al kan dat ook zijn omdat dat van me verwacht wordt. Stabiliteit zou goed voor me zijn, dat heb ik gemerkt, maar meestal wil ik het niet. Kinderen wil ik al helemaal niet, ik moet er niet aan denken.
Ik hoop zelf dat dat nog eens bijdraait, niet van die kinderen :D, maar mijn emotionele volwassenheid.

Overigens denk ik wel dat voorgaande posters ook gelijk hebben, op je 18e kun je denk ik moeilijk spreken van dit syndroom.

Komt dit alleen voor bij mannen? Want ik heb dit ook, in zekere mate.

Iedereen heeft dit, in zekere mate ;) Alleen kinderen kunnen niet wachten om oud te worden, zodra ze zich realiseren dat ze dan ook eerder dood zullen gaan, houdt dat op.

Kun je dan niet eens stoppen met denken dat je jonger bent?