Voortgangstopic
 

Hoi!
Eigenlijk ben ik heel erg benieuwd naar jullie voortgang sinds jullie zijn begonnen met dichten. Die er waarschijnlijk wel is. Dus! Post vooral je oude, slechte, genante gedichten en je nieuwe, geweldige gedichten in chronologische volgorde. Ik ben heel benieuwd.
Oh, dit topic was er vast al wel ergens maar die had ik dan van zo ver moeten uppen dat ik beter maar een nieuwe kon maken.
TS begint niet, want ik had dit topic-idee ergens vanochtend gehad en toen heb ik stapels oud papier omvergehaald maar ik kon maar bar weinig oude gedichten vinden terwijl ik zeker weet dat ik die ergens heb. Ik ga het vast nog wel vinden, en dan ga ik ze posten.
Liefs!

Oeh, gaaf! :cool:

Hé, wat leuk, maar op deze computer staat geen één gedicht van me. :O

En @Medeia: als ik zo iets zou schrijven, zou ik het best wel tof hebben gevonden. En ik zit in de vijfde. :bloos: Hij is leuk! :D

En die gedichten houden jullie nog van me tegoed. (:

Dankje. Ik vind hem ook leuk/goed. We moesten bij Nederlands een 'dichtbundel' schrijven, met een limerick, een haiku en nog wat van die vaste stramienen en dat ging super goed en ik kreeg een 10, maar op de één of andere manier kwam het zes jaar later pas bij me op om 'nog eens wat op te schrijven.' /zo gaan die dingen, of zo.

Toen ik negen was, had ik een schrift waarin ik gedichten schreef. Dat schrift ben ik kwijt, maar ik heb nog een gedicht. Alle gedichten gaan in spoilers want dat ziet er leuk uit:



Ze waren allemaal ongeveer zo.

Toen heb ik drie jaar bijna niks geschreven. Op mijn dertiende weer wel, maar die gedichten heb ik allemaal weggegooid of ben ik kwijt. Op mijn veertiende kocht ik een schrift met een harde kaft en die staat vol dichtsels. Ik heb echt héél veel gedichten over dood en diepgewortelde moederlandsliefde. Paar gedichten:









Het is gewoon gênant, zo dweperig als het allemaal was :o

En volgens mij is dit:

Het eerste gedicht dat ik hier postte.

Leuk topic!

Zo is het begonnen (basisschool, groep zeven/acht), in een schriftje met een dolfijn erop.



Zo ging het verder, op de computer in een mapje 'gedichten'.



En zo begon het op 't forum.



En zo, zo is het nu.



En zo, zo schreef ik in een andere taal.



Hoewel, nu schrijf ik niet zoveel, even.

Eerste gedicht op het forum:



Nog wat 'vroege' forumgedichten:





En hier was ik altijd supertrots op:

Ik begon echt heel kinderachtig met dichten. Ik schaam me eigenlijk om mijn eerste gedichten te posten. Maar ja.

Ik ben in de derde pas een beetje 'echt' begonnen met dichten. Dat weet ik omdat mijn gedichtenbestand in de map 3Va staat. :D

In de eerste, tweede én derde schreef ik een gedicht voor mijn boekpresentatie:

Eerste: Waar punten staan moeten ongeveer zo'n dertig spaties staan.


Tweede:


Derde:

Dit is mijn eerste gedicht waarin ik (al is het onbewust) mijn gevoelens uit.



En toen schreef ik de enige twee Engelse gedichten die ik ooit heb geschreven. Hier is er één van. Meteen ook het begin van mijn 'cryptische elementen' in mijn dichten:



En toen schreef ik van die 'wijze' gedichten. Daar één van:



En vanaf toen ongeveer begon volgens mij mijn dichten op het forum. Sindsdien heb ik 99% van alles wat ik schreef op het forum gepost.

Dit is één van mijn persoonlijke favorieten:



O, en natuurlijk mijn eerste en enige tweekantenopleesbaregedicht (ben de naam even kwijt :o):



En mijn eerste en enige gedicht dat rijmt. Het ging me niet zo goed af. Op een gegeven moment kon ik niet verder, terwijl het gedicht nog niet af was:



En toen schreef ik mijn eerste gedicht dat echt voor iemand bedoeld was, maar die is van dat één procentje dat ik niet post. :o

En nog één van mijn recente gedichten:





EINDE MONSTERPOST

Wow Geel, wat ben je heerlijk vooruitgegaan!

Waarschuwing vooraf. Hij leek lang, maar hij was uiteindelijk nog drie keer zo lang als ik dacht. Ik zal even de 'belangrijkste' dingen dik maken. :D Ahum.

En oké, dan kom ik.


Tadamtadam. Ik was negen en ik had een héél korte dichtperiode van twintig gedichtjes oid. Toen hield ik er mee op, want ík vond ze stom, en ik kon er geen gevoel in stoppen en dat vond ik allemaal heel stom. Ik vond ze niet mooi genoeg.

Maar goed, dit was mijn eerste (echte) gedichtje ooit, zegmaar:



En toen hield ik er dus mee op, tot een avond, ik was net veertien, en ik kon niet slapen. Mijn eerste echte gedichtje van... nu? Van mijn echte dichtperiode.



Toen kregen we een tijd van... ja, vierregelstrofes, meer geven om woorden dan om verhaal, zoiets. Gewoon uit de losse pols woorden neerkwakken, toen schreef ik ook veel méér.



Ik denk dat ik toen 14-en-een-half was.

Oké, nog ééntje dan, omdat ik lang zo gedicht heb. Naar mijn gevoel iig.



Hierna veranderde het. Toen werd het eerst meer als:



En ik was nog steeds veertien, daar.


Oké, nu een gedicht van toen ik vijftien was. Hoewel, op deze was ik toch wel heel trots, dus je slaat de spoiler maar even over als je gek wordt en gewoon vijftienjarige gedichtjes wil lezen. :P



Hij is trouwens toch heel lang.

Oké, vijftien:



Dan HET gedicht waarmee ik DMDM won, Brandnetels & Liefdesverdriet. Zegmaar. Hoewel ik niet vind dat het echt mijn stijl was, moet ie er toch tussen.



Nog één van toen ik vijftien was hoor, pardon. :O




Om af te sluiten met een gedicht van nu.



Maar die kennen jullie al.

Stiekem weet ik nog wel wat gedichten van jou toen je dertien was. :cool: En sommige vind ik zo mooi dat ik jammer vind dat je nu anders dicht. Eigenlijk. Een beetje. Soms. :O

Omg Em, dat DMDM gedicht is zo mooi! En dat laatste gedicht blijft erg fijn De voortgang in jouw stijl is erg subtiel. Eerst zag ik het bijna niet, en nu weet ik eigenlijk ook niet zeker of ik het wel zie.

Of er is gewoon niet zoveel voortgang! :O

Jaweeehhl, en al is dat niet zo, het maakt niet uit. Je blijft een geweldiche dichter. :y

Tuurlijk maakt dat wel uit! Als ik geweldig ben en ik ga met zeer groten gevaarlijken sprongen vooruit, dan word ik überfantastisch! Meer dan dat! Onvergetelijk! Een mythe! :mad:

Maar dank je wel hoor. <3 :D Hoewel ik altijd maar betwijfel of ik vooruitga dan wel gewoon verander. Misschien zit ik wel in Etmakas fase van 'goed zijn maar het niet doorhebben'. :P

Die fases zijn van DaT! Ik heb hem geloof ik ook een keer gebruikt om wat uit te leggen, maar hij kwam daarmee :P

Ik zal er vanavond eens eventjes een paar opzoeken, hier alvast een aantal gedichtjes die ik hier heb gepost, lange tijd geleden.




2 jaar geleden, rond dezelfde tijd geschreven :o


die zal zeker drie tot vier jaar oud zijn

Mooie gedichten! Ben je een oud-DoP'er?
O, en hoe oud ben je nu? Dan is de vooruitgang ook wat beter te zien :p

Ik ben negentien, zeer binnenkort word ik twintig en inderdaad: een oud DoP'er

Ik ga even heel erg offtopic nu maar ik geloof niet dat ik het in de laatste, nou toch wel zeker drie tot vijf jaar ooit zó druk heb gezien op DoP:eek:

Een tijdje geleden (toen Siorin en Arachnia ook actief meededen, samen met de huidige hangers) was het nog net iets drukker dan nu ;)

Siorin? :eek: Wanneer heeft Siorin hier gepost? Ik wist niet dat ze een DoP'er was. Heb ik dat meegemaakt?

Kijk maar eens naar de eerste pagina's van mijn Gedichtentopic! Ik geloof dat jij kwam aan het einde van Siorins tijd. Maar in mijn hoofd heb ik jullie nog wel tegelijk meegemaakt hoor!

Ik heb Siorin geloof ik nog wel nét meegemaakt, met drie posts of zo, dus jij dan zeker, Geel!

2004, het eerste gedicht dat ik op scholieren.com postte, van daarvoor heb ik niks meer.
Stil verlangen

Geluidloze woorden fluisterde je,
en ik, die niets doorzag,
geen dreigende klanken hoorde,
maar de tonen van jouw lach

Enkel de stilte als onze tolk,
wetend dat niets zal overgaan
en langzaam komt het besef
dat ik je nimmer zal verstaan.

Alleen de koude blik in je ogen
en de verbitterde galm van gemis
laten mij eindelijk begrijpen
dat het allang te laat is.

-Slechts stilte kan
verdovend zijn-



Een paar maanden later in 2005, een gedicht dat ik nog steeds mooi vind. Toch kon ik de breezer tekens rond de titel niet laten. Verder hield ik veel van moeilijke woorden, zoals doch en immer, ik had ze toen ook net geleerd en ik probeerde met mijn 13/14 jaar wijs te zijn.
~Ook goud is gebrekkig~

De stilte der stad blaast zijn intocht,
zwijgt eenzaam zijn weg door de straat
en daar kijk ik toe, hoe ook de klok
het eenzame tikken maar laat.

En ik zit hier verstomd en verdomd
alleen, gezien ik mijn leven verkoos
boven vergif en de taal van de wijsheid,
maar nu waren zelfs de uren eind’loos

Doch al wat ik dacht te weten vergeelde,
verloor zijn glans en glorie op perkament,
het verleden was immers al oud.

En ik wachtte op de tijd, die wonden heelde,
moe van het pleiten, had ik schuld bekend,
spreken was zilver en ik smachte naar goud.


2006 Heb wel een beetje de top gekozen, uit mijn gedichten. Ook deze vind ik nog steeds wel mooi, alhoewel het feit dat ik nog nooit een relatie had gehad destijds wel een beetje afbreuk eraan doet.

De rotzooi die je maakte
(en de afwas die ik had)


De stilte hangt gedwee door een sluimerend vertrek,
waarin de leegte onvoorstelbaar groot kan zijn
en de ruimte veel te klein was voor ons twee.

Nee je bent niet weg, de deur al uit, maar je staat
nog in een alles omvattend lijstje en je ligt nog
op de wastafel, hangt nog in mijn kast, want je laat
een spoor van kruimels achter, zelfs tot in de gang.

Misschien dat ik je op een zwak moment zal
wegpoetsen of zoeken tussen het rest afval en
dan vind ik je tussen honderd snoeppapiertjes,
avondpleziertjes en drie sterren te ver weg.

(dan zie ik jou, jij mij en groet ik je beleefd,
maar wel als vreemde die niets te vertellen heeft,
want je bent alweer voorbij.)

En ooit heb ik een plastic tas vol deeltjes jou,
allemaal net zo plastic als jij was, en dan huil ik
en dan lach ik en dan lig jij ’s morgens vroeg

niet langer als een lege plek in bed,
maar te roesten
(rusten) bij het grof vuil.

2010, ik had heel lang niks meer gedicht en daarna begon ik weer zo ineens.
De laatste kruistocht


Spoedig is het middernacht en de betovering
zal breken maar voor even lijkt de stad van goud
en je weet niet zeker of ze lacht of straalt of schijnt,
maar vandaag was Constantinopel voor haar gebouwd.

Zij was de hoofdstad van mijn staat, maar ook
de kloof van mijn bestaan, geen mens die haar verlaat,
zonder terug te keren. Uiteindelijk ga je in haar op
en net zo verwonderd aan haar ten onder.

Ze vertelde over vertes, over bergen en de top, over-
zeese landen waar ze niet zal slijten aan de vruchten
van de tijd en voor haar paradijs staat dan een wachter
met het brandend zwaard strijdlustig in zijn handen.

Zij maakt ons bedevaarders en bedelaars,
vergankelijke figuranten van haar verhaal.

Er is geen hemel meer op aarde, we vergooien onze handgranaten
tussen Eden en het beloofde land wordt de laatste oorlog uitgestreden,
wordt de laatste god aanbeden en dan kijken we om ons heen en zoeken
nog een laatste vijand, maar op dit slagveld zijn we onverhoeds alleen.

Want Constantinopel ging aan ridderlijkheid ten gronde
en zelfs in Ivoorkust zijn de stranden slechts van zand.
Misschien houden we allemaal de schijn wel op
en gaan aan haar ten onder.

Zeven zonden verder en we hebben El Dorado
nooit gevonden.


2011
Waarom wonen bij zee niet romantisch is

Zelfs de vloer waarop ik stond
was ongegrond, ik zie geen fundamenten,
slechts de mankementen van mijn benen,
met roestige gewrichten en gekromde tenen.
Ik hoor je roepen in een ander land, zo dicht-
bij dat ik je bijna geloven kan.

Ik verwacht een doodslag of je handen
stevig klevend om mijn keel en het stokken
van mijn woordenschat, hoe de lucht
uit me longen knapt. Ik volhard, weet en verwacht
vooral van liefde nooit teveel.

Maar je handen bleven hangen om me heen,
en je vingers haakten in mijn haren en dat doen ze
nu al jaren en ik streel je idealen, ik omarm je verhalen
over later, over vroeger, over alles daartussen in.
Maar je dromen, ze vertonen gaten, want mijn ledematen
zakken in elkaar, ik ben onbetrouwbaar, onbebouwbaar.
Ik ben het zand waarop niemand wonen wil.

ja, er is geen watsaaizeg hier, dus dan maar een beetje offtopic. Ik kan me wel herinneren dat Siorin op een paar gedichtjes gereageerd heeft, en dat ze zelf een paar korte gedichtjes heeft gepost maar ik kan me niet herinneren dat ze 'vaak' gedichten postte enzo.

Ik wilde net zeggen 'dat komt door mij! :cool:' maar ik geloof niet dat het nu echt meer geloofwaardig overkomt. :P En ik kan me niet herinneren, maar ik voel me dan ook nog vrij nieuw.

En wauw wauw wauw ZitriN! Ik wou dat ik dan kon, tjongejonge. :| Wauw. :bloos:

Dan zal dat waarschijnlijk geweest zijn in de periode dat ik vrijwel niet actief was op dit forum, behalve af en toe op Onzin.:)

@ Aletta Jacobs, ik kan me je ook niet herinneren. Had je een andere naam vroeger? Want ik heb dezelfde leeftijd en vertoef hier nu ook al zo'n 6 jaar zo nu en dan.
Verder, dankjewel Em! Ik heb de slechtere gedichten wel achterwege gelaten hoor, wat ik ook al zei. Vooral het tweede gedicht over socrates was vergeleken met de rest wel echt een juweeltje. Vind bij jou de vergelijking met de brandnetel erg mooi en het laatste is natuurlijk heel goed, ik kan bij jou echt een hele vooruitgang zien.
Net als bij Geel trouwens, je laatste gedicht is echt leuk!
@ Etmakas, ik kan me wel goed vinden in je gedichten over de dood (niet zo in die van moederlandsliefde ;)) dat deed ik vroeger ook alleeen maar.
ZIe dat mijn andere post lekker lang is geworden, heb hier trouwens het gedicht waar ik het trotst (meest trots?) op ben:

@ Em. Ik vind je brandnetel gedicht zo prachtig mooi (: Heerlijk!
@ Etmakas Ik voel me ook nog zo nieuw hier, als ik al die 'toen-was-het-heel-actief-en-toen-niet-verhalen' hoor, volgens bij ben ik dan echt van de nieuwe generatie (:

Nieuwe generatie sowieso, ja. Maar intussen zit ik al bijna anderhalf jaar op dit forum en ik was geloof ik bijna meteen naar DoP gekomen. Dus echt nieuw ben ik dan toch niet meer, denk ik.

Dankje ZitriN! :)

Ik weet nog toen je dat laatste gedicht nog op DoP postte, ik vond hem toen mooi en hij is nog steeds erg mooi! :) Voor de rest vind ik het verwonderlijk hoe jouw 'simpele' gedichten toch zo mooi zijn. Dat eerste gedichtje uit 2004, dat gaat over een onderwerp waar al zo vaak over gedicht is, maar toch heeft je gedicht iets 'dichterigs' (bij gebrek aan beter woord). (Y)

Ik heb in mijn leven niet veel gedicht. Ik heb het gevoel dat ik ook geen echte dichter ben. Toch kan ik goed mijn gevoel kwijt in een gedicht, wat voor mij opluchtend werkt. En het is altijd leuk dingen terug te lezen van vroeger.

Dit gedicht schreef ik in groep 6, met mijn vriendin. Het is een zielig gedichtje, dat komt vooral door de titel. Toen ik het teruglas moest ik erg lachen. Het is echt zo'n typisch kindergedichtje.


Dit gedichtje schreef ik in groep 7. Mijn juffrouw was toen erg ontroerd door dit gedichtje en supertrots dat ik zoiets "moeilijks" kon verwoorden en veel gevoel in het gedicht kon leggen. De titel van het gedicht, is "Gedicht" :facepalm:.


In de eerste klas van de middelbare school, schreef ik een gedicht dat ik helaas kwijt ben! Ik vond het echt een geslaagd gedicht dat ook echt af was. Iniedergeval, de boodschap van het gedicht was, dat na regen altijd weer zonneschijn zal komen; ieder mens heeft slechte en goede dagen.

Nu probeer me dus te ontwikkelen in het schrijven van gedichten. Een gedichtje dat ik gisteren schreef: (overigens ook te lezen in het "Kortegedichtentopic").

Bleepers, heb je de hints en tips van DoP al doorgelezen?

Wat is dat nou weer voor rare stille hint -o- ik begrijp hem niet helemaal, maar ik vind hem wel heel hintig. :o

Waarom zou daar iets hinterigs aan moeten zitten? Hij zegt dat hij nu graag zijn dichtskillz wil beteren, en wij hebben een heel cool tiptopicgeval waar hij iets aan kan hebben.

Ik vond de hints en tips niet zo heel wows. Maar nu ik ze weer zie vind ik ze wel handig meer voor mijn Nederlands PO dan mijn dichterlijkheid :bloos:

Welke ik wél tof vond, waren de tips van doemaardichtmaar. Even kijken of ik die nog kan vinden op de zooi die de huidige site is. Aha, gevonden. Ze zijn meer voor de 'sgatje ik houw van jouw' dichters, maar ook als je wat beter bent kan het misschien nog nuttig zijn! :O Ik vind ze tenminste goed uitdrukken wat ik zelf altijd bedoelde, of zoiets.

Maar het meeste had ik altijd aan die winnende-gedichten-van-vroeger, maar die hebben ze er niet meer opnieuw opgezet. Nog niet, tenminste. Ontzettend stom.

Oh! Ik vond het heel erg overkomen als 'je doet iets heel erg fout en je mag nu lekker zelf gaan uitzoeken wat je fout doet!'. Maar, okee (Y)