Naamloos gedicht.
 

Ik zink in gedachten, wat heb ik gemaakt?
Is de wereld mij dankbaar, of heeft zij mij alleen maar gehaat?

Leven kan altijd, maar tijd blijft vaak achter.
Ik hoopte dat ik sommige lessen later kon verwachten.
Waar staan je schoenen, waar wil je aan boord gaan.
Waar zal over vele jaren, die steen voor staan.

Ik stap uit mijn stoel, het ging weer te ver.
Achteraf toch quasi-tevreden, kijkend naar dit verleden.
Maar de zomer en zelfs de winter hebben nog nooit zo geroken.
Waarachter waren deze geuren voorheen dan toch achter verdoken.

Het is weer tijd, tijd om te gaan.
Ik vraag me alleen af waar ik mijn schoenen heb staan..


---

Dichtnul hier. Ik heb nog nooit gedicht oid, maar ik dacht ik zal eens een poging wagen ;) ben hier denk ik 20 minuten aan kwijt geweest.

Ik heb even rood gemaakt (speciaal voor katarina!) wat ik geen goede stukjes vind, wat ik niet origineel vind, en groen wat ik wel goede stukjes vind.

Waar een sterretje achter staat wil ik even wat over zeggen. Ik vind deze zin opzich goed, behalve dat er veel te veel woorden in zitten! Probeer het eens met minder woorden te verwoorden.

Ik vind het einde nog wel leuk bedacht! Een terug komend dingetje doet het altijd goed. (Y)

:cool:

Ik ben het met Bright Blue eens. Wat ik wil toevoegen: ik denk dat het beter loopt als je een beetje speelt met je zinnen. Nu begint elke zin op een nieuwe regel en iedere regel is een nieuwe zin met hoofdletter en punt. Als je dat aanpast, krijg je een heel ander effect. Kijk, zoiets:
Of:
Okee, dat is wel een heel random gedicht (en ik bedacht me net pas dat madeliefjes natuurlijk helemaal niet blauw zijn :o), maar snap je wat ik bedoel? Het maakt het wat spannender en als je het goed doet, komt het het ritme ten goede.
Verder vind ik het niet mooi om met twee vraagzinnen te beginnen. Het is zo ontzettend cliché en ook nogal 'hai ik ben een meisje van dertien en waarom is het zo moeilijk? Waarvoor leef ik? Ik ga nu snijden doei!' of zo.

Ik ben het gedeeltelijk met Bright Blue en Etmakas eens. Spelen met de interpunctie en zinsafbreking maakt het gedicht inderdaad veel levendiger en op die manier kan je er een ritme instoppen. Ik weet van mezelf dat 'beginners' dat niet doen, maar het is juist leuk om te leren! (Dansen op Papier, you know)

Verder:

Ik hoop dat je er wat aan hebt :)

Bedankt voor de feedback! tof dat jullie de tijd nemen om het door te lezen en ik ben gevleid om te horen dat jullie zelfs bepaalde zinnen kunnen waarderen :).

Ik wist niet goed hoe ik moest beginnen, ik had dit nog nooit gedaan en ook niet echt een idee wat ik zou gaan schrijven. Eigenlijk dacht ik zelf dat ik met die 1e 2 regels nog wel een aardig begin had hehe. Vaak zat ik zelf ook een beetje te kijken hoe ik de zinnen neer moest zetten om het zo vloeiend mogelijk leesbaar te maken, maar zinnen afbreken is niet in me opgekomen. Ik vind het ook een beetje irritant lezen als ik het zo zie om eerlijk te zijn.

Ik denk niet dat dit iets is wat ik vaker zal doen, maar toch had ik er meer plezier in dan ik vantevoren had gedacht. Hoe verder ik kwam hoe meer dat er in me opkwam, maar ik vond het lastig om dingen niet letterlijk op te schrijven en om iets goed te laten klinken zonder dat het rijmt.

edit: verdoken is een woord ja ;)