Wat is het heftigste dat jij in je leven hebt meegemaakt?
 

Wat je wil vertellen uiteraard :)

Ts begint :y

OT: Deze dan maar...
Mijn vader wilde een ambetante kerel voorbij rijden die ons voorbij stak en dan traag ging rijden op het 2de rijvak. Maar hij had door de zon een andere wagen die ook wilde voorbijgaan niet gezien. Hij moest dus uitwijken met een ruk aan het stuur. We geraken in slip en spin ontwijken zo nog op een haar 4 auto's en belanden omgekeerd juist niet tegen de vangrails. Net alles ontweken.

Ik weet (nog) niet echt iets. :o Hoewel ik een rotleven heb, heb ik niet echt vreselijke dingen meegemaakt :o:D

Life is an endless pain with a painful end, brah.

Mijn geboorte.

Daarnaast zal wel de darm-operatie of de scoliose operatie het heftigst zijn geweest.

Dat is dan fysiek, in mijn hoofd:

De opgestapelde leugens van moeders
Paps psychose en nooit meer normaal doen
Hallucinatie Daan

Mijn leven is al bijna nooit echt leuk geweest, maar het heftigste was wel denk ik dat op een dag mijn vader een psychkliniek in moest en mijn moeder van depressie haar bed niet meer uitkwam. En dat die situatie ook een maand of 2/3 aanhield zonder te veranderen. Ik was toen 10.

Tot besef komen dat mijn vriendin langzaamaan kaal werd, maar ik was eerder bezorgd om haar gevoelens dan om die van mij. Verder mijn oudste broer zien huilen vond ik ook wel heftig, want ik heb hem in mijn hele leven twee keer zien huilen.

Is dat door een aandoening of ziekte oid?

OT:

Het meest recente wat ik wel heftig vond om mijn doodzieke oma in bed te zien liggen, enkele dagen voor haar overlijden. Dat ging ook gepaard met het besef dat het de laatste keer was dat ik haar zou zien.

Verder zou ik niet zo gauw iets kunnen verzinnen. Ja, om mijn moeder te zien huilen met de kerst, omdat ze werd overmand door emoties vanwege het overlijden van haar moeder. En dan bedoel ik ook echt janken, niet even een traantje.

Zij heeft alopecia universalis.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Alopecia_areata

mijn meter heeft dat ook. Gelukkig merk je er echt niets van met haar pruik.

Wel als je wimpers en wenkbrauwen uitvallen.

Een vriend van mij heeft dat ook, en na jaren met een pruik te lopen en een bril om zijn wenkbrauwen te maskeren, heeft hij nu alles afgedaan en denkt iedereen dat hij gabber is :d
Daar is verder toch wel prima mee te leven, ondanks dat je geen haar hebt (wat me best naar lijkt, op het benen scheren na dan)?

Tja daar had ik even niet aan gedacht mijn meter heeft het alleen op haar hoofd.

Ik weet het niet precies. Ik ben altijd een professional geweest in het onderdrukken van emoties en gevoelens die ik niet leuk vond. Ik kan me vaag herinneren dat onderduiken van bommen zo'n emotie was. En de tig ruzies die mijn ouders hadden/hebben.

Bommen :|

Ik moet echt mijn mond houden met mijn 'mijn moeder had wel dood kunnen gaan aan die darmperforatie' als ik jullie zo hoor.

Daar is ook wel mee te leven, alleen zij was altijd hét meisje met het lange bruine haar, iedereen vond het altijd heel mooi, en plotseling is ze kaal, dus ze heeft het ook proberen te maskeren met een pruik, maar nu heeft ze besloten om toch met alleen een pet op te lopen. Maar ja, zo'n overgang is best zwaar als je ook nog op een middelbare school zit waar de meeste mensen niet verder kijken dan iemands uiterlijk.

Ik ben overspannen geweest. Maar aan de andere kant heeft dat ook iets waardevols opgeleverd, dus ik zie het niet als iets negatiefs. Maar heftig was het in ieder geval wel, in ieder geval wel zoals ik het ervaren heb!

Ja, ik ben ook gehecht aan mijn haar (ineens, sinds het lang is, heel bizar) en een pruik zou gewoon niet hetzelfde zijn. Wel tof dat ze zonder pruik naar school gaat (Y)
Vriend van mij heeft er jaaaaaaaaaaaaaaren over gedaan voor hij er überhaupt over wilde praten, laat staan zijn pruik afdoen.

Dat lijkt me echt naar, alhoewel kunstwimpers en getekende wenkbrauwen nog enigszins verzachtend kunnen werken, lijkt me? Okselhaar en borsthaar en schaamhaar lijkt me dan (helemaal voor een vrouw) minder problematisch.

Ze is niet zo'n kei met make-up en dergelijke en ze vind het ook zo nep eruit zien, daarom doet ze dat ook niet.

Ook toen vaders lachend aan de rand van een vijver stond toen ik door het ijs was gezakt als kleuter.

Pfff, m'n kleine nichtje, opeens overleden toen ik 10 was, tops. Denk eerder nog jonger.
In één jaar, groep 8, een stuk of 3 mensen verliezen. Ik weet amper nog wie, ik weet nog wel dat ik dacht dat ik ongeluk bracht en dat mensen om mij heen dood neervielen.
Vrienden met zelfmoordneigingen/pogingen, zo erg dat ze worden opgenomen tbv hun eigen veiligheid.
Heroïneverslaafde moordenaar die een relatie had met een goede vriendin
Beste vriendin die een abortus moest laten doen toen ze net 17 was, en niemand erover had verteld behalve mij.
Operatie met best wat risico, al was dat alleen lichamelijk heftig. Vrij veel pijn gehad gedurende een maand of 2 daarna.

Off the top of my head, er is nog meer maar sommige dingen zijn te prive om te posten en sommige ben ik allang weer vergeten.

pfffff zoveel:facepalm:
-een keer een vliegtuig gemist doordat ik en mn broertje ziek waren geworden net voor vertrek, dat vliegtuig was later dus neergestort en niemand had t overleefd
-2 zware auto-ongelukken
-2 keer brand op school.

Jullie hebben allemaal van die erge dingen meegemaakt en dan kom ik aan hoor :'). Maar goed, het ergste is denk ik de uitzetting van vrienden en andere aanvaringen met het falen van de IND, en het overlijden van iemand die belangrijk voor me was.

ehhh, een treinspringer dan maar :o

Ik weet niet. Mijn ouders zijn gescheiden nadat ze regelmatig vrij gewelddadig ruzie hadden, er was een keer brand op school die in mijn klaslokaal begon, en ik heb een keer (fysiek) gevochten met mijn stiefmoeder tot mijn vader ons uit elkaar trok en mij in mijn gezicht sloeg. Maar eigenlijk heb ik niets daarvan als heftig ervaren.

Mijn leven is tamelijk gelijkmatig. Het enige wat ik als heftige gebeurtenis kan bedenken zijn sterfgevallen. Het overlijden van mijn opa, wat best onverwacht was, en ik had ook een heel goede band met hem; het lange ziekteproces van de vader van mijn vriend, waarbij mijn vriend voor hem zorgde; en vorige week de eerste keer dat een patiënt overleed waar ik bij was.

Misschien heeft iemand in je omgeving het boze oog.

ow, dat vond ik wel gezellig; we mochten toch de trein niet uit totdat alle brokjes mens opgeruimd waren; en ik had bier bij (Y).

ot: ik denk de paar maanden dat ik dood ging van de pijn ivm een niersteen.

Dit is gewoon een prachtige zin.

gezien van buiten de trein. als ik in de trein zit, vind ik het ook niet zo erg. want meestal als ik in de trein zit moet ik toch niet echt ergens naartoe :cool:

ow, dat is dan inderdaad wat minder. Ik heb ooit een auto een meisje van een jaar of 8/9 zien scheppen; maar dat vind ik alsnog minder erg dan mn niersteen-leed ;P

Hmm dat zijn best veel dingen eigenlijk.. Maar er is er 1 die er voor mij het heftigste is geweest ( en nu nog steeds)

Me vader heeft een ongeluk gehad toen ik 15 was(het was zelfs 1 dag voor mijn 16e verjaardag), hij is door een dak gevallen 6 meter naar beneden in een stal.
ik was erbij want het was tijdens het werk en heb hem op ook echt zien vallen. Ik heb hem blijkbaar op dat moment gered met de stabiele zijligging. ( weet er zelf niets meer van hoor, maar blijkbaar kan je heel veel op zo'n moment) Hij is toen met een trauma helikopter naar Groningen gebracht. Hij had die dag( en de dag erna) maar 20% overlevingskans.Hij heeft toen nog 2 weken in coma gelegen, en daarna overgeplaatst naar Enschede.
Maar hij is er nu toch redelijk uitgekomen naar al die jaren. Elke dag naar het Roessingh voor therapie 3jaar lang.
Hij heeft wel een hersenbeschadiging maar hij kan vrijwel alle dingen weer omdat hij zo graag wil! Het is wel eens moeilijk met bepaalde dingen maar ik ben allang blij dat me vader nog leeft.

Nierstenen zijn killing inderdaad(N)

Vooral als je ze weer uit moet plassen:D:D;d;d;D;d;D;D:D:D:(

was ze lekker?:bloos::bloos:

Dit vind ik anders ook behoorlijk heftig hoor.

die van mij was een huge ass mofo dus ik mocht onder het mes <3

de aanblik van haar levenloze lijfje doet me nog steeds sidderen van geluk :bloos:

@Etmakas wat bedoel je met het boze oog:bloos:

En lijkt het maar of maken jullie nou echt zoveel treinspringers mee??

Dit lijkt me echt heel bizar :|

Ik probeerde net mijn heftigste ding te verzinnen, maar ik vind het zo moeilijk om de dingen die er voor in aanmerking komen met elkaar te vergelijken. Het is echt appels met peren vergelijken.

hoe meer je in een trein zit hoe hoger de kans natuurlijk!

Dit vind ik dus echt smakeloos. Snap wel dat het een grap is hoor, maar toch. Nee (N)

OT: de dood van m'n vader denk ik.

Oh, en ook heel heftig, maar dan positief: mijn 2 bevallingen. Vooral de 2e was heftig omdat het heel snel ging.

Heb vrij weinig heftigs meegemaakt. Ben een keer bijna omvergereden door een auto. Maar dat is het dan ook wel.

Traject Zwolle - Amersfoort heeft het hoogste springertal.

Ik vond iemand onder mijn trein ook wel erg heftig. Ik zat voorin, de machinist begon te toeteren, maar vervolgens hoorden en voelden we een fiets onder de trein door komen. Wat een lawaai. En mja, automatisch kijk je dan van schrik uit het raam en zie je dingen die je niet wil zien :s Vervolgens dus allemaal lijkbleke mensen om je heen en dan komt de machinist uit zijn hokje nóg bleker dan de passagiers. Brrr... en het idee dat hij vervolgens buiten moet gaan kijken :s Echt vreselijk. Vervolgens werden de passagiers uit de trein geholpen door de brandweer en stonden er bussen in een veld vlakbij, de voorkant van de trein was 'afgezet' door een witte tent. Brr :s De mensen die achter uit de trein kwamen hadden niets gezien, die waren vrij lacherig aan het doen, dat was een raar contrast met de mensen uit 'mijn' coupé. Ik zit regelmatig in die treinen en zag die machinist ook wekelijk, sinds dat ongeluk heb ik hem nooit meer gezien :(

Ja, het maakt een hoop herrie. Dat zijn al die botten die breken en op en neer springen tussen onderstel en rails (Y). Ik weet niet meer precies wat het exacte getal is, maar elke machinist maakt iets van 1.7 aanrijding mee oid. Maar goed, wij mochten toen dus niet uit de trein dus dat duurde wel een uurtje of 3. Een vriend van mijn oom is (of was) rechercheur; die moesten toen een meisje van een jaar of 18 bij elkaar gaan zoeken, hij vond het wel fascinerend materie dat bv haar teddybeer het wel overleefd had.

Potverdikkie, en ik had er nog zo lang op zitten broeden.

@Andijvie, je hoort idd vaak dat machinisten en conducteuren na een aantal keer de positieve kant van hun werk niet meer zien en ontslag nemen, kan ik mezelf ook wel voorstellen na zo'n gebeurtenissen.
Jammer dat mensen de machinisten en conducteuren vaak zo links laten liggen en alleen maar afsnauwen of commanderen, een simpel ''goedemorgen'' is vaak al teveel gevraagd.(niet dat de mensen hier dat meteen doen ofzo maar het valt me gewoon op in het algemeen)

Wij hebben toen ook een paar uur moeten wachten voor we eruit mochten, ze moesten eerst alle 'stukjes' bij elkaar zoeken idd :( (En dan zie je zie door de bosjes lopen en zoeken en iets in een zak stoppen :s )

Helemaal mee eens (y). Die mensen zijn er doorgaans om jou op een fijne manier van A naar B te brengen. Ik vind de 'recente' berichten van hulpverleners die worden aangevallen ook te walgelijk voor woorden. Misschien nog wel erger dan dode kindjes want de maatschappij dat ben jij huhu.