Wat doen als je vriend/innnetje iemand zoent
 

Stel je hebt een vriend/innetje. (een waar je wat mee hebt)
Deze betrap je op het zoenen van een ander. Wat is je eertse reactie en wat is je actie

Ik zou me zwaar beledigd voelen. Ik heb een hekel aan vreemdgaan; het is respectloos.
Mijn eerste (re)actie is het uitmaken. Period.

Ik zou haar vriendelijk aantikken, en vriendelijk glimlachend zou ik haar vertellen dat ze de kanker kan krijgen, en als ze prijs stelt op een verdere toekomst, ze niet meer bij mij in de buurt moet komen.

Die optie staat niet in de poll!


Nee, ik zou het niet echt weten. Ik heb geen vriendje atm en ik kan me verschillende niveaus van serieus zijn/houden van elkaar/ect. voorstellen, de ene relatie is de andere niet. Als het niet zo'n geweldige boeiende relatie zou zijn en hij zoent dan óók nog eens met een ander, ja doei. Maar als ik duisentveel van hem houd en we zijn al veel verder dan zoenen, dan ben ik aan de ene kant ook bozer, maar aan de andere kant zou ik het misschien wel weer eerder proberen er tóch mee door te gaan. Ik weet het niet.

Het zou bij mij denk ik heel erg hangen tussen trots zijn en daar met alle waardigheid die ik op dat moment nog in me heb tegen hem zeggen dattie dood kan vallen, en al mijn waardigheid verliezen en een drama veroorzaken, inclusief klappen, met glazen gooien en flink schreeuwen.

Dit inderdaad, hoewel ik mezelf niet zou willen laten kennen waar hij bij is. Dan komt de drama wel als ik alleen ben (of met een vriendin of zo).

Ik zou ontzettend boos worden, maar het niet ter plekke uitmaken omdat ik ook met een ander heb gezoend tussen het uitspreken van ernstige twijfels en het daadwerkelijk uitmaken, wat ook erg onrespectvol van me was. Toen wilde hij me ook kunnen vergeven en ik zou hem ook willen kunnen vergeven, al weet ik niet of dat kan.

Ik zou me vragen aan haar waarom ik en was ik niet goed genoeg voor jou.

Ik ben verbaats (Y)

Nee ik zou verbijsterd kijken, en dan.. ik weet eigenlijk niet of ik meteen naar hem toe zou gaan of later. Ik denk dat ik erbij zou gaan staan wachten tot ze uit zichzelf ophouden. En dan maar afwachten hoe hij dat gaat uitleggen.

Maar dat gebeurt echt niet... hij zou het eerst uitmaken. Ik heb altijd te nobele vriendjes voor dit soort dingen :P

Dat klopt, dus daarom zette ik het er maar los bij :o

heb gestemd voor 'ik krijg denk ik een shock' (en maak het daarna alsnog uit) ;)

Mijn vriendje doet dat niet (Y) Ik probeer hem er altijd van te overtuigen dat hij met jongens wil zoenen, maar dat gebeurt al niet. Mocht hij nou tóch met een ander meisje zoenen, dan ren ik geloof ik heel hard weg en ga ik janken en mensen bellen en dan pas boos worden.

Ik kan niet zeker zeggen wat ik dan zou doen. Ik weet niet of ik weg zou rennen of juist op hem af zou rennen. Ik zou er in ieder geval kapot van zijn. Tot nu toe zei ik altijd dat ik het dan zou uitmaken, maar ik ga nooit ophouden van mijn vriend te houden, dus dan is dat misschien toch niet meer echt een optie.

ik zou het gelijk uitmaken, hij heeft toch die ander. Wat ben ik dan nog voor hem..

Wat ik zou doen staat er niet tussen. Ik zou afwachten wat hij doet. Ik ben in ieder geval niet van het boos worden en slaan of antwoorden eisen. Vind dat ik daar geen recht op heb. Ik blijf heel kalm en zie wel wat er gebeurt.

Slaan zou ik ook niet doen, maar vind jij echt dat je geen recht hebt om boos te worden als jouw vriend/in vreemd gaat? Of op z'n minst recht op het antwoord 'waarom' hij/zij niet even het respect opbrengt om het eerst uit te maken?

Ik ben oprecht benieuwd, want ik snap niet hoe je bij de conclusie bent gekomen dat jij daar geen recht op hebt. Wanneer je een relatie hebt zijn er toch 'regels' waartoe jullie samen zijn gekomen; een 'contract', if you will - vooral als er letterlijk over is gesproken wat wel en niet 'mag'. Dus dan heb jij toch zeker wel het recht om boos te worden of antwoorden te eisen?

Ik vind dat ik sowieso nergens recht op heb omdat hij niet mijn bezit is. Wat hij doet moet hij zelf weten. Het is fijn dat we er allebei voor kiezen om samen te zijn, maar mocht hij op een dag anders besluiten dan is dat prima. Jammer als ik eigenlijk nog met hem wilde zijn maar hij is een levend persoon die zelf zijn keuzes mag maken.

De enige afspraak die we hebben is dat we het elkaar meteen vertellen als we vreemd zijn gegaan. We gaan er allebei van uit dat het niet gebeurt maar als het dan toch gebeurt hebben we dus wel afgesproken het elkaar te vertellen. Mijn vriend mag eigenlijk alles doen wat hij wil, er zijn alleen een paar dingen die ervoor kunnen zorgen dat ik niet meer in een relatie met hem wil zijn. Maar ik wil echt niet dat hij dingen laat vanwege mij. Waarom zou ik boos worden? Wat heb ik daaraan? Waarom zou ik antwoord moeten hebben op waarom hij het doet zonder het eerst respectvol uit te maken? Lijkt me toch vrij duidelijk, dat respect heeft hij dan niet.

Ik heb nergens recht op, dat we in een relatie zitten maakt niet dat ik hem meer bezit of hij mij meer moet gehoorzamen dan een willekeurige vreemde. Ik vind dat een dieper en groter bewijs van liefde dan elkaar vastleggen in 'contracten' (bij gebrek aan een beter woord) waarin je bespreekt wat iemand wel en niet mag. Hij mag alles.

Ik ben het hier in theorie natuurlijk mee eens. Niemand is het bezit van een ander en iets 'mogen' is moeilijk definieerbaar in een relatie. Om maar even een rare parabel te trekken: Je 'mag' ook iemand vermoorden, maar dan moet je met de consequenties leven. In het geval van vreemd gaan is de consequentie dat je de relatie (in de meeste gevallen) verliest en natuurlijk 'mag' je ervoor kiezen dat dat het waard is. Ook zijn de acties van een ander niet met contracten vast te leggen en moet iedereen fijn doen wat hij wil doen, maar ik hoop dat je het er wel mee eens bent dat mensen in relaties wel bepaalde 'afspraken' maken (contract is wellicht een verkeerd woord), waarvan je toch op één of andere manier mag verwachten dat die worden nageleefd.

Jouw conclusie is dan (terecht of course) dat wanneer persoon X zich niet aan deze afspraken houdt, dat hij dan blijkbaar niet de persoon is met wie jij een relatie wil hebben en heb jij het recht niet daar boos om te worden want iemand is wie hij is. - Btw, correct me if I'm wrong: dit is wat ik uit jouw verhaal haal.

Dus ik snap jouw gedachtegang wél; het is namelijk vrij logisch. Toch denk ik niet dat ik stoïcijns genoeg ben om aan die logica vast te houden op het moment dat mijn vriend zoiets flikt. Ik zou dan met vragen zitten als: "Waarom maak je afspraken als je je er toch niet aan wilt houden?" of "Hoeveel heb ik überhaupt voor je betekend als je me niet eens genoeg respecteert om eerst onze relatie (en dus onze 'afspraken') te beëindigen?"

Het zou heel moeilijk voor mij zijn om mijn emotie met de logica te verenigen en te zeggen: "Oh, okay. Nice to know you and have a nice life."

Ik kan het niet goed uitleggen, volgens mij. :o

Je legt het wel goed uit hoor, ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt. En je snapt ook wat ik bedoel (Y) Ik moet inderdaad wel zeggen dat ik van mezelf vrij stoïcijns ben.

ik zou mijn vriend en dat meisje aankijken en zonder een woord te zeggen weglopen (ook al riep hij me achterna of pakte hij me vast ofzo, ik liep gewoon door als een echte bitch). En dan stuur ik hem een smsje met dat ik twee weken niks meer met hem te maken wil hebben en dan zou ik twee weken echt helemaal niks meer van me laten horen. Gewoon om ff bij te komen van het idee dat hij verlangens heeft om andere meisjes te zoenen. Ik raakte als ik dat zag echt in shock want wij hebben nu al een jaar verkering en dat zou ik echt niet van hem hebben verwacht.
Maar uitmaken zou ik nooooit doen. Ik kan niet eens zonder hem leven. Na die twee weken/of langer/of korter zou ik hem vragen wáárom hij dat deed. En dan hoeft hij niet aan te komen met de standaard smoesjes: ik had een rotdag, ik had te veel bier op en blablabla. Als ik dan geen greintje spijt ontdekte; dan zou ik het pas uitmaken. Maar als hij echt in de gaten heeft dat dat niet kan en dat hij me zeer doet met dat soort dingen zou ik mijn relatie gewoon aanhouden, maar ik zou denk ik niet zo snel weer met hem gaan vrijen of zoenen.

Zoals Volk al zei geldt dat eigenlijk ook wel voor mij. Ik zie hem niet als mijn bezit, en ik ben ook niet zijn bezit. We zijn samen, en kiezen daar iedere dag weer bewust voor. Maar mocht hij om de een of andere reden de behoefte hebben om een ander te zoenen dan zou ik dat wel graag van tevoren willen weten. Of op z'n minst direct erna, niet weken later of via via. Het zou in ieder geval niet gelijk uit zijn als hij open en eerlijk is. En als ik hem zou betrappen, dan zou ik niet gelijk gaan staan slaan en schreeuwen maar gewoon thuis er over beginnen op een manier waarbij hij niet het idee heeft dat hij zich moet verdedigen maar waarbij er alsnog de openheid is om te vertellen wat hij nou eigenlijk wil en zo. En als dan blijkt dat ik daar niet mee kan leven, of dat het niet meer genoeg is voor hem, njaa dan moeten we onze eigen wegen maar inslaan.

Ik kan me dat echt niet voorstellen. Mijn vriend en ik delen alles met elkaar, we kunnen áltijd bij elkaar terecht. Volgens mij is jou relatie echt heel anders. :D