Wat is een goed leven leiden?
 

Laatst werd de vraag gesteld wanneer je een goed leven leidt en iemand antwoordde iets als: "Jezelf zo optimaal mogelijk ontwikkelen." En ik dacht daar over na en ben het daar eigenlijk niet mee eens. Voor mij heeft een goed leven niets te maken met ontwikkeling, maar veel meer met een liefdevol leven leiden. In een bepaald opzicht heeft dat ook wel met ontwikkeling te maken, maar ik associeer een goed leven met een leven waarin je zo veel mogelijk liefde ontvangt en geeft, waarin je zo veel mogelijk gelukkig bent ook.

En jullie? Gaat een goed leven voor jullie eerder om ontwikkeling of om liefde/ geluk?

Ik denk dat jezelf zo optimaal mogelijk ontwikkelen voor sommige mensen inderdaad kan staan voor een goed leven leiden. Maar dat is niet een reden die voor iedereen geldt, gelukkig zijn is dat denk ik wel (of nog algemener "je goed voelen") Liefde zou ik dan weer niet zeggen, dat is weer iets wat niet voor iedereen geldt (wel voor heel, heel erg veel mensen)

In het kort: Ik denk dat de hoofdzaak bij een goed leven een gelukkig leven is. De een vind geluk in ontwikkeling en de ander in de liefde.

Het gevaar zit er alleen wel in dat als je streeft naar een gelukkig leven, dat zo veel druk op je kan leggen dat het juist averechts werkt. Dus misschien is het daarom beter om over ontwikkeling te spreken. Of juist niet, want dat kan evengoed stress geven, dat hele ambitie-aspect moet juist weg, een leven is goed als er geluk is, niet als je zo veel mogelijk streeft naar geluk/ meer kennis/ wat dan ook.

Dan zou ik zeggen dat een goed leven leiden niet iets is van 'streven naar zoveel mogelijk ...'. Maar dat je een goed leven leidt als je in het moment zelf gelukkig bent. Zo kun je het ene moment vinden dat je geen goed leven leidt, terwijl je dat het volgende moment wel vind.

Voor mij is dat gewoon als je gelukkig bent en de doelen die je voor jezelf hebt gesteld behaalt. Zolang iemand tevreden is met zn leven vind ik dat die een goed leven leidt.

En als iemand nu heel tevreden en gelukkig is, maar wel een ontzettende misdadiger is? Maar daar zelf niet om geeft? Leidt die dan ook een goed leven? Ik denk het niet. Ik denk dat 'een goed leven leiden' niet alleen afhangt van je eigen geluk, maar ook van hoe je je gedraagt tegenover anderen.
Volgens Aristoteles was het hoogste doel in het leven inderdaad geluk. Maar hij vatte dit eerder op als 'gelukt' zijn. Een goed mens zijn dus.

Ja, dus dan is dat aspect van liefde toch ook van belang: een goed leven leiden heeft dan ook te maken met een goed mens zijn, dus zo veel mogelijk liefde geven. Een goed leven leiden is niet precies hetzelfde als een goed mens zijn, iemand kan wel heel erg goed zijn, maar nog steeds een verrot leven leiden, als er bijvoorbeeld aan allerlei basisvoorwaarden (genoeg eten, een dak boven je hoofd) niet is voldaan.

Volgens mij komt een goed leven leiden inderdaad eerder neer op het ontwikkelen van jezelf (het evolueren naar een staat waarin je werkelijke beeld en je idealistische beeld meer samenvallen).

Wat dat ontwikkelen inhoudt, is natuurlijk een geheel persoonlijke zaak. Voor de ene persoon zal liefde (geven/krijgen) een belangrijk aspect daarin zijn; voor andere mensen is het belangrijker om een hoge status te hebben (bv. rijk worden, beroemd zijn, macht, ...).

In dat opzicht zal een misdadiger (goh, wat is een misdadiger natuurlijk: Robin Hood was ook een misdadiger) voor zichzelf ook wel een goed leven leiden. Sommige mensen zullen bepaalde ethische bezwaren hebben tegen hun praktijken (of juist niet); maar dat doet volgens mij niet af aan de mate waarin hun leven "goed" is.

Kijk eerder naar een Robin Hood van deze tijd, bv. Julian Assange. Afhankelijk van aan wie je het vraagt, zal die persoon als goed of als slecht beschouwd worden. En hoewel ik me kan voorstellen dat zijn leven een complete rotzooi is op dit moment, kan hij er misschien best wel gelukkig mee zijn in de zin dat hij tegen het establishment ingaat en het onrecht dat hij daarin herkent probeert af te breken.

Een goed leven leiden kan je dus op twee manieren opvatten: wat je voor jezelf een goed leven vindt en wat anderen daarvan vinden. Zelf vind ik vooral dat eerste belangrijk; het tweede kan wel een invloed hebben; maar de "anderen" hebben niet één mening maar honderden verschillende. Er zijn geen algemene regels als het aankomt op ethiek; er zijn wel heel wat punten waar de maatschappij stilzwijgend een overeenkomst heeft (bv. moord is over het algemeen verkeerd; maar bij heel wat mensen zal de moord op een dictator als minder erg gezien worden dan een moord op een kind terwijl het exact dezelfde daad is). Je kan nooit goed doen voor iedereen, dat is gewoonweg onmogelijk. En goed doen voor "de gemiddelde mens" is een illusie, er bestaat geen gemiddelde mens (de gemiddelde mens heeft bij benadering 1.99999 benen).

Kortom: de enige maat die in mijn ogen vast te stellen is voor een goed leven is je eigen visie op je eigen leven. Die maat (liefde, geluk, geld, roem, aantal postzegels in je plakboek, ...) bepaal je natuurlijk geheel zelf. Voor mij persoonlijk komt dat vooral neer op geluk en wegen die andere factoren daarin mee (voor het aantal postzegels, zolang dat aantal niet-negatief is, ben ik tevreden).

Gezond en liefdevol leven maakt gelukkig.
Ontwikkelen hoeft niet meteen gelukkig makend te zijn. Bij mij komen gezondheid en liefde voorop.
Ontwikkelen maakt het wel leuker, maar is lang niet zo belangrijk.

EDIT:
Echt een goede manier om hem te noemen.

Met je maten een biertje en tv kijken, that's the good life

Jij hoort toch nog helemaal geen bier te drinken? :nono:

Hij vergeet dan ook "het lak hebben aan vrijheidsbeperkende wetten"

Streven naar "the greatest happiness of the greatest number". (Kant, toch?)

Daarmee streef ik dus naar geluk voor mezelf, maar wel rekeninghoudend met het geluk van anderen. Overigens vind ik dat dieren daar ook bij horen.

Hm, Kant is van de 'categorische imperatief', maar wat dat precies inhoudt... Volgens mij stelt hij dat je voor je eigen geluk moet gaan zolang je het geluk van anderen daarmee niet in de weg staat, dat klinkt wel als wat jij bedoelt, toch? :) Je citaat klinkt alleen meer utilistisch, 'het grootste geluk voor het grootst aantal mensen'...

categorisch imperatief geeft een onvoorwaardelijk gebod (gij zult HOE DAN OOK niet doden). Kant zocht dus naar een categorisch imperatief dat altijd geldt of goed is.

hij kwam uit op:
Je hebt gelijk, ik bedoelde inderdaad niet Kant. Mijn aantekeningen zijn zo chaotisch dat het vaak niet meer duidelijk is welke aantekening bij welke filosoof of stroming hoort :o.
Ik ben dus meer een utilitarist.

ik zie nu dat ik eigenlijk twee verschillende dingen heb opgeschreven in mijn post van gisteren. Ik heb er nog eens over nagedacht en een goed leven leiden is volgens mij streven naar je eigen geluk zonder andermans geluk in de weg te staan. Een perfect leven is zoveel mogelijk mensen zo gelukkig mogelijk maken (en dan mag je jezelf natuurlijk ook tot de "zoveel mogelijk mensen" rekenen).

goed leven is een leven met alle dingen die mensen nodig hebben zoals eten drinken liefde opvoeding, en daarbij vind ik een goed einde heel belangrijk.

Dat is voor iedereen verschillend, omdat niet iedereen overal evenveel waarde aan geeft. :)

Ah ja, ends in themselves versus meaning in themselves. Dus dat je de buschauffeur niet alleen ziet als 'degene die je naar het station brengt', maar ook als mens.

Maar dan had ik je dus toch goed begrepen :)