Daanaap
 

Mijn rode nagels schilferend
tikken gestaag staccato
mijn vingers, mijn armen,
het zenuwstelsel dat mij verbindt.

Er zijn wel woorden voor,
ergens verzonken en vergeten
door dit uitgeblazen brein
waar ik bloedig aan de buitenkant

mijn haren kam, de schijn spiegel.
Waar lettergrepen lucht als
een fiets die gestolen wordt en
een oom die verloren wordt,

niets zijn in volle glorie mijn.
Ik laat mijn ledematen lopen,
lief lachen naar een oud lief en

buigen.

Breken.

Wow, dit is echt zo mooi.
Knap dat je zoiets op deze manier kan verwoorden!

Ik vind deze denk ik net iets té vaag. Toch kan ik me er wel wat bij voorstellen, maar in mijn hoofd loopt het ook allemaal net niet lekker. Moet het niet "dat mij verbindt" en "de uitgeblazen hersenpan" zijn? Of snap ik die zinnen gewoon niet?
Tegelijk zitten er ook weer echt briljante dingen in vind ik zelf:
Wel vreemd dat zo weinig reageren.

Ja, eigenlijk wel. Om eerlijk te zijn heb ik al drie keer dit gedicht aangeklikt en heb ik het twee keer helemaal gelezen, maar nog niet gereageerd.
Ik heb wel eens beter van je gelezen, maar je stijl pakt me wel. Het leest prettig moeilijk (als dat bestaat) vanwege je leuke, lange zinsconstructies. Een ding: volgens mij is het niet 'het hersenpan' maar 'de hersenpan', of wilde je iets anders zeggen met die 'het'?

Ja, ik heb het gedicht ook meerdere malen gelezen, maar nog niet gereageerd. :o

Het is een heel mooi gedicht. Zoals ZitriN zegt is het ook nogal vaag, maar dat stoort mij niet.
Verder zijn er misschien een paar grammaticale fouten, maar die merk ik niet op omdat ik het gedicht heel fijn vind lezen en ook heel erg dichterlijk vind!
Goed gedaan (Y)

Juh, ik was er niet, dan krijg je dat! :D

Verder ben ik het me je eens. Ik vind het einde heel mooi en de stukjes die jij nu noemt ook, maar verder is het voor mij ook wel een hele grote... hoe zeg je dat... dichterlijkheidsoffensief, of zo. Maar ik heb het dan ook nog maar twee keer gelezen en ik heb bij dat soort dingen vaak dat het in mijn hoofd allemaal nog een beetje op zijn plek moet vallen.

Jup, het hersenpan moet de hersenpan zijn. Al vind ik dat wel véél lelijker, dus ik heb het iets aangepast. Ik zit zelf nu een beetje in tweestrijd, want aan de ene kant vind ik het wel "leuk" ofzo als het niet helemaal te begrijpen is. Maar aan de andere kant moet het niet alleen maar een brij van onduidelijkheden zijn. Ik dacht eigenlijk zelf juist dat dit wel één van de duidelijkere was.
Maar dankjewel voor alle (nuttige!!) reacties!!

Pff, het is nu wel één groot alliteratie-festijn.. En ik ben nu mijn binnenrijm kwijt met hersenpan en kam.. Nou!

ik weet niet wat ik
wil en het wil niet wat
ik weet en wil ik?
weet het niet ik weet
niet wat ik wil jij
weet niet wat ik wil
ik jou?



Dit mag wel een keertje.

@ eerste post: Heel mooi geschreven, de stijl doet me denken aan gepubliceerde gedichten. Het is een zeer mooie verzameling woorden. Wat er precies wordt beschreven weet ik niet, maar ik kan me er wel een aantal beelden bij vormen, dat is meer dan genoeg :)