als een teken van opgeven de krassen laten staan
 

een leegte gevuld met niets
doordringend in mijn bestaan

als een teken van opgeven
de krassen laten staan

nietszeggende dingen vullen langzaam mijn geest
als een woordenboek van een taal die ik niet kan verstaan

niet meer levend om te leven
slechts nog om mij voort te laten gaan

(c) CNE 2001

Subliem, subliem...!! Vooral die titel, die doet eht hem!! Kweetniet, er gaat echt een soort aantrekkingskracht vanuit dit gediggie...

dankjewel
http://forum.scholieren.com/redface.gif
ik vond het zelf niet echt super
maar jij blijkbaar wel

Mooi!

Hmjah, wilde dat ik zo kon schrijven... Poog wel, ovkoors... Maar bij pogen hoort ook falen http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

go sis!