Opgeven of doorgaan?
 

Hallo forummers,

Niet lang geleden kwam er een nieuwe collega bij ons werken en het duurde niet lang voordat ik haar leuk begon te vinden en ik dacht dat dat wederzijds was!:) Een collega, tevens ook een vriend, kreeg hier lucht van en zag dat ik haar leuk vond. Hij zei dat het hem al langer opviel dat ze àltijd mij omriep, wat mij wat meer vertrouwen gaf.

In mijn vriendgroep was ik op een gegeven moment best rustig, ze vroegen wat er was en ik zei dat ik dat meisje leuk vond en ik legde alles uit. Maar ik was wel zenuwachtig om actie te ondernemen. Ze zeiden:"Zij is verliefd op jou! Zoniet smoorverliefd! Ga er gewoon voor. Zeker weten dat je haar er een groot plezier mee doet door haar mee uit te vragen!"

Dit gaf mij veel vertrouwen in de situatie en ik trok de stoute schoenen aan. Toen we samen naar huis fietsten, stonden we voor haar huis nog even te praten toen ik haar lichtelijk stotterend mee uitvroeg. Ze vroeg:"Met jou alleen bedoel je?" "Ja" antwoorde ik. "Oké, prima" antwoordde ze:)

Enkele dagen daarna wilde ik haar opbellen voor een datum, die hadden we nog niet, maar ze nam niet op. Ik stuurde haar een sms en ze reageerde erop. Ze zei dat ze aan het werk was, maar dat het haar niet slim leek wat te gaan drinken, want ik was haar type niet. Ik reageerde dat dat niet uitmaakte, hoewel ik er stevig van baalde (dat laatste zei ik niet).

Ik vertelde dit ook tegen die collega / vriend en hij reageerde verbaasd:"Het leek mij juist een leuk meisje voor jou", dat dacht ik ook ja, maar zij blijkbaar niet.

Plotseling werd de situatie ongemakkelijk. We hadden pauze en ik morstte wat drinken. Een collega grapte dat dat zeker kwam omdat <het meisje waarover dit gaat> erbij zat. Ik schrok, had die reactie niet verwacht en graptte terug "sssstt". Die collega wist overigens ook niks van onze situatie af, maar dat meisje pikte het waarschijnlijk fout op. Opeens deed ze afstandelijker en riep ze me niet meer om....

Dit duurde een paar dagen. Daarna riep ze mij weer om en fietsten we weer samen naar huis. Ik had het opgegeven, maar was nog steeds verliefd eigenlijk. Gisteren zei die vriend / collega tegen me, je moet hard to get gaan spelen, dan kan het je best gaan lukken! En nu zit ik in de twijfel.

Moet ik het nogmaals proberen? Of moet ik het opgeven? Ik ben erg verliefd op haar en dan is het lastig opgeven en wil je eigenlijk alleen maar doorzetten, maar ik weet niet of dat wel een goede keuze is.

Wat zouden jullie doen als je in mijn situatie zat? Dankjewel alvast!

Hard to get spelen lijkt me niet zo handig. Ze wilde je, en bedacht zich weer. Ik zou zelf haar nog een keer vragen wanneer jullie nou wat gaan doen, en als ze je dan afwijst (face to face) ook even vragen waarom ze zich eigenlijk heeft bedacht.

Àls ik niet zou opgeven en het nogmaals zou proberen, leek hard to get mij eigenlijk ook niet zo handig.

Ik zat er zelf aan te denken (misschien was het handig als ik dat in de OP zette) om meer met haar te flirten. Aanraken, oogcontact, vaak contact zoeken etc. en als ze daar positief op reageert, haar misschien dan nog een keertje mee uitvragen? En haar dan ook op een luchtigere manier mee uitvragen? Ik heb namelijk het gevoel dat ik er een te grote 'big deal' van maakte toen ik haar mee uitvroeg. Zoals:"Ik ga aankomende zaterdag daarnaartoe, zin om mee te gaan?"

Ik kan me wel vinden in je reactie :)

Want ik (en anderen) kreeg namelijk ècht het gevoel dat ze me leuk heeft gevonden en dat ze om de een of andere reden niet meer wil.

Ik ben benieuwd hoe ook andere mensen ertegenaan kijken :)

Hard to get spelen in zo'n situatie gaat niet echt helpen denk ik. Dan zegt zij zo van, 'ik vind je eigenlijk niet leuk' en dan zeg jij 'Ok da's niet erg' en vervolgens gedraag je je alsof je het daadwerkelijk niet erg vindt dat je niet leuk vindt. Cryptisch, hoor.
Ik zou gewoon normaal tegen haar doen, niet meer terugkomen op dat je haar mee uitvroeg tenzij je heel graag een verklaring wil. Over het algemeen stelt niemand het op prijs om na iemand afgewezen te hebben nog nagejaagd te worden. Laat haar gewoon voor wat het is.

Meh. Er is iets waardoor ze zich heeft bedacht. Als ze in eerste instantie nee had gezegd, vond ik dat laatste ook wel belangrijk, maar stel nu dat er iets kleins is en hij laat het er direct bij zitten, dan heeft ze ook zoiets van tja, zoveel wil ie dus ook niet doen.

Aangezien ik en anderen ècht het idee hadden dat ze me leuk vond en ze in 1e instantie ook 'ja' zei (terwijl ze dondersgoed wist dat ik een date bedoelde) blijven toch knagen. En ook als ik kijk hoe ze tegen mij doet en tegen andere mensen... Heb ik nou zo'n roze bril op? En zeker als andere mensen mijn gedachte daarin bevestigen, soms zelfs overtreffen.

Om haar de eerstvolgende keer gelijk weer te vragen naar een date lijkt me niet slim. Daarom dacht ik eraan om duidelijk met haar te flirten. Zoals haar vaker en duidelijker aanraken, oogcontact etc. en zo te kijken hoe ze hierop reageert. Tot dusver positief.

Ik vond het erg apart dat het er zo positief uitzag, ze in 1e instantie ook 'ja' zei en opeens sms't ze dat ik haar type niet ben:confused: En ik had het eigenlijk ook al opgegeven, maar het valt me gewoon op hoe ze doet tegen mij en andere mensen.
Zoals ik hierboven volgens mij al heb gezegd, denk ik dat het slim wat meer haar te flirten en zo te kijken hoe ze hierop reageert. Positief --> Doorgaan. Negatief --> Ermee stoppen.

Goed idee?

Ja!

Ik denk dat ze bijvoorbeeld wel de klik voelde en daarom blij was en ja zei, maar eenmaal alleen toch besefte dat blabla een vriendin jou ook leuk vond, of ze was pas net weer vrijgezel, of ze is tegen collegadating ofzo.

Pas wel op dat je je noiet laat gebruiken voor aandacht, dan reageert ze dus wel positief maar het gaat niet verder.

Inderdaad, als ik merk dat ze me gebruikt voor aandacht, dat ze positief reageert iedere keer, maar er geen vooruitgang inzit of ze hapt nooit toe, dan stop ik er ook mee ja.

Volgende week zie ik haar maar één dag, dat vind ik erg jammer :(. Maar de week erop zie ik haar iedere dag, dus dat is mooi!

Wat wel lastig is, mijn gedachte over de situatie veranderd steeds. Het ene moment heb ik het gevoel dat het toch goed gaat komen en voel ik me fijn. Maar het andere moment heb ik het gevoel dat ik hier niets mee ga opschieten en dan voel ik me rot. (Nu zit ik even in de laatste fase).
Best lastig dat het steeds zo varieert en het is niet fijn om met zo'n rotgevoel te zitten. Hopelijk is dat gevoel zo snel mogelijk weer weg :(

Ze heeft zich niet bedacht. Ze durfde in eerste instantie niet te zeggen, wat ze in tweede instantie wel stuurde... Volgende keer beter, maar bij een ander meisje:)