Gewicht maakt je ongelukkig
 

Haay allemaal!

Ik ben 18 jaar oud en zit toch wel een beetje in de knoei met mij zelf.
Ik heb al van kleins af aan problemen met mij gewicht, ik heb altijd gevonden dat ik TE dik was.

In het derde middelbaar ben ik 15 kilo afgevallen. Ik voelde mij terug beter in mijn vel maar was toch nog niet helemaal gelukkig.

De jaren gingen voorbij en nu begin ik mij terug super ongelukkig begin te voelen rond mijn gewicht. Als ik in de spiegel kijk zie ik overal vet en puntjes die ik graag zou veranderen.
Soms lopen er 's avonds wel tranen als ik naar mij zelf kijk.
Daarom heb ik actie ondernomen ben ik terug beginnen sporten. En nu begin ik ook terug strenger te worden op eten. In de week sla ik meestal mijn middag eten over.
Ik ben 1m 86 en weeg 68,2 kg.

Wat vinden jullie hier van ?
Zijn er nog mensen die zo groot zijn en ook zoveel wegen ?

Dankuu

Ik denk dat je meer aan een psycholoog hebt dan aan een diëtiste.

Ik ben trouwens, denk ik, ongeveer 1m70 en 65 kilo. Maar ik sta nooit op een weegschaal, dus kan ik me ook niet druk maken om wat ik ben aangekomen of afgevallen. Ik heb gewoon een normaal gewicht.

http://212.78.187.13/bmi/

Als je je bmi controleert, zie je dat je een bmi van 19 of 20 hebt. Dat is aan de dunne kant van normaal. Je kunt dus onmogelijk te dik zijn. Imo heb je ook meer aan een psycholoog dan aan afvallen.

Je gewicht maakt je niet ongelukkig; je maakt jezelf ongelukkig. Je denkt misschien dat je zwaar bent, maar je geeft zelf al aan dat je ook vrij groot bent. Vergelijk jezelf met meiden die net zo lang zijn als jij en je zult zien dat er helemaal niets is om je zorgen over te maken ;).

Je bent niet te dik. Je hebt misschien wel vet, maar het is niet erg ofzo.
BMI rekent alleen een makkelijke som uit, het kan nog steeds zijn dat je meer aan je hebt dan gemiddeld. Kan je natuurlijk wel aan werken, maar je bent niet verkeerd bezig ofzo.
Je moet vooral niet als een of andere dikke puber stoppen met eten. Het mooiste is als ze zeggen dat ze alleen een beetje in de avond eten terwijl ze een jaar of zo geleden hebben geleerd bij bio dat je geen vast verbrandingspatroon hebt. Je moet niet stoppen met middageten, het is beter om 5 keer te eten op een dag.
Zorg dat je 3 broodjes in de ochtend eet, 1 broodje in de 1e pauze (ga uit van middelbare school pauzes), 2 broodjes in de 2e, 1 appel in de 3e en dan bij het avondeten zorgen dat je minder vlees en aardappels eet maar heel goed aan groente.
Dan kan je ergens anders nog wat fruit tussenpersen, gelijkwaardige alternatieven gebruiken of de hoeveelheden aanpassen aan je nood. Zorg dat je genoeg sport etc.

Dit ja.
Misschien is het eens een goed idee om voor de spiegel te gaan staan en je op de goéde dingen aan je lichaam te richten. Er zijn waarschijnlijk echt wel dingen die je zelf mooi vindt aan je lichaam. En zo niet, dan is het misschien een idee om aan anderen te vragen wat ze mooi aan je vinden.

Met een bmi van 19 kun je echt onmogelijk meer vet dan gemiddeld hebben, hoor, dat is kantjeboord ondergewicht. Lijkt me duidelijk dat het meisje in kwestie helemaal niets heeft aan dieettips (behalve dan: eet vooral gezond en afwisselend en genoeg), maar meer aan een psycholoog, want zo'n vertekend zelfbeeld gaat richting de eetstoornis.

Dat klopt niet, je bent niet dik.

Niet erg? Zonder vet ben je volgens mij ontzettend ziek en bijna dood en lelijk. En dit meisje moet eerder aankomen dan afvallen en nog eerder iets doen aan haar onrealistische verwachtingen.

Je zegt zelf al dat je in de knoei zit met jezelf en dat je ongelukkig wordt van je gewicht. Je gewicht is naar objectieve maatstaven normaal en zelfs licht. Beter ga je naar de huisarts want je hebt een verstoord beeld van je eigen gewicht en lichaam en van eten. Het is niet goed om je middageten over te slaan en te huilen om je lichaam terwijl je een gezond gewicht hebt. Zorg dat je hierover met iemand gaat praten voordat het erger wordt. Je weet zelf ook wel dat dit je eigenlijk niet verder helpt.
Succes (:

Hoi,

Ik ben ook 1.86 en heb jarenlang anorexia gehad. Zelf stopte mijn lichaam met normaal functioneren toen mijn gewicht onder de 70 kg kwam. Sinds ik 'genezen' ben van anorexia is mijn minmale gewicht dan 71 kg. Nog steeds word ik gewoon door andere beschreven als heel erg slank, terwijl ik 71 kg vroeger heel veel vond klinken. Maar verwar je lengte niet met 'dikzijn'.

Ik denk dat je naar een dieetist moet gaan en eigenlijk ook naar psycholoog, om te voorkomen dat je een eetstoornis krijgt. Je zelfbeeld is duidelijk niet helemaal goed, en je eetpatroon zeker niet.

@ Nebel:

Het is tof om iemand te horen die zelf ook zo groot is!
Hoe vond jij het vroeger dan dat je de gewichten van u leeftijdsgenoten hoorde?
Ik kan met mijn verstand zeggen het is logisch dat zij minder wegen, maar met mijn gevoelens lukt dat niet, ik voel mij daar echt slecht bij.

Dus van de dokters moet jij 71kg wegen?
Wat bedoel je met: Mijn lichaam stopte met normaal functioneren onder de 70 ?

Het laagste dat ik gewogen heb is 62, maar nadien vlogen de kilo's er terug aan...
Nu ben ik terug wat afgevallen en weeg ik 68kg. en heb ik nog steeds het gevoel dat ik veel te dik ben, ik vind dat ik ook die impulsen van mijn omgeving krijg..

Maar al vast bedankt voor te reageren!!

Ik ben 1.68, en ik weeg net 60 kilo meestal. Als het laagste wat jij gewogen hebt 62 is, dan komt dat toch behoorlijk in de buurt van wat ik weeg, terwijl ik bijna 20 centimeter kleiner ben. Ik denk dat je het beste even een afspraak met je huisarts kan maken. Sowieso krijg je dan begeleiding, en kunnen zij je waarschijnlijk ook vertellen wat de beste levensstijl is. En dat is sowieso niet je middageten over slaan! Als je gewoon normaal ontbijt, middageten en avondeten eet, dan is er helemaal niets aan de hand!

62 kg, was in het vierde middelbaar!
Ik zegde toch dat de kilo's er bij vlogen...
NU weeg ik 68kg.

Men moeder is 1m 76 en weegt 56kg, da mag dan wel of wat ?

Je vindt begrijpend lezen wel moeilijk, of niet?

1.76 en 56 kg is officieel ondergewicht. Maar ik zie volgens mij meteen waar jij je onzekerheid vandaan hebt... is je moeder van nature zo dun of dieet ze zelf ook?

Er kunnen wel een paar kilo's ebij want volgens is dat geen gezond gewicht met jouw lengte..

Mijn moeder dieet niet, waarom ?

Omdat men hier vermoedt dat je door haar ook denkt dat jij te dik bent. Dat ze opmerkingen maakt of dat je je lichaam met haar (te dunne) lichaam vergelijkt.

Ik zou bijna t idee krijgen dat je bdd (zo heet dat toch?) hebt. Ik sluit me eerlijk gezegd aan bij Freyja.

Het is denk ik toch echt het beste om naar de huisarts te gaan en vervolgens naar een psycholoog oid te gaan. Je hebt een gezond gewicht en daar moet je niks meer aan doen. En verder sluit ik me ook aan bij Freyja en Lusi.

Hoi,

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Ik was ook altijd aan het vergelijken, wou mijn gewicht niet zeggen, en schaamde me. Wegens een lichamelijke ziekte viel ik erg af, en kreeg veel complimentjes. Toen woog ik een tijdje 68 kg, net als jij nu. Dat is net een beetje te weinig, geloof dat 69 goed dus, dus niet echt zorgwekkend. Ik kon alleen niet stoppen, en ging steeds verder met afvallen. Zo ben ik uiteindelijk in anorexia gerold. En anorexia is een vreselijke, en vaak dodelijke ziekte. Achteraf had ik veel eerder (toen 68 kg woog en niet kon accepteren en geloven dat ik op dat moment al een heel slank meisje was) hulp moeten inschakelen en moeten luisteren naar familie en vrienden die mij probeerden te overtuigen dat het niet goed was hoe ik met eten omging.

Wat ik bedoel met mijn lichaam stopte met functioneren: toen ik zo'n 68 kg woog, was ik erg moe, had veel haaruitval en was voortdurend ziek. Toen ik nog verder afviel <64 kg, stopte ik met menstrueren. Dat zijn allemaal tekenen van je lichaam dat het niet goed gaat. Ik werd natuurlijk erg bang omdat ik niet meer ongesteld werd, maar het was op dat moment al te laat om er zelf nog uit te komen.

Ik wil niet zeggen dat jij anorexia hebt of zult krijgen, maar de manier waarop je naar je eigen lichaam kijkt en de manier waarop jij met eten omgaat is niet goed en zeker een groot risico voor het krijgen van een serieuze eetstoornis. Vandaar dat ik je echt zou willen aanraden snel naar de huisarts en dietist te gaan en eerslijk te zijn tegen deze mensen.

Als je verder nog ergens over wil praten, stuur me dan gerust een pm.

(En of een gewicht gezond is bij een lengte, kun je uitrekenen met een BMI. Tussen 20 en 25 is goed. Op sommige websites wordt beweerd dat 18/18,5 - 25 goed is, maar het meerendeel van de artsen en dietisten zegt dat dit pas bij 20 zo is. Was in mijn geval dus ook waar, bij een bmi van 18,5 menstrueerde ik al niet eens meer....)

Echt hartelijk bedankt voor de reacties!
Ik heb echt het gevoel dat ik jou kan vertrouwen omdat jij ook zo groot bent. Klinkt misschien idioot en absurd. Maar door gewoon te weten dat je zo groot bent en ook u gewicht verzweeg en er u over schaamde weet ik dat jij het zelfde voelde.

Ik kan jou wel vertellen dat ik een tante heb met anorexia...
Ik snap alleen niet waar de link ligt. ;)

BDD!! ?

Ik weet dat ik het moeilijk heb met mijn zelfbeeld en dat ik ook idd niet durf gaan zwemmen of korte rokjes te dragen, mijn hand op mijn buik leg dat ik zit, een dekentje over mij leg wanneer ik in de zetel zit. Maar ik denk dat het een soort automatisme is geworden.

Maar om dat direct BDD te noemen vind ik nogal naar de grove kant...

Ik geloof ook niet zo dat je BDD zou hebben.

Er zit inderdaad nogal een verschil in BDD en onzeker en jong zijn.

BDD is iets heel anders, maar ik vind dit toch best neigen naar een eetstoornis, hoor, zo niet nu, dan in de toekomst. Ik was ook onzeker over mijn lichaam als tiener (en nu nog wel eens), hield niet van in bikini lopen, maakte me wel eens druk om of mijn buik wel plat genoeg was... maar me erg ongelukkig voelen over mijn gewicht, middageten overslaan, en überhaupt het feit dat je met zo'n laag gewicht nog denkt dat je te dik bent - dat is allemaal niet normaal 'onzeker en jong', hoor, dan is er in ieder geval al sprake van een behoorlijk vertekend zelfbeeld en dat eten gaat, lijkt mij, ook al de verkeerde kant op. Maaltijden overslaan is nooit goed, en al helemaal niet als je het doet omdat je denkt dat je te dik bent.

@ Freya, heb je helemaal gelijk in. Bij mij begon het ook onzeker, daarna met heel lang een minimaal gewicht hebben dat van mijn ouders/artsen mocht, daarna minder wegen maar trucjes hebben om dat anderen niet te laten merken, daarna anorexia. Maar daarom heb ik de TS ook al in dit topic en over pm gewaarschuwd.
Het is gewoon zo, veel meer dan mensen waarschuwen kan je niet doen. Ik ben op dit forum destijds genoeg gewaarschuwd (o.a. door jou) en ook door mijn eigen lichaam (stoppen met menstrueren). Maar het was al te laat, en ik kreeg toch anorexia. Zulke dingen zijn bijna niet tegen te houden. Wat mij op de rails heeft gekregen was het verdriet en de wanhoop van mijn ouders in combinatie met dat ik me lichamelijk heel slecht voelde. Voor iedereen zal dat weer anders zijn, en ik hoop dat de TS de waarschuwingen serieus neemt.

Waarschijnlijk zou je aantrekkelijker zijn als je 7-8 kilo zwaarder zou zijn.

Om maar even recht voor z'n raap te zeggen wat bijna alle mannen vinden over vrouwen. Niemand valt op ongezond mager.

Natuurlijk neem ik dit heel serieus.
Ik ben heel blij dat jullie mij raad konden geven, tis nu alleen aan men eigen om daar iets met te doen he ;)
En iedereen zal wel eens een goede en slechte dag hebben!

Nogmaals bedankt iedereen!!!