Aardig doen
 

Stel: je hebt persoon A en persoon B.

Persoon A is verliefd op persoon B maar persoon B is niet verliefd op persoon A.
Is het normaal dat persoon B persoon A vaak negeert maar als persoon A tegen persoon B begint te praten, dat persoon B wel erg enthousiast terugpraat en zelfs een heel gesprek begint? In ieder geval zoveel dat zelfs als persoon A alleen maar 'oké' zegt, het gesprek nog prima loopt.

Wait, whut?

De ene is verliefd op de andere, maar het is niet wederzijds. Dus negeert diegene die niet verliefd is de ander een beetje. Tot er zich een gesprek voordoet, dan is die persoon opeens erg enthousiast...

Nou ja, dat kan best, sommige mensen praten graag zonder dat er iets anders achter zit. En nog grager over zichzelf zodat er uiteindelijk alleen maar nog ok gezegd kan worden.


Maar wat is je vraag nu eigenlijk? Of dat normaal is? Ja.

Vanwaar deze reactie dan?

Het A en B was me even te onduidelijk, vandaar dat ik het heb proberen te herhalen in voor mij iets duidelijkere bewoordingen. En zoals ik het begreep (en dus heb neergeschreven) zeg ik ja.

Klinkt als een beetje negeren omdat je weet dat de ander jou leuk vindt maar jij vindt hem niet op die manier leuk en wilt hem dus geen valse hoop geven; maar als hij een gesprek met je aanknoopt, doe je natuurlijk wel vriendelijk en leuk.

Ja, denk ook zoiets.. zou dat zelf misschien ook wel doen... in zo'n situatie

Ik bedoel niet te zeggen dat persoon B zo veel aan zichzelf denkt. Ik geef alleen aan dat het heel gezellig is en dat het gesprek zo goed loopt.

Dan zie ik nog steeds geen probleem. Tenzei persoon A zo misschien het gevoel krijgt dat hij/zij nog een kans heeft. Maar als persoon B persoon A stiekem toch wel een beetje leuk vind dan zou ik zeggen geef het een kans. En als persoon B het alleen maar vriendschappelijk bedoelt zorg dan dat het duidelijk is dat het ook echt vriendschappelijk is en dat er verder geen bedoelingen achter zitten. En persoon A kan ook gewoon vragen hoe het zit hoewel dat wel een beetje raar over zou komen als je gewoon met een normaal gesprek bezig bent. (Ik ging er maar even vanuit dat jij persoon A of B was)

Op mailtjes en smsjes van persoon A reageert persoon B niet. Persoon A wil het er wel over hebben maar A wil ook niet dat het gesprek zo eindigt en ze nooit meer praten ofzo. Maar waarom zou persoon B niks zeggen maar wel leuke gesprekken voeren terwijl diegene weet dat persoon A het toch moeilijk vindt?

eh... meestal bestaat heb probleem juist andersom...

Dit dus.

Nou als persoon B merkt dat persoon A hem/haar leuk vindt maar dit niet wederzijds is zal ze niet overal op terug reageren (sms/mail). Maar wanneer je een gesprek met haar begint (op msn of gewoon?) zal ze je natuurlijk niet negeren en wel gewoon meepraten om niet arrogant over te komen.

Ohja..

(wacht, ik ga even fictieve namen bedenken voor de duidelijkheid van het verhaal :p persoon A = Tim, persoon B = Laura)

Het klinkt alsof Tim Laura heel erg leuk vindt, misschien best wel een beetje achter haar aanloopt en bang is om iets verkeerds te zeggen en daarna geen contact meer te hebben.

Laura voelt denk ik niet hetzelfde, en heeft daarom misschien ook geen zin in allerlei moeilijke gesprekken. Het valt me op dat het wel vaker voorkomt dat mensen die geen gevoelens (meer) hebben voor de ander het onderwerp liever ontwijken en geen contact hebben, en de ander negeren, dan dat ze er even open en eerlijk over praten. En oppervlakkig gezellig contact lukt dan wel, maar het initiatief daartoe komt dan vaak van degene die verliefd is, in dit geval dus Tim.

niet msn, gewoon.

Persoon B is te beleefd om persoon A in een gesprek te negeren, en niet dapper genoeg om persoon A een keer duidelijk te vertellen dat-ie moet ophouden met mailen en smsen.