Wat verstaan jullie onder spiritualiteit?
 

Omdat ik het een ontzettend vaag woord vind en vaak niet begrijp wat mensen ermee bedoelen.

Vertel?

(Weet trouwens niet zeker of dit het juiste subforum is dus verplaats 'm anders maar.)

Ietsisme. Geloven in dingen die niet te bewijzen zijn en er lekker zweverig over praten. Zo iets?
Ik vind het ook maar een gek ding :O.

Spiritualiteit is voor mij gewoon bewust zijn, mindfullness met een mooie hippe term. Leven in het hier en nu, open en eerlijk durven kijken naar jezelf en naar anderen. Geen verborgen agenda's maar gewoon duidelijk maar liefdevol zeggen wat je bedoelt of wilt. Zélf nadenken en verantwoordelijkheid nemen over je leven. Niet zomaar klakkeloos aannemen wat anderen zeggen, maar uitgaan van je eigen ervaring en gevoel.

Maar er is, zoals overal in de wereld, ook een hoop rotzooi die ze de term spiritualiteit opplakken. Kwakzalvers, mensen die zogenaamd de waarheid in pacht hebben etc. En daar heb ik ook een godsgruwelijke hekel aan...

past dit niet beter op Wetenschap en Levensbeschouwing?

Denk gewoon iets met je geest

Volgens Wikipedia: Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen.
Ik laat 'm dus hier staan.

Verder vind ik het ook een vaag woord en weet ik ook niet zo goed wat er mee bedoelt wordt. Ik vind het in ieder geval best lastig en interessant en heb er nooit echt verder over nagedacht. Als ik aan spiritualiteit denk dan denk ik aan iets zweverigs maar dat is het ook niet echt. En als ik op internet lees dan kom ik er ook niet echt uit eigenlijk.

Spiritualiteit weet ik echt niet wat ik ervan moet vinden,
het lijkt me nogal zweverig, yoga achtig

denk iets met Yoda

Het is onwijs breed.

Dus om nou een onwijze lap tekst te maken, nee.

Je verbonden voelen :)

Ik associeer het in eerste instantie met ongebonden, niet-geïnstitutionaliseerde religie, dus mensen die wel geloven, maar niet religieus zijn, zulk soort mensen zou ik spiritueel noemen. En als je daar dan wat vooroordelen op los laat, kom je op astrologie, Happinez, bijna-dood-ervaringen, reïncarnatie, handlezen, geesten zien.

In tweede instantie associeer ik het ook met dat deel van de geïnstitutionaliseerde religie dat zich bezighoudt met het mystieke, zoals de Soefi-ordes en de gnostiek.

Bezig zijn met onzin die je je verbeeld en daar dan moeilijk en interessant over gaan doen terwijl dat het niet is.

Je verbonden voelen met... tja, jezelf en al het andere.

:D
Maar dat is wel een hele negatieve visie, spiritualiteit kan nu juist zo veel goeds voortbrengen, een vredig en gelukkig gevoel voor jezelf, dat is toch mooi? Ja, daar associeer ik spiritualiteit ook wel mee, met verlichting.

Het in evenwicht zijn met jezelf, met je geest.

Het is niets anders dan jezelf voorliegen en soms zijn mensen happig genoeg om daar inderdaad dan wat gelukkiger van te worden.

Dat is heel mooi voor die simpele man, maar dat betekent dan eerder dat zijn gebrek aan intelligentie voor geluk heeft gezorgd. Een weldenkend mens zal zich immers niet beroepen op een metafysisch begrip als spirtualiteit.

Het getuigt anders ook van enig gebrek aan intelligentie om een multi-interpretabel begrip als spiritualiteit gelijk te stellen aan jezelf voorliegen of een gebrek aan intelligentie. Dat is eerder iets als moedwillig een beperkt beeld in stand houden, mogelijk ter verdediging van je ego. ;)

Voor het gemak ben ik van dat begrip uitgegaan, metafysica dus. Ik zie verder niet in waarom ik een beperkt beeld in stand zou willen houden en wat mijn ego ermee te maken heeft. ;)

Jezelf voorliegen? Het lijkt me dat je eerder gebruik maakt van de mogelijkheden van de wereld, om de wereld op een andere manier te ervaren dan de meeste mensen gewoonlijk doen, dat is niet jezelf voorliegen, dat is juist ruimdenkend zijn.

Wat heeft dat te maken met ruimdenkend zijn? Wat hebben 'de meeste mensen' ermee te maken? Dus als de meeste mensen iets anders doen dan ik ben ik 'ruimdenkend'?

Nou, ruimdenkend zijn associeer ik inderdaad wel met dingen op een andere, nieuwe manier doen, ja. Misschien is 'de meeste mensen' niet goed geformuleerd, want het gaat ook om de wereld zelf op een andere manier te ervaren dan je zelf gewoonlijk doet, misschien. Spiritualiteit is het kritisch kijken naar wat iedereen maar voor waar aanneemt, een stap terug doen en beseffen hoe nietig je bent, jezelf openstellen voor andere meningen en geloven, ja, dat heeft wel wat met ruimdenkend te maken.

Ik zie nog steeds niet in waarom je daar spiritualiteit voor nodig zou hebben. Jezelf openstellen voor andere meningen en geloven kan je ruimdenkend noemen maar ik zie nog steeds geen link met spiritualiteit.

'Ruimdenkend' vind ik trouwens een veels te vage term. Ruimdenkend betekent voor mij namelijk ook dat je bepaalde dingen als onzin af kan doen, in plaats van alles maar lekker aan te nemen.

Spiritualiteit is niet jezelf openstellen voor nieuwe dingen en ervaringen, maar jezelf juist afsluiten voor rationele verklaringen van die ervaringen; precies de afwezigheid van kritisch denken dus.

Mja, de link met spiritualiteit is dan aandacht voor het transcendente, het overgaan van grenzen.

@Schrödinger: Ja, dat is waar. Maar ik vraag me steeds af: zou dat niet samen kunnen gaan? Stel, je hebt een spirituele ervaring gehad, je bent bijvoorbeeld uit je lichaam getreden. Dan kun je dat daarna rationeel gaan verklaren en zeggen: het lag aan mijn evenwichtsorgaan, het was een illusie. Maar kun je dan niet evengoed waarde hechten aan de spiritualiteit ervan? Mij lijkt van wel, ook als je het rationeel verklaard hebt, kan het spirituele je bijvoorbeeld laten zien hoe kwetsbaar het leven is en je laten voelen dat je eigenlijk verbonden bent met heel de wereld, zulk soort dingen, het lijkt me dat dat prima samen kan gaan. En daarnaast... Het gevoel dat een spirituele ervaring geeft, is een gevoel dat je wel rationeel zou kúnnen verklaren, maar het is niet altijd zinvol om het rationeel te verklaren. Dat geldt eigenlijk voor alle gevoelens, je kunt wel volledig gaan uitpluizen waarom je je op dit moment gelukkig voelt, maar je kunt ook van dat geluk genieten.

Voor mij is het juist het tegenovergestelde van wat jij beschrijft.

Tja, het ligt er ook aan hoeveel plezier je er uit haalt om dingen te begrijpen. Ik vind dat wel leuk, maar ik kan me ook voorstellen dat anderen liever in een fantasiewereld leven.

Ik denk dat kritisch denken ook inhoudt dat je kritisch bent naar de signalen die je lichaam je geeft.

Ik snap even niet zo goed wat je hiermee bedoelt. Kun je misschien een voorbeeld geven?

In de Psychologie stond bijvoorbeeld laatst een artikel over dat het hebben van een bijna-dood-ervaring verklaard kan worden door een storing in een bepaald gebied van je hersenen/ evenwichtsorgaan, ik denk dat hij zoiets bedoelt?

@Schrödinger: Ja, precies, ik denk dat we dan toch voor die tactiek kiezen die ons ook het prettigst laat voelen, waar we de meeste vreugde uit halen. Ik vind het niet heel boeiend om te weten waarom precies ik me zo voel, maar ik vind het wel interessant om te kijken hoe ik de wereld op een mooie manier kan ervaren, dat ik steeds het mooie/aparte van de wereld zie.

Nou, als je lichaam je bijvoorbeeld het signaal geeft dat je Jezus ziet of dat je uit je lichaam treedt kun je je ook realiseren dat dit waarschijnlijk niet echt het geval is.

Oh, nou als hij het op die manier bedoelt ben ik het helemaal met hem eens.

Ja, dat ben ik het met je eens.

Maar jij trekt spiritualiteit meteen gelijk aan uit je lichaam treden of Jezus zien; dat hóeft totaal niet samen te gaan (ookal wordt het inderdaad wel vaak zo gebruikt).

Wiki zegt ook: En dan bedoel ik vooral dat laatste. Ik ben eerder een atheïst dan een agnost en ik geloof totaal niet in geesten of een leven na de dood of astrologie of noem het maar, maar dat betekent niet dat ik geen spirituele ervaringen kan hebben... en ik dénk dat het gevoel van die ervaringen overeenkomt met mensen die zeggen God te voelen, bijvoorbeeld, maar dat ik niet geloof en dat ik dergelijke ervaringen wetenschappelijk kan/wil verklaren, wil niet zeggen dat ik de 'spirituele waarde' ervan niet in kan zien...

Zie boven :P

Ik zie het nog steeds niet?

Ik begrijp wel dat bepaalde dingen die je meemaakt je als zoiets moois (of juist niet?) kan ervaren dat het bijna 'bovennatuurlijk' voelt maar dan nog vind ik spiritualiteit zo'n vreemde beschrijving van iets wat vaak makkelijk te verklaren is. Waarom zo moeilijk doen om er dan weer een bepaalde stempel op te plakken?

Omdat het wat mij betreft dus niet gaat om de verklaring maar om de waarde die je er aan hecht. 'Spiritueel' is dus imo ook geen verklaring van een situatie/gevoel maar eerder een beschrijving van die waarde. Het heeft totaal niks te maken met iets bovennatuurlijk noemen oid, iig in mijn geval :P Zo van, eh *denkt even over een ervaring* Als je in een kerk met de hele groep mensen zingt en vervolgens voel je je één met niet alleen die groep mensen maar met de hele wereld. Dan hoef je dat niet aan God te wijten, en je hoeft ook niet te denken dat die verbinding een bovennatuurlijk iets is ipv een logisch gevolg van de situatie en je hormonen etc, maar dat gevoel op zichzelf is dan wel spiritueel.
Vind ik. Maar het is een kwestie van definities, dus tja.

Een gevoel van extase dus? Nogmaals ontgaat het mij waarom je dat anders zou noemen dán extase. De term spiritiualiteit (spirit-geest?) insinueert in mijn ogen nog altijd dat het met iets bovennatuurlijks te maken heeft.

Nee extase is wat anders :P Nm, het zal per persoon verschillen ;) Ik kan er gewoon geen ander woord voor bedenken.

Een geest zoals wikipedia dat bedoelt is niets anders dan bewustzijn. Dat is toch niet bovennatuurlijk?

M.a.w. voor mij gaat spiritualiteit over ervaring en niet zozeer over de interpretatie ervan.

Ja, wat Freyja beschrijft, dat bedoel ik eigenlijk ook. Het is misschien een vorm van extase, maar niet hetzelfde. Je kunt ook een spirituele ervaring hebben als er iets gebeurt wat voor je gevoel geen toeval kan zijn, als je het gevoel hebt dat God rechtstreeks in je leven heeft ingegrepen, maar dan hoef je je niet per se extatisch te voelen.

Ik heb nog nooit iets meegemaakt dat 'voor mijn gevoel' geen toeval kon zijn en god heeft nooit invloed gehad, laat staan ingegrepen in mijn leven ;) En nog steeds begrijp ik niet waarom het anders zou zijn dan extase. Apart dat het zo moeilijk is om uit te leggen.

Oh? Het enige wat ik kan vinden waar die wiki het heeft over het bewustzijn is het volgende:

Ze paren daar wel erg makkelijk de term bewustzijn met goddelijk en hogere werkelijkheid. Sowieso zou je anders de term 'geest' er niet bij halen want mensen hebben geen 'geest'.

Dan heb je misschien nog nooit een spirituele ervaring gehad ;) En ja, het is moeilijk uit te leggen, maar dat is nu juist precies het punt, dat het iets is wat geen uitleg behoeft.
Maar zoals wat Freyja zei, als je in een kerk bent en je bent aan het zingen en je voelt je één met alles, herken je dat gevoel dan wel? Hoewel dat ook geen ideaal voorbeeld is, want daarbij moet je, denk ik, wel deel uitmaken van die gemeenschap. Maar ik denk dat voetbalfans eenzelfde ervaring kunnen hebben in een voetbalstadion als hun club scoort, en dan is het sowieso niet echt geliëerd aan God of iets.

Een euforisch gevoel krijgen omdat je deel bent van een grote kudde mensen die hetzelfde als jij geweldig vinden is prima te verklaren zonder dat je spiritualiteit erbij hoeft te halen. Of dat nou in de kerk of in een voetbalstadion is. Ik ga nog liever de lady sting in dan een kerk trouwens, maar ik ben net zo goed lid van gemeenschappen, ja.

Nogmaals; Waarom die drang om er meer van te maken dan dat het is? Misschien heb jij zelf nooit een spirituele evaring gehad ;)

Nee, misschien niet, misschien is dat voorbehouden aan boeddhistische monniken of mensen in kerken ;)

Maar ik weet niet of ik er meer van maak dan het is, eigenlijk denk ik van niet. Spiritualiteit is voor mij enkel de beschrijving van een waarde, van een bepaald gevoel van transcendentie. Dat kan met God te maken hebben, maar dat hoeft niet, het is enkel een gevoel. Zelfs als God niet zou bestaan, kunnen mensen toch nog wel transcendentie ervaren?

Ze kunnen denken dat ze iets soortgelijks ervaren ja.

En dat noemen we dan spiritualiteit :)

Exact ;)

En voor een uitgebreider antwoord wacht ik nog even tot juli, als ik als het goed is er een scriptie over geschreven heb ;)

Dat moet niet moeilijk zijn gezien het zo'n belachelijk vaag begrip is. :P

Dan praat je niet langer over "de breedste zin". Voor mij gaat het enkel om de allereerste twee zinnen.

Puur ervaring dus. Verder niets. Geen stempel op die ervaring plakken. Alleen ervaren. Het kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de ervaring en het hoeft er dus niet mee te maken hebben. Ik vraag me dus af wat daar zo onnatuurlijk of zweverig aan is. Dus ik leg de vraag nogmaals voor. Wat is er zo onnatuurlijk of zweverig aan "ervaren".