Mijn engel, lieverd.....vaarwel
 

Mijn engel,
Waar zijt gij nu dan toch.
In wolken misschien?
Of zelfs net iets daarboven,
met je zwevende gedachten gedragen op vleugels
om daar veilig mijn eeuwig treurend kind te voeden.

Hoe het nu met mij is?
Ach meis; gaat wel hoor.
Weet je; ik mis je zo verschrikkelijk heel erg nu.

Jou zomaar te doen vergeten,
er is eigenlijk meer tijd nodig dan dit leven.
Hoe lang dat duren zal?
De Hemel weet het ….,
Alleen ....

Tot snel hoor,
of zal ik je nog vertellen over bloemen, mensen,
vurig verlangen, dieren of anders nog iets misschien.
Vaarwel lieverd
Vaarwel

--------------------------------------------
zie hier een ietwat ander gedicht, dit keer geen melangogisch zwevend gedicht.
als kantekening: het is express zo " kinderachtig " geschreven....
weer eens wat ander
groeten

Als ik enkel de laatste stukjes zo hebben gelezen, zou ik denken dat deze woorden hellen naar een poëtisch getinte proza, maar dat is het niet. Het is zeker nog steeds poëzie, een soort gedachten/gesprekpoëzie. Heel erg apart, en die kinderlijke wijze waarop het geschreven is, dat mooie, eenvoudige (lees: zonder overbodige woorden), met veel veelzeggende stilte gespekte gedicht dat leest als een monoloog, maar dan overloopt in een denkbeeldig gesprek met een geliefde... (ik geraak in de knoop met deze zin), ik wil maar zeggen: het maakt dit gedicht heel erg apart... en aangrijpend. Ik hoop dat dit niet over jezelf gaat, maar ik heb het voorgevoel dat het dat wel is. Sterkte.

Groetjes, Dreampoet

Echt een kippenvel gedichtje.

hahah......zo is het ook bedoeld hoor...

en dreampoet....bedankt voor je mooie reactie

* zucht *
wat moet ik hier nu op zeggen, ten eerste bedankt, als ik nu nog meer ga zeggen dat dat afbreuk op je reply...
dank je

Love you 2