De idioot in het bad
 

De idioot in het bad

Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
haast dravend en vaak hakend in de mat,
lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
gaat elke week de idioot naar 't bad.

De damp, die van het warme water slaat
maakt hem geruster: witte stoom...
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.

De zuster laat hem in het water glijden,
hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst
en om zijn mond gloort langzaamaan een groot verblijden.

Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden,
zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen,
zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden
komen als berkenstammen door het groen opdoemen.

Hij is in dit groen water nog als ongeboren,
hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen,
hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren
en hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.

En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt,
en stevig met een handdoek drooggewreven
en in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord
stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.

En elke week wordt hij opnieuw geboren
en wreed gescheiden van het veilig water-leven,
en elke week is hem het lot beschoren
opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.



Ik zoek een gedicht dat iets met het bovenste gedicht te maken heeft. Voor mijn dichtbundel moet ik twee gedichten hebben die over een onderwerp gaan. Het bovenstaande gedicht vind ik heel mooi, alleen zou ik niet weten welke andere gedicht ik hiermee kan combineren.

Ik zou super dankbaar zijn voor jullie hulp,
Nina

Dit kan beter op Dansen op Papier, aangezien dat het dichtforum is hier.

Letteren ---> DoP

Ik heb een gedicht over de goorheid van het openbare zwembad ergens.. is dat iets?

Ja dat zou best wat kunnen zijn.

Heb je het zelf geschreven? Ik heb geen gedichten over baden of idioten. Maar deze vind ik wel mooi.

Nee is niet zelf gemaakt.

Dit gedicht is van Vasalis. Zij was psychiater , dus je kan kijken naar een andere dichter die ook psychiater was, zoals Rutger Kopland. Het onderwerp is het contact van een zwakzinnige met de wereld. Dit gedicht is vrij bekend en heeft het een aantal variaties gekregen, zoals 'De idioot op het dak' van Tjitske Jansen of de 'De idioot in het wak' van Ingmar Heytze:

Onder het ijs is alles zwart.
Een licht plafond van stevig glas
wordt dichtgekrast met trage slagen
door de schaatsers op de plas
Hun ijzers bonken als je hart.

Dit had je van je levensdagen
niet verwacht – geen moederschoot
zo koud, geen strijd zo smadelijk verloren:
na de ijstijd word je dood geboren
in een poldersloot.

Opeens is alles warm en goed.
Vanuit de diepte klinkt muziek.
Een vrouwenhand gaat door je haren.
Je ontspant. Dit is geluk.
Er is geen reden tot paniek.

Dan breekt een pikhaak door het ijs.
Je duwt hem weg, je wilt het niet.
Maar iemand trekt uit alle macht
totdat je, blauw van spijt en pijn,
opnieuw ter wereld bent gebracht.
opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.


Mocht je per se een gedicht over een bad willen hebben, dan heb ik er nog wel een van mezelf, al ben ik helaas geen idioot ;)