Hoe De Wilg Een Noot Verloor
 

HOE DE WILG EEN NOOT VERLOOR

Haar vermoeide armen hielden strak
Doorheen de jaren bleef zij vechten
Nooit wou ik buigen tot koning herfst
Tot een vrucht van haar fijne handen
Suizend op het gedekte sterfbed viel

Binnen heeft de noot in de aarde gekropen
En leek het kind verloren tussen de bomen

Buiten dronk de noot leven een plas druppels verdriet
Die ‘s ochtend van de weduwe haar bladeren vielen
Nee, hij zou niet meer terugkomen, maar hij bestond
Enkel tot zolang de tranen, zichtbaar of niet, vloeien,

En ik open het raam, ik schreeuw naar de ster,
en treur,
Als ik de wilg zonder groene vruchten,
De trouwe vriend aan jouw graf kleur.

Groetjes, Dreampoet

toppie gedaan hoor, een ietwat andere aanpak van je die direct goed uitpakt..mooi gedaan.....ga zo door

Ik had geen idee dat ik anders bezig was http://forum.scholieren.com/biggrin.gif
Wat er misschien verschillend is, is de inhoud... ik laat immers pas erg laat de ware betekenis van dit alles doorschijnen. Terwijl het natuurlijk ook al in de titel duidelijk wordt dat er een addertje onder het gras zit: een wilg die noten verliest, dat kan natuurlijk niet. Het gaat dan ook over een verlies van iemand die aangevoeld werd als familie, maar dat niet echt was. Kan wel eens voorvallen bij vrienden, of de relatie tussen stiefmoeder/vader en kind van partner. Ik geef toe: dat laatste geval is niet direct waarover ik het had, maar het eerste daarentegen.
Niemand anders meer geroepen om een reactie te posten? Ratsja, jij alvast bedankt http://forum.scholieren.com/smile.gif (en deze middag overloop ik even wat ik gemist aan werkjes van jou http://forum.scholieren.com/smile.gif)

Groetjes, Dreampoet

het is mooi... en als je dan de wanhoop hoort in het liedje 'Lady D'Arbanville' van Cat Stevens, van de man die niet wil geloven dat zijn liefste dood is... dan raakt het nog veel dieper... het is werkelijk schrijnend.