relatie neef nicht
 

*

Dit is echt een nee... Iets hebben met je neef gaat een beetje te ver,

In mijn familie zou dat echt niet kunnen, maar als je familie het blijkbaar zo goed opneemt, lijkt het mij best mogelijk. Het is misschien een beetje vreemd maar nou ja het is niet je broer ofzo. En het klikt goed, dus dat jullie familie zijn moet dan maar lijkt me.

Mee eens, zolang je maar van elkaar houdt. Respect voor jullie, dat jullie andere stellen verder willen helpen (y)

In mijn familie zou dat ook niet kunnen ...

Het kan wel, maar je loopt wel enige extra risico's met kinderen enzo. Het ligt eraan wat voor band je had... als je zo close bent dat je meer broer en zus bent, dan vind ik het verontrustend. Maar als je elkaar elk half jaar een keertje ziet, dan heb je lang niet zo'n sterke familieband en dus is het dan wel logisch dat er eventueel een verliefdheid kan ontstaan...

In het begin was het voor ons ook vreemd,maar de liefde die we voelde voor elkaar was en is te groot om te negeren.
En hadden ook wel schrik voor de reacties van de familie, maar de meeste hadden het al zien aankomen omdat we zo goed met elkaar omgingen.

niet om heel lullig te doen maar ik ga ook kei goed om met mijn neefje (we schelen 10 weken) Maar een relatie binnen onze familie zou toch echt niet gewaardeerd worden denk ik zo..

Waarschijnlijk omdat jullie met elkaar zijn opgegroeid, als je elkaar na 10 jaar niet gezien te hebben terug leert kennen dan houd die familieband je minder tegen.

Ik denk meer dat het gaat om het feit dat jullie al familie van elkaar zijn.
Het wordt algemeen als raar beschouwd om als neef nicht een relatie te hebben.
Iig succes met de relatie en hopen dat als het ooit uit gaat jullie niet de hele familie band die jullie hebben opgebouwd vern..ken ik bedoel verpesten ;)

Hoe kijken jullie eigenlijk tegen het hele idee aan van kinderen krijgen, terwijl jullie al familie van elkaar zijn (je hoort vaak dat de kans dat het fout gaat groter is enzo. hoe kijken jullie daar tegenaan?)

We hebben daar al de info die we nodig hadden over opgezocht
bron:http://www.grenswetenschap.nl/blogs/...ieper-belicht/

Volgens Martijn Breuning, hoogleraar klinische genetica in Leiden, is de kans dat echtparen zonder bloedverwantschap een kind met een erfelijke aandoening krijgen ongeveer 4 procent. Bij een kind van je volle neef of nicht neemt de kans toe tot ongeveer 7 procent. Maar als er in de familie kinderen zijn geboren met een erfelijke aandoening neemt die kans zienderogen toe.

En daarop kan je op voorhand een test laten doen via de genen .

^Maar dat is geen antwoord op de vraag. Dat zijn feiten.

ot: Bij mij gaat er ergens iets op slot ofzo, zodra ik weet dat het familie is. Ik zie veel van mijn neven ook maar eens in het jaar maar ik word er niet verliefd op. Omdat ik weet dat het neven zijn.

In mijn familie is het niet mogelijk. Onze familie is heel groot en op een begrafenis zijn er gauw 200-300 mensen. En de eerste vraag die je krijgt te horen als je iemand tegen komt is 'Van wie ben jij het kind en van wie zijn je ouders?' Familie trouwt in onze familie niet met familie. En familie is bij ons een heel groot begrip, ik zou bijvoorbeeld ook niet mijn achter-achterneef mogen trouwen of zelfs maar flikflooien. Ik vind het niet erg als andere mensen het doen, dat moeten ze zelf weten. Ik zal iemand er ook niet om afkeuren. Maar ik zou zelf nooit verliefd kunnen worden op familie.

Ik denk ook dat als je kinderen zou krijgen je grote kans hebt dat ze worden gepest als het bekend is dat de ouders neef en nicht zijn. En het maakt het benoemen van wat je van elkaar bent wat ingewikkelder. Maar ik heb er op zich niks op tegen, mensen moeten zelf weten waar ze gelukkig worden zolang ze niemand anders schaden.

En je wilt natuurlijk geen kinderen met zwemvliezen

kwik, kwek en kwak zijn anders heel cool hoor :mad: :P


OT: Ik ben wel benieuwd naar het antwoord op mijn vraag. Mij boeien die cijfertjes niet zo heel erg. Ik ben veel geinteresseerder in hoe jullie er zelf tegenaan kijken.

laat je daardoor niet tegenhouden, maar als het even kan: begin er gewoon niet aan. Geef niet zomaar toe aan gevoelens na een week logeren.

punt is dat de kans groot is dat je je aangetrokken voelt tot hem omdat je dingen herkent terwijl je diegene nooit gekend hebt in de functie familielid. Het is niet zo toevallig dat je die gevoelens had. Maar er echt voor gaan, doe dat alleen wanneer niks anders je gelukkig zou kunnen maken. En krijg alsjeblieft geen kinderen.

Knap, dat jullie doen wat je zelf wil!

Wijzelf zijn er van bewust dat er complicaties kunnen optreden. Maar persoonlijk heb ik altijd al een grote kinderwens gehad. Daarom zijn we van plan om over enkele jaren naar een centrum te gaan waar ze je genen onderzoeken en zo kunnen voorspellen hoeveel procent kans er is op complicaties. Wanneer de kans te hoog zou zijn gaan we het risico niet nemen. Er zijn natuurlijk veel andere manieren ook... Dus op een of andere manier zouden we toch graag een gezinnetje willen stichten.

En dan ook direct je kinderen later vertellen dat het prima is om je neef/nicht te n..ken?

Ik bedoel te zeggen: Dat jullie kinderen kunnen krijgen via onderzoek en alles is allemaal leuk en aardig, maar hoe ga je later je kinderen duidelijk maken wat wel en niet 'hoort' terwijl jullie zelf niet aan die regels van hoe het 'hoort' gehouden hebben? (niet dat ik daar iets op tegen heb hoor. Moeten jullie lekker zelf weten). Ik maak me meer zorgen over hoe je fatsoenlijk een kind op kan en dat kind de normen en waarden van het leven leren, terwijl je je er zelf niet echt aan gehouden hebt.

Zelf wil ik geen kinderen. Mocht ik een aantrekkelijke neef hebben (die heb ik niet, ik heb één veel jonger neefje) dan zou dat de situatie toch al een stuk simpeler maken, vind ik. Want neef/nicht die elkaar niet echt als familie leerden kennen en bovendien geen kinderen willen, daar kan ik weinig kwaads in zien. Dat zijn gewoon twee mensen die per ongeluk wat nauwer aan elkaar verwant zijn, en het enige probleem lijkt mij dan nog eventueel de rest van de familie. Als die het niet leuk vinden dan.

En bij wel kinderen... tja. Ik weet niet zo goed wat ik met cijfertjes aanmoet. Als er een erfelijke ziekte in de familie voorkomt zou ik misschien nog zeggen 'doe maar niet'. Maar als dat eigenlijk niet aan de orde is en nicht in kwestie wordt per ongeluk zwanger, dan zou ik het geen drama vinden als het kind gehouden werd. De effecten van één keertje inteelt lijken me nog niet zo heel erg, zolang je er maar geen gewoonte van maakte (en de kinderen dus óók weer met familie kindjes krijgen ;)). Onze inteeltkonijntjes (broer en zus) zijn ook schatjes. Kijk, het kán fout gaan, het kan wat sneller fout gaan, maar dat geldt ook voor mensen die later zwanger worden of met chemische stoffen werkten of rookten of whatever. En wie zegt dat het anders wél goed was gegaan?

Normen zijn voor iedereen anders.
De normen van u zijn niet dezelfde als die van ons ,want in onze ogen doen we niks verkeerd zolang we er anderen niet bij betrekken.
Hoe we onze kinderen dit zullen bijbrengen wijst de tijd wel uit.
Samen lukt ons dat wel

Het punt is dat dat maatschappelijk erin is geslopen omdat het gewoon erfelijk is geworden niet op familieleden te vallen. Bij jullie is er geen opgroeifactor en kijken jullie langs de maatschappelijke kritiek, omdat jullie iets voelen. Iets waarvan ik nog steeds denk dat het logisch is en misschien verward wordt met een hechte band zonder romantische gevoelens. Grappig feitje: Darwin was getrouwd met zijn nicht en kwam er door zijn eigen theorie achter waarom zijn kinderen toch zo ziek waren.

Denk er ook aan dat niet alles via tests is vast te stellen. Afwijkingen die op één of enkele genen liggen, zijn relatief makkelijk op te sporen, maar er zijn veel zaken die bepaald worden door veel meer genen, en er zijn eigenschappen als algehele vruchtbaarheid die niet eens zo makkelijk te meten zijn. Vruchtbaarheid van de nakomelingen daalt zienderogen bij inteelt. En dat kun je dus niet in procentjes vaststellen van tevoren aan de hand van DNA-onderzoek. Je romantiseert het wat teveel om je zin te krijgen.

Volgens mij worden kinderen waarvan de ouders familie zijn best wel gepest denk ik... En het is nog steeds een nee om ietste hebben met je neef

Van wat voor organisatie of onderzoek is dit? Die nickname al... en account alleen aangemaakt om dit te posten.

En OT: ik vind het een nee.

Dat vroeg ik me ook al af. Het lijkt me meer een neef-nicht-relatie-promotie-actie.
Anyway, als je je op die manier tot familieleden aangetrokken voelt is een bezoekje bij de psychiater geen overbodige luxe naar mijn mening.

We kregen een tijd terug een kaart van mijn tante waar mijn nichtjes die ongeveer even oud zijn als mij opstonden. Ik had ze al zo'n 8 jaar niet meer gezien en vond dat ik toch wel aantrekkelijke nichtjes had gekregen. Toen ik me weer bedacht dat het me nichtjes waren voelde ik me erg stom. Neef nicht relatie is just wrong

En wat als jullie kinderen dan ook met elkaar willen of met hun neven? Zouden jullie dat toestaan, ook al wordt de kans op genetische defecten dan groter? En hoe gaan jullie uitleggen dat papa behalve vader ook nog neef van mama is en dat ze minder grootouders hebben dan andere kinderen omdat de grootouders van moeder dezelfde personen zijn als de grootouders van vader? Gaan jullie het vanaf het begin vertellen of wil je wachten tot een bepaalde leeftijd? Ik denk dat dat dingen zijn die je van tevoren moet bedenken, niet dingen die de tijd zomaar uitwijst. Hoe ga je ervoor zorgen dat je kinderen niet gepest worden? Weten jullie of er in het verleden in jullie familie al vaker incestueuze dingen zijn voorgekomen, want de reactie van ouders doet mij daar wel aan denken. Gaan jullie je kinderen vertellen dat het ok is om vreemd te gaan? Of krijgen de kinderen helemaal niks te horen.

Wow, je hebt je verhaal wel over half het Nederlands en Belgische internet gepleurd zeg. Ik zou toch proberen om de relatie wat langer vol te houden dan vier maanden voor je aan trouwen en voortplanten denkt. Je neef is 25 en gescheiden, jij bent 17 en vindt al de aandacht heel fijn.
Haal je hoofd uit de wolken.

Je mag best je zeggen hoor zo oud ben ik niet :P

Dat je zegt 'hoe we onze kinderen dit zullen bijbrengen wijst de tijd wel uit' vind ik echter wel een soort van storend. Het klinkt verschrikkelijk onverantwoord om wel een relatie met je neef/nicht te hebben, maar dan (terwijl je nota bene een kinder wens hebt) niet na te denken over hoe je je toekomstige kinderen zoiets bij gaat brengen.

Als wat hierboven staat van die 17 en 25 (25 gescheiden) ook nog klopt, snap ik er helemaal niks van. iemand die gescheiden is en zijn succes dan maar gaat zoeken bij iemand van 17 vind ik al heel fout klinken en het gat tussen 17 en 25 vind ik persoonlijk vrij groot (maar komt vaker voor), maar wordt wel heel bizar als dat ook nog eens familie van elkaar is.
Op je 17e heb je nog zo veel opties in het leven. Wat moet je dan ooit met iemand van 25 die gescheiden is denk ik dan. Dat het dan ook familie is maakt het nogmaals bizar.

kortom vanaf de kant van de jongen van 25 is het bizar en hoe ik het bekijk het uit oogpunt (hoe zeg je dat?) van een 17 jarige is het ook bizar.

in mijn ogen:
bizar+bizar=gestoord --> ik heb het gevoel dat ik dom ben, dat ik me niet kan verplaatsen in 2 familieleden die een relatie (met kinderwens!) willen/hebben.

no go voor mij dus.

Zou het even zeer objectief bekijken en als je dan nog zegt van wij willen met elkaar verder, vooral doen :) ik vraag me nou trouwens ook af hoe de mening hierover verschilt in verschillende delen van NL! kunnen we daar geen onderzoekje naar doen :P

edit: oja dit ging alleen over het neef nicht gedeelte - 17 vs 25 jaar vindt ik persoonlijk wat creepy

hallo

Ik ben Joren. de jongen waar sprake van is in de tekst
Ik weet dat dit bericht door mieke snel zal worden gewist, maar dan post ik het toch gewoon opnieuw ;)

eerst en vooral wil ik wijzen op iets waar ik me vragen bij stel: volgens mieke keek ik niet naar haar om, maar smeekte ik wel om nog een relatie te hebben ? ;s UITLEG GRAAG :D

ik heb sinds een maand een nieuwe relatie, en die gaat veel beter dan die met mieke. toch probeert ze op elke manier die ze kent ons uit elkaar te krijgen, zoals suggereren dat ik met 5 verschillende meisjes TEGELIJK een relatie heb ;) je moet er maar op komen zou ik zo zeggen...

bovendien ben ik volgens haar de schuldige voor onze geflopte relatie... ik ging toch niet vreemd? ofwel? :D

kijk, het maakt me niet uit wat ge doet, maar laat me gerust. 2.5 jaar relatie, en een week later dacht ik zelfs niet meer aan u, zo'n afkeer had ik van u en uw gedrag gekregen.
en aangezien we toch lekker familiair doen ( merk het woordje familie op ;) ), ik wil wel eens weten wie achter uw relatie staat, aangezien ge lekker lonely op de speelplaats staat ;)

maanden verliefd zijn op een ander en me toch nog van alles de schuld geven, ik hoop dat er in een of andere psychiatrische kliniek nog een plaatsje vrij is ;)

het ga u goed in u leven. laat me gelukkig zijn in mn nieuwe leven, en stop met de jaloerse teef te spelen/zijn.

Err, what?

Ik zou nooit een relatie beginnen met iemand waarvan ik weet dat het familie van me is. Maar het kán wel. Alleen kun je dan ook leuke ruzies binnen je familie krijgen, zoals dit volgens mij al demonstreert ;)