Waarom Fenolftaleïn als indicator bij titratie?
 

Ik heb voor school een aantal titraties moeten uitvoeren.
Hierbij altijd NaOH in de burette. De laatste was een terugtitratie met calciumcarbonaat.

We moeten als we het mengsel met de calciumcarbonaat en overmaat HCl gaan titreren de indicator fenolftaleïn gebruiken.
Deze verandert echter pas bij een pH van 8,2. Het is toch de bedoeling dat we precies het moment vinden wanneer alle HCl is weggereageerd tot water, zodat we de overmaat HCl kunnen bepalen? Maar water heeft een pH van 7..
Waarom gebruiken we niet een andere indicator zoals neutraalrood die van kleur verandert bij een pH van 6,8? of kresolrood die van kleur verandert bij een pH van 7 (precies wat we moeten hebben.)?

hoi bullid,
je zit in de verkeerde hoek te denken. het gaat bij een zuur/base titratie niet op het bereiken van pH 7 (neutralisatiepunt) maar op het bereiken van het equivalentiepunt bij de titratie. het equivalantiepunt is: "Het equivalentiepunt of stoichiometrisch punt is bij een chemische titratie het punt waarop de hoeveelheid titrant die is toegevoegd aan een monster gelijk is aan de hoeveelheid analyt in dat monster. Op dat punt heeft alle analyt gereageerd met titrant, maar is er nog geen titrant extra toegevoegd. Dit equivalentiepunt is in een titratiecurve zichtbaar als een buigpunt."
een metode om dit punt te bepalen buiten een pH indicator om is een potentiometische titratie waarbij de tweede afgeleide berekend wordt. De docenten hebben een combinatie zuur/base concentraties gebruikt waarvan zij wisten dat het equivalentiepunt tussen de 8,2 - 10.
als de analystische concentratie berekend moet worden is het natuurlijk niet de bedoeling dat je extra titrant hebt toegevoegd maar je exact op het juiste moment (equivalantiepunt) stopt met je titratie.


ik hoop dat je hier wat mee kan
basniek - analytisch chemisch analist