Lentestromen
 

Dansen, maar
met rage schroeven,
Pant'sren, daar
een luie schroetert,

Niet te drinken dan,
cyclisch
Fietsen naar lot
s
bestemmingen,

Rantsoenen vol
lege kooien
roest'ge spijkers
natte plooien

Ik wilde dit gedicht, dat ik in 2003 geschreven heb eigenlijk voor mezelf houden, aangezien het erg persoonlijk is.
Het hoort ook bij mijn beste gedichten, waarvoor ik dit forum eigenlijk (sorry) niet verheven genoeg vind. Toch heb ik het geplaatst, misschien kunnen jullie er wat van leren? Ik heb er lang over gedaan om het te schrijven, en nog langer om het compleet te doorgronden. Toch hoort het, naar mijn mening bij de beste gedichten uit de wereldliteratuur, op Hans Favory na misschien. Ik denk dat mijn talent hierin goed naar voren komt, zowel bij het caleidoscopisch wereldbeeld, als het rijk gevulde zielenleven dat uitgespiegeld word in heldere kleuren, Ook de klankdiafragma's klinken helder door, tenminste als je een geoefend oor hebt. Dit gedicht wordt door veel mensen zo zintuiglijk geduid, dat de honingzoete zwadder geur bijna te ruiken is bij het oplezen. Let vooral op het metrum!

:D Wie óóit ben jij?

Ik vind het gedicht mooi, trouwens. Maar misschien kan je beter naar psych dan naar DoP, gewoon om iets aan die lelijke arrogantie van je te doen. :y

Ja, wie ben jij?:D
Afijn, het gedicht is niet helemaal mijn smaak, hoewel het best mooi is.
Overigens, als jij vindt dat jouw gedichten bij de top van de wereldliteratuur horen, is dit forum misschien niet helemaal jouw plek :P

:D <3