disociaties
 

hoe kun je daar het best mee omgaan?.
want ik hoorde vandaag van de psychiater dat ne wegrakingen disociaties zijn.
heeft iemand tips?.

Voel je de dissociaties soms ook aankomen?

Mij helpt het als er iemand bij me is om mijn naam te noemen. Ik heb vaak een balletje bij me met een felle kleur en bepaald gevoel wat ik zelf kan pakken en me op te concentreren om in het hier en nu te blijven. Mensen kunnen me dit balletje ook geven als ik al verder weggezakt ben. Ik ken ook mensen die een knuffeltje gebruiken, maar bij mij werkt dat averechts.

Het is ook belangrijk om je voeten goed op de grond te zetten en als je niets vasthebt bijvoorbeeld contact te maken, je armen met de armleuning van een stoel. Je rug met de rugleuning.

Als het lukt bkijf je dan ook op je omgeving concentreren. En natuurlijk op het hier en nu. Welk jaar is het, waar ben je NU. Ik heb zekf ook een hulpkaartje waar deze vragen opstaan en waar bijvoorbeeld een foto van mijn man opstaat.

Voor meer vragen of tips mag je me gerust een pb sturen.

Sterkte in ieder geval!

De rust opzoeken. Als in het vermijden van teveel prikkels. Misschien heb je er dan minder last van. Maar goed, voor een echt goed advies moet de oorzaak ook bekend zijn.

Wat is dissociaties?

@Koffie!: Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psychologie)

Nu weet ik het wel, bedankt ;)

Graag gedaan.:)

Kan iemand Google even voor mij googlen?

Naja, dissociaties.. Een soort van vriend van me heeft dat ook heel soms, wat hij dan doet is dat hij dan probeert te doen alsof er niks aan de hand is, maar wat hij zelf zegt is dat gaan liggen en heel rustig doen het best helpt.

Ah bedankt, man!

Hmm.. Vermijden van teveel prikkels ben ik met je eens. De rust opzoeken lijkt me niet altijd verstandig, afhankelijk van zoals je zelf al noemt de oorzaak van de dissociatie en de vorm van de dissociatie.

:T

Kan iemand mij precies uitleggen hoe het ontstaat? Dan heb ik misschien wel een antwoord hier op. Ik zie hier een uitdaging voor mezelf in :D

Doktoren zeggen al vaak "Hier is niets tegen te doen". En toch was er een meid die 0% op lopen hadden na verlamming en een jaar later was ze weer professionele danseres geworden. Dus "Niets tegen te doen" is een fabel of zoiets van "Geen zin om oplossing te zoeken" in mijn ogen ;)

Het ontstaat door een overvloed van emoties, die je hersenen niet aan kunnen. En dan schieten je hersens in een automatische piloot waar je zelf (vaak) niet bij bent.

Okay.. Dus als je je gedachtes tot rust zou kunnen brengen en controle over je gedachtes zou kunnen krijgen dan zou dit probleem verholpen kunnen worden?

Eerlijk gezegd vind ik dit ook een wat moeilijk te begrijpen verschijnsel. Niet dat ik het niet geloof, ik neem het zeker wel serieus en ik weet ook hoe erg het is.
Maar als je in een dissociatie terecht komt, vind ik het moeilijk te begrijpen dat je jezelf bijvoorbeeld gaat snijden(zal niet iedereen doen, maar is een voorbeeld). Dat doet toch gruwelijk veel zeer? Ik vind het al echt zeer doen als ik perongeluk uitschiet met een mesje. Hoe kan je dit aan?

Misschien omdat je op dat moment een beetje een verminderd bewustzijn hebt. Je hebt meer pijn dan nodig om weer tot realisme te komen.

Ik heb eerder willen reageren, maar wat te zeggen weet ik niet goed. Ik heb heel lang gedacht dat ik van dissociaties last had, maar nu het was dus toch iets neurologisch... Of misschien wel soort dissociaties maar ook door de ziekte veroorzaakt?

Mijn ziekte is heel zeldzaam, maar houd wel in de gaten of je hebt niet andere neurologische symptomen, want dan kan er dus zomaar een oplossing zijn. Natuurlijk moet nu niet iedereen met iets psychisch naar de neuroloog rennen en weet ik wat meer, maar toch, is er een teken dat het toch somatisch is, laat het toch onderzoeken.

Ik vind het ook moeilijk te bevatten iets automatisch te doen, maar (lichamelijke) pijn kun je leren negeren, dus dat stuk snap ik dan weer wel.

ik weet niet of ik nu onzin uit ga kramen, maar dit is iig wat ik ervan begrepen heb

naar mijn weten heeft iedereen wel last van dissociaties...
de meeste mensen in een normale vorm, waarbij je gewoon even helemaal in gedachten verzonken bent waardoor je ff volledig de aandacht voor de omgeving verliest... dit heb ik nogal regelmatig...
over het algemeen is er dan niks aan de hand, maar wel als je het hebt wanneer je eigenlijk je aandacht erbij hoort te houden zoals in het verkeer of wanneer je met gevaarlijke spullen bezig bent.
Ik heb het heel erg vaak op de fiets, waarbij ik me op een gegeven moment er bewust van ben dat ik een deel vand e gereden weg me niet meer kan herinneren, terwijl ik er nog paar seconde heb gereden. Dus gaat helemaal automatisch.
Gelukkig gaat dat gewoon goed.

maar het kan volgens mij ook een deel zijn van je psychische stoornis of een of andere ziekte... ik zou zo niet weten welke precies behalve dan dis.. waarbij je het gebruikt als een soort beschermiets... om aan de realiteit te ontsnappen omdat het te heftig is ofzo... iig dat is bij dis zo...
bij eventuele andere dingen weet ik eht zo ff niet

zoals droomvlucht al zei denk ik idd ook dat het beste om bewust te blijven van de realiteit door iets tastbaars te hebben... of idd iemand die je uit een dissociatie kan halen... maargoed die is niet altijd in de buurt

Ik heb wel eens dat als ik op de wc zit (ja erg vaag :P) dat ik ook even volledig van de wereld ben... gek genoeg zie ik de badkamer en mezelf wel maar ik zit zo in gedachten vast dat ik mezelf niet kan bewegen... het is dan heelm moeilijk om mijn hersenen in werking te zetten om mezelf in beweging te krijgen... enige tijd lukt dit niet, tot ik gewoon denk van: en nu ga ik weer bewegen
is dit ook dissociatie of is dit weet wat anders? of is het niks dat kan ook nog :P