Drie is te veel
 

Uit verhalen genomen stromen over kunst.
Ben jij een combinatie tussen romantiek
en kubisme. Kus me, vierkant uit. Zweet,
over je gehele lichaam. Vergeet de lucht,
kus haar maar. Ik wacht wel op de bank.

Verbitterd zeg je dat het toch wel mijn schuld was.
Je mocht de bult houden en de vieze was kreeg je er
gratis bij. Kubis me, maak me scherp, leer het me,
laat het romantiseren maar aan haar over daar is
liefde voor nodig. Ik weet ik weet wat jij niet weet.

De kleur is zwart, drie keer raden is te veel.
Zoals mislukte bloemen nooit helemaal zwart
kunnen zijn. Of omdat zwart geen kleur is.

Want ik hou ik hou waar jij niet van houdt
De combinatie tussen. En jij als surrealist,
bent er net een te veel.

erg mooi!

Om te beginnen: origineel gedicht! Dat vind ik altijd leuk om te lezen, met name dit stukje:

vond ik leuk, grappig en slim gevonden!

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat je me na die eerste zinnen een beetje verliest. Het wordt me wat te koud en afstandelijk, terwijl ik het onderwerp van het gedicht vrij gevoelig ervaar. Waar je eerst een mooie sfeer schetst laat je die mi later in het gedicht varen waardoor het geheel me niet helemaal pakt!

Ik kom misschien niet heel concreet uit de verf, ben al veel te lang wakker, dus indien nodig kan ik mijn mening wat nuanceren adhv voorbeelden. Later.

Mag ik vragen wat je slim vind gevonden aan het begin?

En dat is wat lastig. De bedoeling van het gedicht was dat het uit meerdere stukjes zou bestaan, steeds over een ander onderwerp waarbij 3 te veel is. Maar misschien is het een idee dat ik eens alleen vanuit het eerste stukje verder ga dichten. Is het gedicht gewoon iets te veel bij elkaar en te onduidelijk?

Je probeert ontzettend veel te zeggen met weinig 'pakkende' woorden, vind ik. Je begint een verhaal in de eerste strofe, maar vanaf de tweede wijk je teveel af van de kerngedachte waardoor het inderdaad wat onduidelijk wordt. Je hebt duidelijk een boodschap die je over wilt brengen, maar soms heeft de lezer wat meer houvast nodig om de sfeer te kunnen proeven. Zoiets.

Slim gevonden vond ik hoe je de hele eerste strofe zo duidelijk de tegenstelling vasthoudt - enerzijds de dramatiek van de Romantiek - iek - en anderzijds proef je ook de rechtlijnige abstractie van het kubisme. Hoop dat het duidelijk is (Y).

Ik vind dit heel mooi, Blue. <3 Alleen loopt de laatste zin niet zo lekker imo? Maar verder, ja. :y Mooi!

http://vocaroo.com/?media=v3XhmYgB9RvjYh1on

Ik heb het even opgenomen, voor de liefhebber die wil luisteren. ;)

En Kat, vind je zo het einde wel beter lopen? Ik had hem eerst anders, maar ik vind hem zo eigenlijk ook wel lekker lopen..

Ik heb het herschreven, maar wel het eerste stukje dus gehouden. Dit is het resultaat:

-

Uit verhalen genomen stromen over kunst.
Ben jij een combinatie tussen romantiek
en kubisme. Kus me, vierkant uit. Zweet,
over je gehele lichaam. Vergeet de lucht,
kus haar maar. Ik wacht wel op de bank.

Want proeven hoeft niet meer, van je ver
brandde huid. Sluit je ogen, de waarheid is
te hard. Bovendien te heet om te vergeten.
Alles wat je aanraakt veranderd in koper,
zelfs je eigen leven is geen goud waard,
dus laat je haar wel heel? Zwaar geluid over
je rode lippen, je wilt wat zeggen maar het
metaal bemoeilijkt je praten. Eenmaal, andermaal..

Verkocht.

Eigenlijk om eerlijk te zijn, vind ik je eerste gedicht mooier. Je tweede gedicht is voor mijn gevoel in een heel andere stijl geschreven, niet herschreven, maar geschreven. Het eerste gedicht pakte me meer, ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen.

Hm, misschien is mijn tweede gedicht iets abstracter? Dat je je er niet zo goed in kunt verplaatsen? of heeft dat er niks mee te maken denk je.

Probeer het gedicht even te laten rusten, op mij komt het nu wat geforceerd over en dat is zonde. Als het goed is zul je merken dat de inspiratie vanzelf terugkomt; dichten is loslaten!

Ik zou de eerste strofe houden (want: gaaf!) en de rest weglaten.

.

Eerste strofe is echt goed, liefde voor "kus me, vierkant uit"
Derde strofe vind ik in het begin te specifiek en ik ben ook geen fan van de spreekwoorden die je hebt vervormd. Kubis me, maak me scherp, vind ik dan wel weer leuk en de regels daarna ook wel.
Daarna begin je best sterk met de kleur is zwart, drie keer raden is te veel, het heeft iets speels en wanhopigs vind ik en het past er wel bij, de zin daarna vind ik niet echt aansluiten en dat je concludeert met dat zwart geen kleur is, had sterk kunnen zijn. Ik zou dus de tweede zin veranderen. Want ik hou, ik hou waar jij niet van houdt, vind ik in combinatie met je eerdere "ik weet, ik weet wat jij niet weet" leuk, maar de rest zou ik gewoon weglaten.


Verder vond ik je eerste versie van het gedicht leuker dan je tweede. Eerste is wat speelser en dat vind ik het gedicht wel staan.

Ik zou hier nog op reageren.
Ik blijf erbij dat ik de eerste mooier vind, die is iets luchtiger, ik denk ook doordat het komt dat je in de 2e versie er een soort lap tekst erachteraan geplakt hebt die ook een beetje in elkaar geknutseld is. Die eerste komt op mij wat natuurlijker over en hij leest makkelijker. Ja, dat is het denk ik.

Oke, bedankt! Ik denk dat ik (zoals quis hieronder al zegt) het beter bij de eerste strofe kan laten.

Bedankt voor de tip! Soms vergeet ik dat minder soms meer is. (less is more). Vooral in het dichten.

Dankjewel voor je commentaar, hier heb ik veel aan! En ik vind die strofe over die mislukte bloemen nooit helemaal zwart kunnen zijn juist wel goed, dus daar ben ik het niet met je eens over. Maar met de rest kan ik wel wat! :)

Ik heb er in de 2e versie meer 1 verhaal van proberen te maken, maar als ik jou zo hoor is dat niet bepaald gelukt haha. ;) Maar dankje, hier kan ik ook wat mee!